Wzięłam się wreszcie za Czwartkowy Klub Zbrodni, choć przyznaję, że powodem nie był jedynie międzynarodowy rozgłos, jakim seria się cieszy, lecz przede wszystkim gwarancja optymalnej wersji audio w wykonaniu Filipa Kosiora. Co zresztą okazało się decyzją trochę ryzykowną, a to z racji specyficznej formy powieści, odbiegającej od typowego kanonu współczesnych kryminałów, wymagającej dużego skupienia, co w przypadku audiobooków - szczególnie konsumowanych w ruchu - nie zawsze jest sprawą łatwą.

Trudno bowiem doszukać się w książce stałych punktów odniesienia, wiążących się choćby z wyodrębnieniem i klarownym prowadzeniem wątku kryminalnego, jaki miałby swój początek, punkty zwrotne, suspens… A przy tym jest to dość niesamowita proza, obrazująca działania ludzi poprzez przeskoki w ich wypowiedziach i refleksjach na rozmaite tematy, wśród których są też tajemnice śmierci zarówno obecnych, będących glównie, choć nie wyłącznie, wynikiem zabójstwa, jak i minionych, wspominanych bądź odkrywanych w grobach na lokalnym cmentarzu.

Rzecz się dzieje w hrabstwie Kent. Członkowie tytułowego Klubu to czworo emerytów, mieszkańców luksusowego osiedla seniorów Coopers Chase. Elizabeth była kiedyś agentką brytyjskiego wywiadu. Joyce, emerytowana pielęgniarka, została przyjęta do Klubu, kiedy musiała go opuścić była policjantka Penny, leżąca obecnie w po-udarowej śpiączce. Męskimi członkami Klubu są psychiatra Ibrahim i były aktywista związkowy Ron. Kiedy zamordowany zostaje niepopularny lokalny deweloper, klubowicze przekierowują swoje zainteresowania z niewyjaśnionych zbrodni z przeszłości, będących tematem ich debat podczas czwartkowych spotkań, na to nowe zabójstwo. Trochę z konieczności nawiązują współpracę z dwojgiem policjantów z komisariatu w pobliskim Fairhaven, nadkomisarzem Chrisem Hudsonem i posterunkową Donną De Freites, która jeszcze bardziej się zacieśnia, gdy śmiertelną ofiarą pada inny bogacz, skądinąd podejrzany o zabójstwo dewelopera.

Tropów, łącznie z zagranicznymi, potencjalnych podejrzanych i świadków jest cała masa, a chodzi w tym wszystkim - najkrócej rzecz ujmując - nie tyle o ujęcie sprawców i wymierzenie sprawiedliwości, co o zrozumienie czasów, okoliczności i … ludzi. Przy czym, obok sześciorga pierwszoplanowych bohaterów, poznajemy również, w większym lub mniejszym zbliżeniu, losy wielu innych postaci dalszego planu, żeby wymienić choćby irlandzkiego księdza Mackiego, właściciela siłowni Stephana, czuwającego przy łóżku Penny jej męża, weterynarza Johna, zakonnice Margaret i Mary oraz polskiego budowlańca i złotą rączkę, Bogdana. Jest to fascynujący kalejdoskop.

Opinie czytelników na temat pierwszego z czterech tomów serii Richarda Osmana są bardzo zróżnicowane. Nie wiem, czy gdyby, na przykład, zapiski Joyce, stanowiące swoiste interludia porządkujące akcję, były mniej kwestią doznań lecz bardziej szczegółową analizą konkretów, czytelnicze oceny byłyby wyższe. Dla mnie to nie ma znaczenia, ponieważ styl autora stanowi wartość samą w sobie. Do tego stopnia, że co najmniej jeden z następnych tomów postanowiłam smakować w oryginale, rezygnując z pośrednictwa polskich tłumaczy - mimo bardzo dobrego przekładu pierwszego tomu - oraz jak zwykle doskonałego Filipa Kosiora.

Wzięłam się wreszcie za Czwartkowy Klub Zbrodni, choć przyznaję, że powodem nie był jedynie międzynarodowy rozgłos, jakim seria się cieszy, lecz przede wszystkim gwarancja optymalnej wersji audio w wykonaniu Filipa Kosiora. Co zresztą okazało się decyzją trochę ryzykowną, a to z racji specyficznej formy powieści, odbiegającej od typowego kanonu współczesnych kryminałów,...

Doskonały pomysł i do polowy książka trzyma formę.Później niestety siada.Ale kolejny tom przeczytam!

Doskonały pomysł i do polowy książka trzyma formę.Później niestety siada.Ale kolejny tom przeczytam!

Fajna kryminalna historia, może nie wybitna, trochę przewidywalna ale ja takie lubię. Trafiła w mój gust. Do tego świetnie wyreżyserowane postacie emerytowanych bohaterów. Polecam 😊

Fajna kryminalna historia, może nie wybitna, trochę przewidywalna ale ja takie lubię. Trafiła w mój gust. Do tego świetnie wyreżyserowane postacie emerytowanych bohaterów. Polecam 😊

Książka Czwartkowy Klub Zbrodni otwiera nowy cykl książek o grupie zwykłych, a może nawet i nie zwykłych seniorów. Jouce, Elizabeth, Ibrahim oraz Ron mieszkający w Coopers Chase na nowoczesnym osiedlu i spotykają się w czwartki, aby wspólnie rozwiązywań zagadki. Jednak pewnego dnia dochodzi do morderstwa i grupa pod wodzą Elizabeth (byłą pracownicą wywiadu) postanawiają sami rozwiązań zagadkę.

Po moje pierwsze spotkanie z autorem i czytało mi się to dość przyjemnie. Nie ma tutaj typowego kryminału, a bardziej komedie kryminalną. Akcja książki toczy się spokojnie swoim rytmem, tak jak i życie seniorów. Wszyscy bohaterowie są wyraziście, mają dość mocne charaktery. Rozmowy między nimi momentami potrafiły mnie ubawić, ale nie zabrakło również sarkazmu czy ironii. Widać tutaj również ten angielski humor i książka jest ciekawsza. Sam pomysł na to, żeby bohaterami byli seniorzy jak dla mnie trafiony w sedno i tylko ukazuje, że życie seniora wcale nie musi być nudne wręcz przeciwnie. W tym przypadku cytat, że „życie zaczyna się na emeryturze” jest w pełni uzasadnione. Zagadka kryminalna to nie wszystko w tej książce jest również ukazany trud życia codziennego jak również życie z konsekwencjami wyborów podjętych w przeszłości.

Na pewno sięgnę po kolejny tom.

Książka Czwartkowy Klub Zbrodni otwiera nowy cykl książek o grupie zwykłych, a może nawet i nie zwykłych seniorów. Jouce, Elizabeth, Ibrahim oraz Ron mieszkający w Coopers Chase na nowoczesnym osiedlu i spotykają się w czwartki, aby wspólnie rozwiązywań zagadki. Jednak pewnego dnia dochodzi do morderstwa i grupa pod wodzą Elizabeth (byłą pracownicą wywiadu) postanawiają...

Dla mnie to totalny przeciętniak. Babcie wpadają na wszystkie tropy nic w sumie nie robiąc, a policja to naiwniaki i głupki którym trzeba podać winnych na tacy (no chyba ze babunie zdecydują ze im winę darują ;) szkoda czasu, bo to nawet śmieszne nie jest.

Dla mnie to totalny przeciętniak. Babcie wpadają na wszystkie tropy nic w sumie nie robiąc, a policja to naiwniaki i głupki którym trzeba podać winnych na tacy (no chyba ze babunie zdecydują ze im winę darują ;) szkoda czasu, bo to nawet śmieszne nie jest.

Szczerze nie rozumiem czemu ma taką niską ocenę. Ja bawiłam się świetnie! Uwielbiam komedie kryminalne, a ta po prostu mnie urzekła.

Szczerze nie rozumiem czemu ma taką niską ocenę. Ja bawiłam się świetnie! Uwielbiam komedie kryminalne, a ta po prostu mnie urzekła.

widziałam, czytałam sporo zachęcających recenzji i to mnie przyciągnęło ale... no w zachwyt nie wpadłam. 4 emerytów z dużym bagażem doświadczeń zawodowych , każde z innej branży , spotyka się co czwartek w miejscowym klubie by rozsupływać zagadki kryminalne które to wydarzyły się na ich terenie. Fajnie zarysowani bohaterowie ale akcja dość chaotyczna , szarpana, zagmatwana. Nie wiem czy przeczytam kolejne części , na razie szkoda mi czasu

widziałam, czytałam sporo zachęcających recenzji i to mnie przyciągnęło ale... no w zachwyt nie wpadłam. 4 emerytów z dużym bagażem doświadczeń zawodowych , każde z innej branży , spotyka się co czwartek w miejscowym klubie by rozsupływać zagadki kryminalne które to wydarzyły się na ich terenie. Fajnie zarysowani bohaterowie ale akcja dość chaotyczna , szarpana, zagmatwana....

Dla mnie trochę za bardzo zagmatwane.

Dla mnie trochę za bardzo zagmatwane.

Kupiłam tę książkę bo zaintrygowała mnie rekomendacja na okładce. Nigdy wcześniej nie czytałam nic z gatunku Cosy crime, no i chyba to nie dla mnie. Kompletnie się nie odnalazłem w tej książce, nie wyciągnęłam w fabułę, nie polubiłam bohaterów, intryga jak dla mnie też słaba.

Kupiłam tę książkę bo zaintrygowała mnie rekomendacja na okładce. Nigdy wcześniej nie czytałam nic z gatunku Cosy crime, no i chyba to nie dla mnie. Kompletnie się nie odnalazłem w tej książce, nie wyciągnęłam w fabułę, nie polubiłam bohaterów, intryga jak dla mnie też słaba.

Coopers Chase to spokojne osiedle dla seniorów położone w malowniczej okolicy. Co czwartek spotyka się tutaj czwórka przyjaciół żeby badać dawne, nierozwiązane sprawy kryminalne. Jedną z bohaterek jest Elizabeth, która pracowała jako policjantka i to ona dostarcza reszcie materiałów do dyskusji. Poza nią do grupy należy Ibrahim, kiedyś psycholog, Ron - postrach związków zawodowych i Joyce - nowa członkini Czwartkowego Klubu Zbrodni. Emerytowana pielęgniarka, która wygląda na niepozorną, ale pełna jest werwy i przenikliwości. Kiedy w okolicy dochodzi do morderstwa, a ofiarą jest jeden z deweloperów o wątpliwej opinii, grupa przyjaciół zaciera ręce i angażuje się w rozwiązanie zagadki.

Słyszałem i czytałem wiele opinii o książce, które mówiły, że jest słabo. Nie zgadzam się z nimi, a przynajmniej nie w pełni. To co bardzo mi się w książce podoba to fakt, że bohaterowie są nieszablonowi. Czwórka emerytów, którzy zamiast oglądać powtórki seriali i korzystać ze spokoju angażuje się w rozwiązywanie zbrodni. A wszystko to w malowniczej okolicy na angielskiej prowincji. Esencja Cozy Crime. Każda z postaci jest w pewien sposób charakterystyczna, a wcześniejsze doświadczenia zawodowe wnoszą coś nowego do śledztwa. I tutaj mam właśnie pewien problem, bo morderstwo i samo śledztwo są banalne, a zachowanie policji momentami dziecinne. Autor stawia stróżów prawa jako tych, którzy bez pomocy starszych, hobbystycznych detektywów nie potrafią do niczego dojść. Mało tego, bardzo chętnie przystają na propozycję Czwartkowego Klubu Zbrodni i dzielą się ze staruszkami informacjami z prowadzonego śledztwa.

Jest w stylu pisania Osmana coś co męczy trochę czytelnika, nie ma tej lekkości, która prowadziłaby czytelnika po okolicy. Może to wynikać z chaotycznego stylu pisarza. Druga część książki to już jest puszczenie się peronu przez autora. Z jednego morderstwa pisarz robi całą serię, która nie jest ze sobą połączona. Oczywiście emeryci - manipulatorzy rozwiązują wszystkie sprawy, a policja zgarnia chwałę. Widziałem, że kolejne tomy 'Klubu...' mają nieco lepsze oceny i dam bohaterom jeszcze szansę, a 'Czwartkowy Klub Zbrodni' to dość przeciętny kryminał z przyjemnymi bohaterami.

Coopers Chase to spokojne osiedle dla seniorów położone w malowniczej okolicy. Co czwartek spotyka się tutaj czwórka przyjaciół żeby badać dawne, nierozwiązane sprawy kryminalne. Jedną z bohaterek jest Elizabeth, która pracowała jako policjantka i to ona dostarcza reszcie materiałów do dyskusji. Poza nią do grupy należy Ibrahim, kiedyś psycholog, Ron - postrach związków...