Opinie użytkownika
Sięgnęłam po tę książkę tylko dlatego, że według Wikipedii pojawia się w niej postać Szama Grajera, „żydowskiego króla” z getta lubelskiego. Niestety, po 100 stronach dałam sobie spokój. Nie mogłam się na początku połapać, kto jest kto (logiczne, bo to 3 tom), ale nawet jak już pierwsze zdezorientowanie minęło, getta się nie doczekałam i po prostu nie chciałam marnować...
więcej Pokaż mimo toPamiętnik pisany przez młodą dziewczyną w getcie warszawskim. Autorka, mimo że była świadkiem tych okropnych wydarzeń, nie doświadczyła upiorności głodu i chorób w takim stopniu, jak inni nieuprzywiliowani mieszkańcy, bo amerykański paszport matki nawet na Niemców działał zaporowo. W otoczeniu dość zamożnych przyjaciół nie musiała się mierzyć z trudnościami tych, którzy...
więcej Pokaż mimo toKsiążkę, mimo że kierowaną do młodszego czytelnika, pochłonęłam w ciągu dwóch wieczorów i nie czułam, że czytam infantylną historię. Pomijając już samo zainteresowanie wojennymi przeżyciami Srulika/Jurka i moje nieograniczone współczucie dla niego, ugrzęzłam we własnym świecie, zastanawiając się nad promowaną na siłę koncepcją multikulturowego społeczeństwa. Bez pełnej...
więcej Pokaż mimo toPrawie 400 stron i poza kilkoma fragmentami np. opisem bitwy pod Adrianopolem lub wątkami natury filozoficznej nieziemsko się wynudziłam. Językowo też zdarzały się potknięcia np. „kierować chrześcijaństwem jak chłop cepem” w znaczeniu źle (akurat co jak co, ale cep w ręku chłopa funkcjonował bez zarzutu), główny bohater wspiera prekariotów (doprawdy w IV wieku?) lub...
więcej Pokaż mimo toNarratorką w tej powieści jest mała dziewczynka i jednocześnie jest to plus i minus tej książki. Świat przedstawiony jest uproszczony do zabaw, rozrywek i typowo dziecięcego toku myślenia, gdzie wyraźnie rozbrzmiewa pochwalna nuta liberalnego wychowania. Te fragmenty mogą być nużace, choć stanowią one preludium do kulminacyjnego punktu powieści: procesu obrony niesłusznie...
więcej Pokaż mimo toCzęść historyczna dobrze napisana, ale przecież to nie powód, dla którego kupiłam tę książkę! Sienkiewicz się w grobie przewraca na samą myśl, jak frywolnie zachowują się przez niego stworzone bohaterki. Nawet Oleńka niczym rasowa rajfurka przymyka oko na łóżkowe eskapady córki. Doprawdy?! Błędy merytoryczne, nielogiczne rozwiązania, a część przygodowa mnie bardziej...
więcej Pokaż mimo toPotrzebna książka, poświęcona tym tysiącom niewolników jaśniepaństwa z przedwojennej Polski. Ich jedynym prawem było harować do śmierci, zbierać razy i umrzeć w przytułku, żeby nie daj Boże swoim pracodawcom przejściem na tamten świat nie przysporzyć niesmacznego problemu. Ta feudalna zależność to bomba zapalna i podatny grunt na rewolucyjne idee, które w ryzach trzymał...
więcej Pokaż mimo toTrzecia część to już typowa obyczajówka. Przeczytać przeczytałam, ale z jeszcze mniejszym zainteresowaniem niż dwa poprzednie tomy. Losy głównych bohaterów mnie nie porwały, bo motywacja ich czynów czasami była po prostu nielogiczna i nie współgrała z charakterem postaci (np. szukanie winnego za śmierć Juliany vel Izabeli). I jeszcze jedna uwaga. Może moje poczucie humoru...
więcej Pokaż mimo toDruga część trzyma mniej więcej ten sam poziom, co pierwsza (te same plusy i minusy). Mord na Polakach przez ich ukraińskich sąsiadów tutaj zostaje dość drastycznie opisany, ale p. Jax nie udało się mnie poruszyć. Kiedy książka jest naprawdę dobrze napisana, to łezka sama mi się w oku kręci, gdy czytam o takim okrucieństwie. W „Wojnie” tych emocji nie doświdaczyłam; czegoś...
więcej Pokaż mimo toW przeszłości przeczytałam sagę p. Jax „Zemsta i przebaczenie i w sumie mam znów to samo zastrzeżenie co kiedyś, a mianowicie, że fabuła i postacie mają mało wspólnego z rzeczywistością. Te wszystkie romanse są bardzo mało prawdopodobne, a już „wygniatająca siano” inteligenta dziewczyna z wyższych sfer z „nieczytatym i niepisatym” parobkiem wzbudziła moje politowanie....
więcej Pokaż mimo toStyl pisania doskonały, ale wybor środków do przedstawienia realiów ZSRR to już nie moja bajka. Nie kręcą mnie latające na miotle wiedźmy i gadające ludzkim głosem koty, nawet jeśli sięgnięcie po elementy fanastyczne służą wyższym celom. Przyznam jednak, że to najlepsza książka jaką czytałam z elementami absurdu i groteski.
Pokaż mimo toMartin Eden, książka, która w pierwszym momencie może się wydawać kolejnym romansidłem w iście amerykańskim stylu. On biedny, ona bogata i owa powielana wielokrotnie w literaturze dzieląca ich granica społeczna, by mogli żyć długo i szczęśliwie.Ta powieść wspina się jednak ponad oklepane literackie motywy. Determinacja jednostki na tle społecznych nierówności wysywa się na...
więcej Pokaż mimo toKolejny audiobook, i moja kolejna pełna ochów i achów opinia. W przeciwieństwie do „Zewu krwi” ta pozycja jest bardziej rozbudowana, stąd też więcej miejsca na opisy przyrody i analizę przedstawionych wydarzeń. One mnie nie nudziły. Postrzegam je bardziej jako dopełnienie tej rozrywającej serce opowieści i nadanie jej autentyczności, mogącej mocnej przemówić do wyobraźni...
więcej Pokaż mimo toPiękna, warościowa książka dla młodzieży, co nie oznacza, że nudna dla dorosłego. Odsłuchałam audiobooka i była zupełnie pochłonięta historią psa, który z dnia na dzień musiał się odnależć w śniegach Alaski. Złamaniem jego ducha zajął się człowiek w czerwonym swetrze, który z właściwą okrutnością ludzi prymitywnych, widząc w psie tylko wartość materialną, nie miał dlań...
więcej Pokaż mimo to
Spodziewałam się opowieści o miłości w getcie, a dostałam: część pierwsza- wynurzenia współczesnej psychicznie niestabilnej kobiety (a jakże…pani farmaceutki, bo przecieź główna bohaterka nie moźe mieć pospolitego zawodu), część druga-meritum, część trzecia- przewidywalny epilog, który tylko przekartkowałam, bo mi się już go w ogóle nie chciało czytać.
Początek mnie...
Lekka książka w sam raz na wakacje. Mimo że sama fabuła mnie zainteresowała i byłam ciekawa, jak potoczą się losy bohaterów, to zakończenie nie spełniło moich oczekiwań. Kto będzie złoczyńcą, dosyć łatwo się jest domyślić, ale sam kontekst zbrodni był zbyt wydumany. Na plus z kolei (choć to sprawa gustu) jest przyziemne wyjaśnienie „nadprzyrodzonego zjawiska”, bo czego jak...
więcej Pokaż mimo to
Parę tygodni temu przeczytałam pierwszą część i świadomie odczekałam chwilę, żeby drugą część móc odsłuchać w okresie mojej rekonwalescencji. Jak nie jestem w stanie czytać, to przynajmniej chciałam mieć pewność, że będę słuchać prawdziwego majstersztyku, a nie wynurzeń jakiegoś grafomana.
Wracając do książki, to nadal uważam, że jest to perełka literacka; rewelacyjny opis...
Sfabularyzowana wersja historii miłości między katem Franzen Weimertem (Franz Wunsch) a ofiarą Mileną Zinger (Helena Citrónová). Zastanawiam się nawet, czy tu w ogóle można mówić o miłości. Co do zadurzenia się esesmana w uroczej Żydówce nie mam wątpliwości, ale że to uczucie (mimo zapewnień bohaterki) było prawdziwe wydaje mi się irracjonalne w zderzeniu z jej...
więcej Pokaż mimo to
Gdy zaczynam czytać książkę i od pierwszych stron jestem informowana, że ktoś ma dar przewidywania przyszłości, to generalnie daję sobie z nią spokój.
W tym przypadku było inaczej i to z dwóch powodów. Po pierwsze mam sentyment do miesięcznika Detektyw, do którego kilka lat temy pisałam artykuły, a po drugie zachęciła mnie opinia @Rudolfiny. Jakoś nie mogłam sobie...
Pozycja dla wprawionego czytelnika, gdzie zdecydowanie mniej się „dzieje” niż w książce „Kamień na kamieniu” i przez to czytałam ten semi-dialog, a raczej monolog dosyć długo. Nie śpieszyłam się, bo każdy fragment miał jakąś ukrytą prawdę, która mimo że czasem wydawała mi się zbyt trywialna, to jednak miała w swej prostocie osobliwy urok.
Narrator skupia się na roli...