Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem skąd te zachwyty. Fabuła jest strasznie sztuczna, policjantka, która woła do ludzi "ej, ty"? Mnóstwo błędow językowych, a tego w książkach nie znoszę. Zielone źrenice i rozszerzające się tęczówki... Dramat.

Nie wiem skąd te zachwyty. Fabuła jest strasznie sztuczna, policjantka, która woła do ludzi "ej, ty"? Mnóstwo błędow językowych, a tego w książkach nie znoszę. Zielone źrenice i rozszerzające się tęczówki... Dramat.

Na początek było ciekawie, później... Kompletny absurd

Na początek było ciekawie, później... Kompletny absurd

Zbyt wyidealizowane. I te peany na temat chrześcijaństwa. Jakbym czytała przydługą przypowieść biblijną.

Zbyt wyidealizowane. I te peany na temat chrześcijaństwa. Jakbym czytała przydługą przypowieść biblijną.

Fajny klimat, zakończenie fatalne

Fajny klimat, zakończenie fatalne

Nie nazwałbym tego thrillerem. Poza tym nie znoszę błędów językowych w książkach, a w tej jest ich całe mnóstwo: po najmniejszej linii oporu, szklane szyby, dalej kontynuować, czy moje nazwisko.. i tu pojawia się imię i nazwisko. Brrr...

Nie nazwałbym tego thrillerem. Poza tym nie znoszę błędów językowych w książkach, a w tej jest ich całe mnóstwo: po najmniejszej linii oporu, szklane szyby, dalej kontynuować, czy moje nazwisko.. i tu pojawia się imię i nazwisko. Brrr...

Przewidywalna i banalna historia jakich wiele

Przewidywalna i banalna historia jakich wiele

Kompletnie absurdalna i oderwana od rzeczywistości historia.

Kompletnie absurdalna i oderwana od rzeczywistości historia.

Fajna, choć dosyć szybko można się zorientować "kto zabił"

Fajna, choć dosyć szybko można się zorientować "kto zabił"

Nudna i mocno naciągana historia

Nudna i mocno naciągana historia

Miałam wrażenie, że cała historia jest skleceniem różnych poprzednich, które czytałam, między innymi trylogii Jakuba Szamałka i "Dopasowanych" Johna Marrsa. Nic odkrywczego, dosyć przewidywalna, żadnego zaskoczenia. Bohaterowie trochę naiwni.

Miałam wrażenie, że cała historia jest skleceniem różnych poprzednich, które czytałam, między innymi trylogii Jakuba Szamałka i "Dopasowanych" Johna Marrsa. Nic odkrywczego, dosyć przewidywalna, żadnego zaskoczenia. Bohaterowie trochę naiwni.

Duży plus za brak poprawności politycznej, śmiałe, choć chyba niepopularne poglądy, które jednak niestety przegrały z ludzkością. Jednak cała historia dosyć oderwana od rzeczywistości, ale fajnie się czyta.

Duży plus za brak poprawności politycznej, śmiałe, choć chyba niepopularne poglądy, które jednak niestety przegrały z ludzkością. Jednak cała historia dosyć oderwana od rzeczywistości, ale fajnie się czyta.

Niespecjalnie ciekawa, bohaterka jest irytująco naiwna, malostkowa i okropnie dziecinna, pomysł na fabule może fajny, ale przydługie rozważania ciągle o tym samym psują cały efekt.

Niespecjalnie ciekawa, bohaterka jest irytująco naiwna, malostkowa i okropnie dziecinna, pomysł na fabule może fajny, ale przydługie rozważania ciągle o tym samym psują cały efekt.

Bardzo chaotyczna, właściwie to bardziej zbiór retrospekcji niż jedna historia, choć dosyć ciekawe opowiadania

Bardzo chaotyczna, właściwie to bardziej zbiór retrospekcji niż jedna historia, choć dosyć ciekawe opowiadania

Okropnie nudna. Właściwie zamiast na treści, skupiałam się na tym, kiedy znów pojawi się irytujące (prawdopodobnie ulubione wyrażenie tłumaczki) "uprzytamniam sobie" - brrr, straszne.

Okropnie nudna. Właściwie zamiast na treści, skupiałam się na tym, kiedy znów pojawi się irytujące (prawdopodobnie ulubione wyrażenie tłumaczki) "uprzytamniam sobie" - brrr, straszne.

Niby zwyczajny kryminał, ale autorka często w swoich powieściach przedstawia ważne problemy społeczne i pokazuje możliwe (niestety) konsekwencje.

Niby zwyczajny kryminał, ale autorka często w swoich powieściach przedstawia ważne problemy społeczne i pokazuje możliwe (niestety) konsekwencje.

Czwarty tom i czwarty raz ogarnął mnie typowy kac książkowy. Droga Szamana jest jak posiadanie jednej czekolady na bezludnej wyspie, chciałoby się ją czym prędzej pochłonąć, a jednocześnie delektować jak najdłużej. Po prostu genialna seria.

Czwarty tom i czwarty raz ogarnął mnie typowy kac książkowy. Droga Szamana jest jak posiadanie jednej czekolady na bezludnej wyspie, chciałoby się ją czym prędzej pochłonąć, a jednocześnie delektować jak najdłużej. Po prostu genialna seria.

Książka w większości jest zwyczajnie nudna rozkręca się dopiero na koniec. Do tego same kobiece postacie prowadzące śledztwo to jednak dosyć dziwna sytuacja.

Książka w większości jest zwyczajnie nudna rozkręca się dopiero na koniec. Do tego same kobiece postacie prowadzące śledztwo to jednak dosyć dziwna sytuacja.

Główna bohaterka jest okropnie irytująca, kompletnie niespójna, niezbyt bystra, wręcz w niektórych momentach po prostu głupia i do tego hipokrytka. Uświadamia sobie, że niczego nie wiedziała o swojej siostrze i ma wyrzuty sumienia, co nie przeszkadza jej oskarżać o brak reakcji całego otoczenia. Dowiaduje się, że siostra wydziedziczyła męża w testamencie za fizyczne i psychiczne znęcanie, a za chwilę myśli "jak można romansować mając kochanego męża i dziecko". Jedzie na kongres medyczny, gdzie ma znaleźć jakiegoś Jarosława, spotyka Christopha i zastanawia się, czy to jego miała odszukać. Zakończenie równie naiwne jak cała reszta.

Główna bohaterka jest okropnie irytująca, kompletnie niespójna, niezbyt bystra, wręcz w niektórych momentach po prostu głupia i do tego hipokrytka. Uświadamia sobie, że niczego nie wiedziała o swojej siostrze i ma wyrzuty sumienia, co nie przeszkadza jej oskarżać o brak reakcji całego otoczenia. Dowiaduje się, że siostra wydziedziczyła męża w testamencie za fizyczne i...

Lektorka okropnie monotonna, historia całkiem niezła, choć stylistycznie średnio

Lektorka okropnie monotonna, historia całkiem niezła, choć stylistycznie średnio

Zbyt przekombinowana, mało prawdopodobna historia

Zbyt przekombinowana, mało prawdopodobna historia