Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-'Dla mojego własnego dobra?"

Jego pytanie przypomina warknięcie. Twarz Ripa przybiera gniewny wyraz, a łuski na jego policzkach się poruszają. Nie tylko słyszę, ale i czuję na sobie jego głos - muska moje wargi, płynie ku moim uszom, po czym osiada na mojej piersi, sprawiając, że całe moje ciało spodziewa się ataku. Zamieram. Moje wstęgi również są teraz jak węże odurzone spojrzeniem zaklinacza.

- T-tak- odpowiadam.

Moc spojrzenia Ripa roznieca wewnątrz mnie ogień.

- Moje dobro utknęło na korsarskim statku, ale jego aura po prowadziła mnie ku niemu jak latarnia morska. - Słowa Ripa zdają się dosłownie mnie oplatać. Moje dobro lękało się ludzi, którzy byli przy nim niczym.

Wpatruję się w Ripa zszokowana, nie będąc w stanie nawet zaczerpnąć powietrza.

- Moje dobro buntowało się przeciw mnie i mnie nienawidzi lo, ale nie obchodziło mnie to, bo patrzyłem, jak pomału zrzuca z siebie skorupę. I byłem tym zachwycony. Rip unosi palec na wysokość mojej twarzy. [...]

- O czym... O czym ty mówisz? - rzucam pytanie niemal na bezdechu. Moja pierś unosi się i opada, ale wciąż nie potrafię zaczerpnąć powietrza. Czuję się, jakbym tonęła w bezdennej otchłani spojrzenia Ripa.

Ten zaciska zęby, jakby moja wątpliwość omal nie wyprowadziła go z równowagi.

- Mówię, że moje dobro to ty. Dałem ci wybór, zrobiłem to dla ciebie. A ty wybrałaś jego.

W moim umyśle zaczyna szaleć burza. W mojej głowie nabrzmiewa- ją chmury, puls zdaje się grzmieć, a lada chwila moje policzki może zrosić deszcz łez.

A ty wybrałaś jego.

- Rip...

- Wybrałaś go i wybierzesz go zawsze. To od ciebie usłyszałem. Wzdrygam się na te ciśnięte mi w twarz moje własne słowa i czuję, jak wzbiera we mnie coś, nad czym mogę nie zdołać zapanować.

- Nadal powiedziałabyś to samo?

-'Dla mojego własnego dobra?"

Jego pytanie przypomina warknięcie. Twarz Ripa przybiera gniewny wyraz, a łuski na jego policzkach się poruszają. Nie tylko słyszę, ale i czuj...

Rozwiń

Zwiń

Moje dobro to ty.
Dałem ci wybór, zrobiłem to dla ciebie.
A ty wybrałaś jego.

Moje dobro to ty.
Dałem ci wybór, zrobiłem to dla ciebie.
A ty wybrałaś jego.

- Tak, jestem! - krzyczę, czerwieniejąc. Owszem, czuję coś do ciebie, ale nie to, ty arogancki dupku! Miłość nie pojawia się ot tak!

Slade ściąga brwi.

- Pojawia się na wiele różnych sposobów - odpowiada. - Szybko, wolno, kawałek po kawałku, z dnia na dzień. Bywa nieodwzajemniona i pełna pożądania. Czasem nagle uświadamiamy sobie, że nosiliśmy ją w sobie latami. Potrafi być jak niedosłyszany szept i jak dźwięk bębna, który zagłusza wszystko wokół - Mówiąc to, Slade pomału zbliża się do mnie, ale jestem tak zasłuchana w jego słowa, że ledwie to zauważa m. - Jesteś bardzo skryta i zamknięta w sobie, Auren - kontynuuje. - Tłumisz często uczucia i odmawiasz sobie tego, czego pragniesz. Dlatego wiem, że nie wyznałabyś mi tego wszystkiego, co dziś usłyszałem, gdybyś mnie nie kochała.

- Tak, jestem! - krzyczę, czerwieniejąc. Owszem, czuję coś do ciebie, ale nie to, ty arogancki dupku! Miłość nie pojawia się ot tak!

Slade ściąga brwi.

- Pojaw...

Rozwiń

Zwiń

Near the edge of the collage was a photo of Renee. She had the back of her head to a window and was pointing up and over her shoulders with both hands. It took Jean a moment to see the rainbow in the distant sky. Someone had taped a small sticky note to the corner of the picture that read “Who wore it better??

Near the edge of the collage was a photo of Renee. She had the back of her head to a window and was pointing up and over her shoulders with both hands. It took Jean a moment to see the ...

Rozwiń

Zwiń

Men like Wymack didn’t exist. They couldn’t; they shouldn’t.

Men like Wymack didn’t exist. They couldn’t; they shouldn’t.

Hello, hello,"Jeremy greeted him cheerily. "How was the flight?"
The worst, Jean thought, but settled for, "Small talk is a pointless indulgence."
"I like to indulge,” Jeremy said with a dimpled smile.

Hello, hello,"Jeremy greeted him cheerily. "How was the flight?"
The worst, Jean thought, but settled for, "Small talk is a pointless indulgence."
"I like to indulge,” Jere...

Rozwiń

Zwiń

As he was checking the pockets of the carry-on to ensure he hadn’t missed anything, he found an envelope in the outer pouch. Inside was a stack of bills and an index card that just said "I’m not dealing with this again. Buy some fucking clothes. –W.

As he was checking the pockets of the carry-on to ensure he hadn’t missed anything, he found an envelope in the outer pouch. Inside was a stack of bills and an index card that just said...

Rozwiń

Zwiń

Propped up against Laila’s back tire was a standee of a golden retriever that had been relegated to the kitchen for the last few weeks. Jeremy went over to it immediately. “This is Barkbark von Barkenstein. You can call him Barkbark or Mister B for short. It’s a bit of a mouthful on its own.

Propped up against Laila’s back tire was a standee of a golden retriever that had been relegated to the kitchen for the last few weeks. Jeremy went over to it immediately. “This is Bark...

Rozwiń

Zwiń

What size are you?" he asked as he found a couple options. Jean just looked askance at him, so Jeremy said, "Housewarming gift from us to you." "I have shirts," Jean pointed out, gesturing to the one he had on. "Sure," Jeremy said, thinking of Jean’s tiny bag. He wanted to ask how many Jean had managed to cram in there. Instead, he chose a less intrusive approach: "How many of them are black?" His self-censure was wasted, because Jean simply said, "Both." The plastic hanger in Jeremy’s hand gave a warning creak.

What size are you?" he asked as he found a couple options. Jean just looked askance at him, so Jeremy said, "Housewarming gift from us to you." "I have shirts," Jean pointed out, gestur...

Rozwiń

Zwiń