Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie byłam zainteresowana tą serią, ale ktoś mi ostatnio powiedział, że Percy jest jak Harry Potter, tyle że Harry zachowuje się jak milenialsi, a Percy jak przedstawiciel generacji Z – bardzo chciałam zobaczyć te różnice w zachowaniu bohaterów. Niestety, fabuła tej książki jest pełna bezsensownych wydarzeń (narażanie niedoświadczonego dzieciaka na walkę z potworami każdego dnia, zero kontaktu z kimś, kto mógłby pomóc), rozwiązania przychodzą dosłownie same, jest też wiele niewyjaśnionych kwestii (jak np. kasyno w Las Vegas). Podobał mi się tylko początek i zakończenie, przez środek powieści ledwo przebrnęłam – był koszmarny. Znalazły się też nawiązania do Pottera i były jak dla mnie zbyt wyraźne. Autor w ogóle nie krył się ze swojej inspiracji. Pomysł na książkę – świetny, wykonanie – beznadziejne.

Nigdy nie byłam zainteresowana tą serią, ale ktoś mi ostatnio powiedział, że Percy jest jak Harry Potter, tyle że Harry zachowuje się jak milenialsi, a Percy jak przedstawiciel generacji Z – bardzo chciałam zobaczyć te różnice w zachowaniu bohaterów. Niestety, fabuła tej książki jest pełna...

Rozwiń

Zwiń

"Polka w Korei" to książka, która składa się z dwóch części. Pierwsza to skarbnica wiedzy na temat tego, jak się żyje w Korei Południowej, co może zaskoczyć, a nawet wręcz zszokować obcokrajowca, jak wyglądają święta w tym kraju, jak się tam pracuje, co warto wiedzieć o przemyśle rozrywkowym w Korei itd. Natomiast druga część to już przewodnik turystyczny dla osób zainteresowanych podróżą do tego miejsca. Autorka poleca nawet mniej popularne, ale warte obejrzenia miejsca, lokalne potrawy, które warto spróbować, a także podpowiada, gdzie znaleźć miejsca, w których kręcono najbardziej znane w Polsce dramy. Nie jestem jakoś bardzo zafascynowana Koreą, ale spędziłam z tą książkę kilka miłych dni.

"Polka w Korei" to książka, która składa się z dwóch części. Pierwsza to skarbnica wiedzy na temat tego, jak się żyje w Korei Południowej, co może zaskoczyć, a nawet wręcz zszokować obcokrajowca, jak wyglądają święta w tym kraju, jak się tam pracuje, co warto wiedzieć o przemyśle...

Rozwiń

Zwiń

Dziwna książka, na pewno nie nazwałabym jej poradnikiem pisarskim. Pierwsza część to autobiografia (pełna obrzydliwych fragmentów), druga to parę stron o tym, czym jest pisanie, później mamy w końcu porady - niektóre dobre, z większością jednak trudno mi się zgodzić. Niestety, nic tu nie jest uporządkowane, King po prostu rzuca tematy, które akurat przyjdą mu do głowy, oczywiście wielu istotnych kwestii nie porusza. Mamy tutaj za to wspomnienia związane z poważnym wypadkiem, który mu się przydarzył, gdy akurat pracował nad tą książką. Następna część to krótki poradnik jak poprawiać na przykładzie krótkiego opowiadania. A potem jest kilka dodatków z serii "Jakie powieści poleca do czytania King" w moim wydaniu te dodatki są aż 4. A później kolejny dodatek - wywiad z synem Kinga na temat audiobooka do tej książki. To moja pierwsza i zarazem na pewno ostatnia książka tego autra.

Dziwna książka, na pewno nie nazwałabym jej poradnikiem pisarskim. Pierwsza część to autobiografia (pełna obrzydliwych fragmentów), druga to parę stron o tym, czym jest pisanie, później mamy w końcu porady - niektóre dobre, z większością jednak trudno mi się zgodzić. Niestety, nic tu nie j...

Rozwiń

Zwiń

Co to było?! Gdzie obiecany humor i satyra na branżę wydawniczą? Erotyczne porównania czy gadanie o kobiecym biuście nie jest zabawne, powiedzcie autorce, że nie ma pojęcia, co to humor. Swoją drogą ta książka jest o plagiacie, a opis zerżnięto z opisów filmów Hitchcocka – żenujące, zwłaszcza, że Yellowface jest zwyczajnie nudna i w ogóle nie trzyma w napięciu. Gdyby nie możliwość przełączenia na audiobook w życiu bym tego nie skończyła. Książka ta została wyraźnie napisana pod tezę, że wszyscy kłamią, są źli i myślą tylko o sobie – bez względu na płeć czy kolor skóry. Niestety, ale kiedy książka powstaje w ten sposób, bohaterów nie da się lubić, fabuła jest do bólu przewidywalna i nic w historii nie wywołuje pozytywnych emocji. Mamy za to prawie 430 stron z których wylewa się nienawiść, egoizm, hejt, rasizm i łopatologiczne moralizatorstwo. Od czasu do czasu pojawia się też smutna prawda, że wydawnictwo to biznes i ważny jest tylko zysk. Średnia lektura, męcząca, przewidywalna, nudna.

Co to było?! Gdzie obiecany humor i satyra na branżę wydawniczą? Erotyczne porównania czy gadanie o kobiecym biuście nie jest zabawne, powiedzcie autorce, że nie ma pojęcia, co to humor. Swoją drogą ta książka jest o plagiacie, a opis zerżnięto z opisów filmów Hitchcocka – żenujące, zwłasz...

Rozwiń

Zwiń

Dzienniki Alana Rickmana pozwalają przede wszystkim podglądnąć życie rozchwytywanego aktora. Są tu, oczywiście, również przemyślenia Rickmana, ale głównie pisał o tym, jak wygląda jego codzienność. Można więc tu znaleźć informacje na temat pracy, podróży, życia prywatnego, zdrowia, sztuki, spotkań ze znanymi przyjaciółmi czy politykami itd. Z tej książki możemy się też dowiedzieć, jaki Rickman był naprawdę - wrażliwy, empatyczny, zabawny, ale i szczery i często poirytowany. Choć dzienniki są bardzo długie (w ebooku to ponad 900 stron) to czyta się je błyskawicznie. Ciekawym dodatkiem są fragmenty wcześniejszych dzienników - publikacja skupia się na tekstach od połowy 1993 do niemal końca 2015 roku, a dodatek obejmuje fragmenty z lat 70 i 80 - są one pełne przemyśleń na temat życia i aktorstwa. Świetna lektura, zdecydowanie polecam tę pozycję fanom Rickmana.

Dzienniki Alana Rickmana pozwalają przede wszystkim podglądnąć życie rozchwytywanego aktora. Są tu, oczywiście, również przemyślenia Rickmana, ale głównie pisał o tym, jak wygląda jego codzienność. Można więc tu znaleźć informacje na temat pracy, podróży, życia prywatnego, zdrowia, sztuki,...

Rozwiń

Zwiń