Szybko się czyta. Dobrze dowiedzieć się jak potoczyły się losy bohaterów poprzednich części, ale jak dla mnie mniej ciekawa i emocjonująca.

Szybko się czyta. Dobrze dowiedzieć się jak potoczyły się losy bohaterów poprzednich części, ale jak dla mnie mniej ciekawa i emocjonująca.

Fajnie się czyta znanych już bohaterów. Olga Bończyk niezrównana w roli lektorki, szczególnie w scenach z akcentem lwowskim. Czekałam na te momenty

Fajnie się czyta znanych już bohaterów. Olga Bończyk niezrównana w roli lektorki, szczególnie w scenach z akcentem lwowskim. Czekałam na te momenty

Bardzo dobra książka opisująca. historię Kresów w sposób "fabularny* z wątkiem miłosnym. Przedstawia życie mieszanki narodowościowej po “oswobodzeniu* to raz ze wschodu, raz z zachodu, raz "przyjaciół" z UPA. Te ciężkie czasy rozwesela narracja z akcentami Mariank, Lemańskiego. Ogólnie opisuje, że wojna to nic fajnego.

Bardzo dobra książka opisująca. historię Kresów w sposób "fabularny* z wątkiem miłosnym. Przedstawia życie mieszanki narodowościowej po “oswobodzeniu* to raz ze wschodu, raz z zachodu, raz "przyjaciół" z UPA. Te ciężkie czasy rozwesela narracja z akcentami Mariank, Lemańskiego. Ogólnie opisuje, że wojna to nic fajnego.

Przerażającą wojenna codzienność i kalejdoskop przemocy.

★Wydarzenia wojenne zmieniają życie bohaterów. Wisza nie może się pogodzić ze zdradą własnej rodziny, z wykorzystaniem jego wyjazdu do realizacji zemsty na bliskich jego sercu Polakach. Po rzezi wołyńskiej nic nie jest już takie samo. Wissarion przyrzeka sobie, że znajdzie mordercę swojej żony, ale nie zdaje sobie sprawy z tego jak prawda jest zawiła. Domy Polaków zostają zniszczone, a oni sami muszą odnaleźć się w okupacyjnej rzeczywistości, najpierw Niemieckiej, a potem Sowieckiej. Do tego dochodzi konieczność samoobrony przed oszalałymi z nienawiści Ukraińcami z UPA. Agresorzy, prześladowcy i oprawcy zmieniają się jak w kalejdoskopie.

Czy zwycięstwo nad Niemcami okaże się dla nich wybarwieniem, czy tragedią?
Przed jakimi wyborami będą zmuszeni stanąć?
Odpowiedzi znajdziecie na kartkach książki.

---------
Exodus" to wartościowa, wielowymiarowa, pełna mądrości i życiowych prawd historia, skłaniająca nas do przemyśleń. W trzecim tomie Sagi Wołyńskiej autorka stawia przed nami sporo wyzwań czytelniczych. Analizujemy świat wojenny, rzeczywistość z którą muszą się zmierzyć bohaterowie. Widzimy dylematy Wissariona, Nadii i Marty przy wybieraniu mniejszego zła i próbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie, co my zrobilibyśmy będąc na ich miejscu. Nieustannie zastanawiamy się dokąd doprowadzi ich los, a pod koniec powieści, czym zakończy się exodus do "nowej Polski".
Zamierzam poznać ciąg dalszy ich losów czytając kontynuację sagi wołyńskiej, czyli cykl "Na obcej ziemi."

Całą "Sagę Wołyńską" ze względu na historyczne tło, świetną analizę psychologiczną bohaterów, wciągającą i nieszablonową akcję polecam.

Przerażającą wojenna codzienność i kalejdoskop przemocy.

★Wydarzenia wojenne zmieniają życie bohaterów. Wisza nie może się pogodzić ze zdradą własnej rodziny, z wykorzystaniem jego wyjazdu do realizacji zemsty na bliskich jego sercu Polakach. Po rzezi wołyńskiej nic nie jest już takie samo. Wissarion przyrzeka sobie, że znajdzie mordercę swojej żony, ale nie zdaje sobie...

Bohaterowie docierają do Wrocławia, czy będą dalsze losy Marty, Andrzeja i Nadii.

Bohaterowie docierają do Wrocławia, czy będą dalsze losy Marty, Andrzeja i Nadii.

Są takie historie, które zostają z czytelnikami na zawsze. Wraca się do nich myślami, przeżywa losy bohaterów i często czyta się dane książki ponownie, byleby jeszcze raz móc przeżyć emocje i pobyć ze znanymi sobie bohaterami. Właśnie skończyłam czytać trzecią część sagi wołyńskiej Joanny Jax i to chyba jest taki idealny przykład opowieści, które chwytają za serce i na długo zapadają w pamięci.
Nadia, Wissarion, Andrzej, Emilia, Marta, Marcel i Wasyl muszą się mierzyć z trudną rzeczywistością wojenną. Wasyl i Wissarion działają w UPA i chociaż nie zgadzają się z ich ideologią, w trosce o dobro swoich bliskich, przypatrują się rzezi Polaków na Wołyniu, a nawet w niej uczestniczą. Marta, po zamordowaniu jej męża przez Wasyla i oszczędzona przez niego w czasie napaści na Orliczyn, wyjeżdża z ukochanym Marcelem do Lwowa okupowanego przez Niemców. Zamieszkują razem z Nadią w domu jej i Andrzeja. Ponieważ Nadia i Andrzej decydują się na rozwód, oboje mogą wreszcie wyznać swoje prawdziwe uczucia i zacząć żyć z tymi, których naprawdę kochają. Jednakże sielanka ich wszystkich nie trwa długo. Nadię aresztuje gestapo, Andrzej, jako działacz państwa podziemnego, musi się ukrywać przez Niemcami, ale też i przed Polakami sprzyjającymi komunistom, a Wissarion staje przed najtrudniejszych życiowym wyborem. Jak potoczą ich losy w tej trudnej wojennej zawierusze? Czy uda im się zachować człowieczeństwo w obliczu tak wielkiego okrucieństwa, które na nich spadnie?
Pani Joanna wybrała na tło swojej trylogii lata niesamowicie trudne. Najpierw okres głodomoru na Ukrainie, w czasie którego przyszło spędzić młodzieńcze lata Nadii i Wissarionowi, potem ich ucieczka na Wołyń, wydający się być oazą spokoju i idealnym przykładem na to, że różne narodowości mogą żyć obok siebie w przyjaźni i w pokoju. No i wojna, która burzy wszystkie ideały i wyzwala w ludziach najgorsze pokłady okrucieństwa. To trudne tło historyczne sprawia jednak, że cała trylogia zapada głęboko w serca, bo chociaż bohaterowie są fikcyjni, to wydarzenia, w których uczestniczą, miały miejsce i na zawsze zmieniły losy całej ludzkości. Masakra Polaków na Wołyniu, II wojna światowa, aresztowania, tortury, wywózki do obozów, czy na Sybir, łapanki, Sowieci wkraczający na teren Polski okupowanej przez Niemców, utrata Lwowa, czy masowe przesiedlenia dotknęły naszych przodków i odcisnęły ogromne piętno na wszystkich, którzy byli świadkami tego szaleństwa, które w tamtym okresie opętało świat. Pozycja niezwykle emocjonująca, momentami trudna, ale ogromne podziękowania dla autorki, że zdecydowała się ją opowiedzieć czytelnikom.

Są takie historie, które zostają z czytelnikami na zawsze. Wraca się do nich myślami, przeżywa losy bohaterów i często czyta się dane książki ponownie, byleby jeszcze raz móc przeżyć emocje i pobyć ze znanymi sobie bohaterami. Właśnie skończyłam czytać trzecią część sagi wołyńskiej Joanny Jax i to chyba jest taki idealny przykład opowieści, które chwytają za serce i na...

Ciekawa choć mniej wciągająca niż poprzednia część.

Ciekawa choć mniej wciągająca niż poprzednia część.

Trzecia część to już typowa obyczajówka. Przeczytać przeczytałam, ale z jeszcze mniejszym zainteresowaniem niż dwa poprzednie tomy. Losy głównych bohaterów mnie nie porwały, bo motywacja ich czynów czasami była po prostu nielogiczna i nie współgrała z charakterem postaci (np. szukanie winnego za śmierć Juliany vel Izabeli). I jeszcze jedna uwaga. Może moje poczucie humoru jest marne, ale ani Boguś, ani Marianka stworzeni, by rozluźnić atmosferę, mnie nie śmieszyli.

Trzecia część to już typowa obyczajówka. Przeczytać przeczytałam, ale z jeszcze mniejszym zainteresowaniem niż dwa poprzednie tomy. Losy głównych bohaterów mnie nie porwały, bo motywacja ich czynów czasami była po prostu nielogiczna i nie współgrała z charakterem postaci (np. szukanie winnego za śmierć Juliany vel Izabeli). I jeszcze jedna uwaga. Może moje poczucie humoru...

Jak każda z trzech części wyśmienita.

Jak każda z trzech części wyśmienita.

Po przeczytaniu trzeciej części sagi, robię sobie przerwę. Książki idzie łyknąć w jeden wieczór, a to dlatego, że mało w niej skomplikowanej fabuły czy wartościowych opisów, za to mnóstwo przeciągniętych nudnymi dialogami wątków, które ogólnie dałoby się zamknąć w kilku rozdziałach. Te same wydarzenia zostały opisane z perspektywy różnych bohaterów, co nie jest złym pomysłem, ale niestety autorka nie wysiliła się za bardzo w ich tworzeniu. Te same zdania wkłada ona do różnych ust, przestawiając tylko kolejność wyrazów. Przez to cała lektura odbywa się szybko, bo wystarczy spojrzeć na stronę przez kilka sekund żeby wiedzieć, co się wydarzyło i przewrócić na kolejną kartkę. Niemiej oceniam na 6, bo takiej niewymagającej lektury potrzebowałam.

Po przeczytaniu trzeciej części sagi, robię sobie przerwę. Książki idzie łyknąć w jeden wieczór, a to dlatego, że mało w niej skomplikowanej fabuły czy wartościowych opisów, za to mnóstwo przeciągniętych nudnymi dialogami wątków, które ogólnie dałoby się zamknąć w kilku rozdziałach. Te same wydarzenia zostały opisane z perspektywy różnych bohaterów, co nie jest złym...