Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, jakie macie plany na czwartek, ale może zechcielibyście dołączyć do Czwartkowego Klubu Zbrodni i rozwiązać zagadkę kilku morderstw? Elizabeth, Ron, Ibrahim i Joyce to wciąż młodzi duchem emeryci zafascynowani światem zbrodni. Na cotygodniowych spotkaniach starają się rozwiązywać sprawy sprzed lat, świetnie się przy tym bawiąc. Kiedy ośrodek, w którym mieszkają, zostaje powiązany ze sprawą aktualnie prowadzonego przez policję morderstwa, czwórka przyjaciół wytacza najcięższe działa- czy uda im się rozwiązać sprawę morderstwa? Co tak naprawdę dzieje się za murami ekskluzywnego osiedla, kiedy gasną światła?

________♠________

#richardosman
#mordercówtropimywczwartki
#thethursdaymurderclub
#wydawnictwomuza


„Morderców tropimy w czwartki” to zabawna historia, pełna humoru, sarkazmu i ironii. Nie znajdziecie tu jednak brutalnych opisów i niesamowitych zwrotów akcji. To przyjemna i lekka lektura, która potrafi zaintrygować czytelnika przede wszystkim ze względu na fantastycznych bohaterów, których, co tu dużo mówić, nie da się nie lubić Staruszkowie nie zważają na wiek i za wszelką cenę starają się rozwiązać sprawę morderstwa, wychodząc naprzeciw wszelkim niedogodnościom. Są sprytni, inteligentni i doskonale wiedzą, jak niezauważenie prowadzić sprawę śledztwo tuż obok niczego nieświadomej policji.

Fabuła jest ciekawa i może odrobinę zbyt cukierkowa, chociaż mnie to nie przeszkadzało. Świetnie bawiłam się od samego początku i naprawdę żałuję, że ta historia tak szybko się skończyła!

„Morderców tropimy w czwartki” to najlepsza komedia kryminalna, jaką miałam okazję czytać (chociaż nie było ich wiele, ale ci!). Debiut Richarda Osmana uważam za udany i z niecierpliwością czekam na kolejne książki, a po cichu liczę na kontynuację serii w wykonaniu Czwartkowego Klubu Zbrodni.

Nie wiem, jakie macie plany na czwartek, ale może zechcielibyście dołączyć do Czwartkowego Klubu Zbrodni i rozwiązać zagadkę kilku morderstw? Elizabeth, Ron, Ibrahim i Joyce to wciąż młodzi duchem emeryci zafascynowani światem zbrodni. Na cotygodniowych spotkaniach starają się rozwiązywać sprawy sprzed lat, świetnie się przy tym bawiąc. Kiedy ośrodek, w którym mieszkają,...

Po wcześniejszych propozycjach Autorki wiemy już, że czeka na nas potężna dawka humoru, zaskakujące zwroty akcji, a także nieszablonowe ujęcie rzeczywistości- w tym przypadku- życia na warszawskich bielanach. Mam jednak wrażenie, że tym razem coś się wypaliło i zamiast świetnej komedii kryminalnej mamy jedynie niebanalny scenariusz i (nie)stereotypowych bohaterów, którzy, co prawda starają się, jak mogą, żeby dobrze wypaść w całej tej maskaradzie, ale z przyczyn czysto technicznych się nie udaje. I to nie tak, że książka mnie nie rozbawiła, bo wielokrotnie śmiałam się przy niej do łez, a problemy mieszkańców „Chomiczówki” spędzały mi sen z powiek (przysięgam na „Bielańczyka”!). Mam jednak wrażenie, że cała ta oryginalność... cała ta esencja kombinacji to po prostu za dużo. Świat, który stworzyła Autorka najzwyczajniej zaczął mnie przerastać. Miało być oryginalnie i z pomysłem, a dla mnie jest, niestety, przytłaczająco. Nie neguję jednak całej lektury, doceniam pomysły i twórczość Autorki, która stara się tworzyć oryginalnie, niesztampowo. W czasach, kiedy wszyscy idą na łatwiznę i prześcigają się w kopiowaniu pomysłów na ciekawe historie kryminalne, należy docenić wyobraźnię i sposób przedstawienia tego pomysłu, Czytelnikowi. Warto jednak pamiętać, żeby nie przesadzać ani w jedną, ani w drugą stronę.

Po wcześniejszych propozycjach Autorki wiemy już, że czeka na nas potężna dawka humoru, zaskakujące zwroty akcji, a także nieszablonowe ujęcie rzeczywistości- w tym przypadku- życia na warszawskich bielanach. Mam jednak wrażenie, że tym razem coś się wypaliło i zamiast świetnej komedii kryminalnej mamy jedynie niebanalny scenariusz i (nie)stereotypowych bohaterów, którzy,...