Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo fajnie napisana książka dla posiadaczy i przyszłych posiadaczy psów. W sposób bardzo przystępny pokazane jest, co nas może spotkać we wspólnym życiu z psem :) Nie są podane na tacy gotowe rozwiązania problemów, są podane przykłady z wyraźnym zaznaczeniem, że każdy zwierzak jest inny, zupełnie jak ludzie. Polecam !

Bardzo fajnie napisana książka dla posiadaczy i przyszłych posiadaczy psów. W sposób bardzo przystępny pokazane jest, co nas może spotkać we wspólnym życiu z psem :) Nie są podane na tacy gotowe rozwiązania problemów, są podane przykłady z wyraźnym zaznaczeniem, że każdy zwierzak jest inny, zupełnie jak ludzie. Polecam !

Weranda na Czarcim Cyplu to druga z serii książek o perypetiach wiekowej natalii i młodej biznesmenki Niny.
Tym razem akcja dzieje się na Helu, gdzie Nina za namową Natalii wynajmuje domek na Czarcim Cyplu, aby móc w spokoju przygotować megaważny kontrakt dla firmy.

Ta część bardziej skupiona jest na Natalii, chociaż perypetii Niny również nie brakuje. Ale to Natalia szokuje swoje otocznie gdy na ulicy okazuje sobie z narzeczonym uczucie. No i zbrodnia, w którą obie bohaterki są zamieszane dotyczy osoby znanej Natalii.

Książka "Weranda na Czarcim Cyplu" napisana jest dokładnie w takim samym stylu jak pierwsza część ("Sanatorium pod Zegarem"). Jest to książka lekka, miła, łatwa i przyjemna ale też przeciętna.
Czyta się szybko i szybko wylatuje z głowy. Akcja toczy się dość wartko.

Jeśli ktoś chce mile i sympatycznie spędzić czas bez zbytniego wysilania się to polecam "Werandę na Czarcim Cyplu"

Weranda na Czarcim Cyplu to druga z serii książek o perypetiach wiekowej natalii i młodej biznesmenki Niny.
Tym razem akcja dzieje się na Helu, gdzie Nina za namową Natalii wynajmuje domek na Czarcim Cyplu, aby móc w spokoju przygotować megaważny kontrakt dla firmy.

Ta część bardziej skupiona jest na Natalii, chociaż perypetii Niny również nie brakuje. Ale to Natalia...

Ada, znana modelka mieszkająca w Paryżu, po tragicznym wypadku siostry, przyjeżdża do Polski. Gdzie musi stawić czoła temu, przed czym od lat ucieka. Musi zmierzyć się z przeszłością. Ze swoimi strachami, lękami i starą miłością.

Książka "Ta, którą znam" jest pełna emocji, często tych niewypowiedzianych. Choć napisana jest spokojnym i, powiedziałabym, łagodnym stylem niesie w sobie ogromny ładunek emocjonalny, zmusza nas do przemyśleń.

Główna bohaterka ucieczką ratowała się przed przeszłością. Przeszłością, ż która teraz musi się zmierzyć. Jest starsza, dojrzalsza, ale strach i ból cały czas w niej siedzą. Czy sobie poradzi? Czy znajdzie sprzymierzeńca?
Żeby się dowiedzieć, musicie sięgnąć po książkę.

Ada, znana modelka mieszkająca w Paryżu, po tragicznym wypadku siostry, przyjeżdża do Polski. Gdzie musi stawić czoła temu, przed czym od lat ucieka. Musi zmierzyć się z przeszłością. Ze swoimi strachami, lękami i starą miłością.

Książka "Ta, którą znam" jest pełna emocji, często tych niewypowiedzianych. Choć napisana jest spokojnym i, powiedziałabym, łagodnym stylem...

"Dom czwarty" to tradycyjnie kryminał z rozbudowaną warstwą obyczajową.
Tym razem Daniel Podgórski wraz z Emilią i Weroniką próbują rozwikłać tajemnicę zniknięcia Klementyny Kopp. Wszystkie znaki wskazują iż Klementyna udała się do rodzinnej miejscowości - Złociny, ale wg rodziny tam mieszkającej i mieszkańców mogących miec jakikolwiek związek z przyjazdem Klementyny - ona nie pojawiła się w Złocinach od 40 lat.
Co tak naprawdę stało się z Klementyną, która przecież dała znać Liliannie, że już dojeżdza do Złocin?
Jaki to ma związek z hitlerowską zbrodnią z 1939 r.?
Jaki to ma związek ze zbrodnią sprzed 2 lat?
A także jaki to ma związek ze śmiercią męża Klementyny w latach siedemdziesiątych?
Tego można się dowiedzieć spędzając bardzo miło czas z lekturą.
Tradycyjnie warstwa obyczajowa jest dość rozbudowana, akcja kryminalna wartka i nienudząca. Fabuła jest spójna. Nie miałam wrażenia, że autorka próbuje na siłę podkręcić akcję niczym w amerykańskich filmach sensacyjnych, co miało miejsce w poprzedniej części.
Naprawdę wróciła stara dobra Kasia Puzyńska.
Szczerze polecam.
A to co mnie cieszy najbardziej to to, że w lekturze pojawił się obiecujący watek na kolejna część :)
Czy mam rację? Nie wiem, muszę poczekać, żeby się przekonać :)

"Dom czwarty" to tradycyjnie kryminał z rozbudowaną warstwą obyczajową.
Tym razem Daniel Podgórski wraz z Emilią i Weroniką próbują rozwikłać tajemnicę zniknięcia Klementyny Kopp. Wszystkie znaki wskazują iż Klementyna udała się do rodzinnej miejscowości - Złociny, ale wg rodziny tam mieszkającej i mieszkańców mogących miec jakikolwiek związek z przyjazdem Klementyny - ona...

Nina to młoda biznesmenka, która prężnie prowadzi rodzinna firmę. W przededniu ślubu nieszczęśliwie upada, co finalnie przyczynia się do odwołania ślubu i wyjazdu do sanatorium.
Natalia to wiekowa właścicielka studia fotograficznego, która ze względu na schorzenia płuc również przebywa w tym samym sanatorium co Nina.
Panie dzielą pokój. Dwóch bardziej różnych osób chyba nie można było ze soba połączyć ;)

Panie dzielą pokój a z czasem zaczynają również dzielić tajemnice, bo tak oto okazuje się, ze Natalia musi na dobę zniknąć z sanatorium, a to wcale nei jest łatwe do wykonania przy takim reżimie jaki tam panuje ;)
Panie mają także wspólny kudłaty sekret ;) a także, oczywiście jakżeby inaczej, wspólnie znajdują trupa ! w sanatoryjnym basenie.

Sanatorium to pena humoru opowieść o specyficznej przyjaźni z wątkiem kryminalnym w tle.
Książę czyta się przyjemnie i w miarę szybko. Nic nie przynudza, akcja toczy się dość wartko.

Zaliczyłabym tę lekturę do książek lekkich, łatwych i przyjemnych. Takich, które czyta się szybko i równie szybko się o nich nie pamięta.
Słowa, które "cisną mi się na klawiaturę", aby opisać "Sanatorium.." to: miła, sympatyczna, zabawna, kolorowa, lekka, przyjemna, pełna humoru powieść.
Jedyna wada jaką znajduję w tej książce to jej przeciętność, niczym szczególnym się dla mnie nie wyróżnia ani na plus ani na minus.

Jeśli ktoś chce mile i sympatycznie spędzić czas bez zbytniego wysilania się to polecam Sanatorium pod Zegarem.

Nina to młoda biznesmenka, która prężnie prowadzi rodzinna firmę. W przededniu ślubu nieszczęśliwie upada, co finalnie przyczynia się do odwołania ślubu i wyjazdu do sanatorium.
Natalia to wiekowa właścicielka studia fotograficznego, która ze względu na schorzenia płuc również przebywa w tym samym sanatorium co Nina.
Panie dzielą pokój. Dwóch bardziej różnych osób chyba...

Wieża milczenia to debiut literacki Remigiusza Mroza, którego bardzo lubię za Chyłkę i Zordona. Szczerze powiem, że bałam się, że debiut będzie słaby ale okazał się bardzo, bardzo dobry.

Młoda kobieta zostaje zamordowana niedaleko swojego domu. Zabójca nie pozostawia żadnych śladów. W niedługim czasie dochodzi do kolejnych zabójstw, które pozornie nie mają, ze sobą nic wspólnego. Jednak detektyw Evelyn Thomsen wraz z chłopakiem pierwszej ofiary dostrzegają coś wspólnego. I najpierw osobno, później już działając razem próbują rozwikłać zagadkę.

Bardzo mi się spodobały postacie detektyw Evelyn i ekscentrycznego byłego wykładowy Yale Scotta Wintona (chłopaka pierwszej ofiary) oraz osobliwa relacja, która ich połączyła.

Fabuła jest fajna i skomplikowana a akcja wartka. Jedynie w pewnym momencie 'kulminacyjnym', wyjaśnienia zawiłości wydały mi się ... zbyt skomplikowane i przydługie.

Szczerze powiem, że żałuje iż Remigiusz Mróz nie osadził głównego wątku w realiach polskich tylko w amerykańskich, bo to naprawdę fajna książka i trochę szkoda, że jej akcja nie dzieje się w Polsce.
Generalnie z czystym sumieniem polecam :)

Wieża milczenia to debiut literacki Remigiusza Mroza, którego bardzo lubię za Chyłkę i Zordona. Szczerze powiem, że bałam się, że debiut będzie słaby ale okazał się bardzo, bardzo dobry.

Młoda kobieta zostaje zamordowana niedaleko swojego domu. Zabójca nie pozostawia żadnych śladów. W niedługim czasie dochodzi do kolejnych zabójstw, które pozornie nie mają, ze sobą nic...

Łaskun to moje kolejne spotkanie z książkami Katarzyny Puzyńskiej.
Tym razem pierwszą ofiara makabrycznej pada sędzie Jaworski i tancerka erotyczna. Zwłoki odkrywa Weronika Nowakowska i Wiera. Zawiadamiają policję i tak na miejscu zjawiają się policjanci z Lipowa. Wśród nich oczywiście Daniel Podgórski, który po rozstaniu z Weroniką nie radzi sobie w życiu (delikatnie rzecz ujmując). Daniel już na początku śledztwa zataja swoją znajomość z ofiarą. W początkowej fazie śledztwa to właśnie Daniel staje się główny podejrzanym i ukrywa się przed swoimi kolegami aby samemu dojść do prawdy.
Do tego wszystkiego oprócz makabrycznych zbrodniu dochodzi handel narkotykami, mafia i działania policji "pod przykrywką".

Zamysł był fajny ale. No właśnie. Namnożenie wątków i postaci, przyspieszenie akcji, niczym w filmach amerykańskich sprawiło, że fabuła wydała mi się groteskowa i mocno przerysowana. Jest to najobszerniejsza (jak dotąd) książka o policjantach z Lipowa ale niestety długość nie oznacza jakości.
niestety ta książka bardziej mnie znudziła niż wywołała moje zaciekawienie.
A watek ucieczki pewnej 'pary' przekroczył jak dla mnie granicę groteski.
Powszechnie wiadomo, że styl Kasi Puzyńskiej porównywany jest do stylu Camilli Läckberg. I to mi się podoba. Porządnie rozbudowany watek obyczajowy powieści. Ale naprawdę, jak mówi stare porzekadło "co za dużo, to niezdrowo".

Obecnie czytam kolejną część z cyklu, czyli Dom czwarty i na szczęście tutaj jest powrót do starej dobrej Kasi Puzyńskiej :)

Łaskun to moje kolejne spotkanie z książkami Katarzyny Puzyńskiej.
Tym razem pierwszą ofiara makabrycznej pada sędzie Jaworski i tancerka erotyczna. Zwłoki odkrywa Weronika Nowakowska i Wiera. Zawiadamiają policję i tak na miejscu zjawiają się policjanci z Lipowa. Wśród nich oczywiście Daniel Podgórski, który po rozstaniu z Weroniką nie radzi sobie w życiu (delikatnie...

Książka opowiada o losach rodziny Borowskich, a dokładniej o dzieciach Łukasza i Magdy oraz Krzysztofa i Katarzyny. Młodzi Borowscy nie są do końca świadomi, co wydarzyło się wiele let temu ich rodzicom, a właśnie te wydarzenia będą miały wpływ na ich życie. Ponieważ o młodych Borowskich upomni się mafia.
Jaki jest styl pani Agnieszki już chyba wszyscy wiedzą. Tak samo jest w tej książce - fajna fabuła, dużo emocji.
To co mi się nie zgadzało w tej książce to zachowanie Łukasza, który powinien mieć coś ponad 60 lat a momentami z opisu jego zachowania/działania wychodzi jakby miał o dwie dekady mniej ;) Cóż, tylko pozazdrościć ;)

Całość cyklu czyta się bardzo szybko, bardzo fajnie ale to co już podkreślałam kilkukrotnie: emocje i napięcie znajdują się na pograniczu kiczu.
Fajne jest to, że autorka nie po zakończeniu powieści nie porzuca swoich bohaterów i można ich spotkać w kolejnych częściach lub też i nawet w innych cyklach.
No ale wszystko może się przejeść. Z chęcią sięgnę po inne książki pani Agnieszki ale dopiero za jakiś czas - teraz muszę od nich odpocząć.
Całość oceniam dość dobrze, nie wybitnie ale ponad poprzeczką przeciętności.

Książka opowiada o losach rodziny Borowskich, a dokładniej o dzieciach Łukasza i Magdy oraz Krzysztofa i Katarzyny. Młodzi Borowscy nie są do końca świadomi, co wydarzyło się wiele let temu ich rodzicom, a właśnie te wydarzenia będą miały wpływ na ich życie. Ponieważ o młodych Borowskich upomni się mafia.
Jaki jest styl pani Agnieszki już chyba wszyscy wiedzą. Tak samo...

Historia Lucasa to trzecia część książek z cyklu o braciach Borowskich.
Tym razem poznajemy historię opowiedzianą w dwóch poprzednich tomach z perspektywy Lucasa. Taki trochę odgrzewany kotlet ;)
Bracia spędzają razem wieczór kawalerski Lucasa i Łukasz się zwierza Krzyśkowi jak to wszystko wyglądało z jego perspektywy.
Tradycyjnie już w książce mamy dużą dawkę emocji, które już znamy z poprzednich części i które ponownie balansują na granicy kiczu.
To co mnie najbardziej mierziło w książce to to, że Łukasz w rozmowie z Krzysztofem, gdy opowiadał o nim - mówił jako o osobie trzeciej. Tzn. nie mówił: "i wtedy Ty przyszedłeś i cośtam cośtam.." tylko "i wtedy przyszedł Krzysztof i cośtam cośtam..."
Było to bardzo dziwne i niezgrabne.

Historia Lucasa to trzecia część książek z cyklu o braciach Borowskich.
Tym razem poznajemy historię opowiedzianą w dwóch poprzednich tomach z perspektywy Lucasa. Taki trochę odgrzewany kotlet ;)
Bracia spędzają razem wieczór kawalerski Lucasa i Łukasz się zwierza Krzyśkowi jak to wszystko wyglądało z jego perspektywy.
Tradycyjnie już w książce mamy dużą dawkę emocji,...

Braterstwo krwi to drugi tom książek z cyklu o braciach Borowskich. Głównym bohaterem tej części jest Łukasz, który po wydarzeniach z pierwszego tomu został światkiem koronnym, który żyje gdzieś na Mazurach i oczywiście nie może kontaktować się z rodziną. Jednak wydarzenia w jego rodzinnym mieście sprawiają, że dostaje propozycję z policji aby wrócić tam jako zupełnie inny człowiek i pomóc w rozbiciu mafii handlującej ludźmi. Mafii, która zagraża również jego rodzinie. Na jego drodze staje Magdalena, maltretowana przez męża. Dzięki Magdalenie Lukas staje się bardziej ludzki a nie tylko maszyną do wykonania zadania.
Jest to chyba najlepsza część z całego cyklu.
I tradycyjnie - ogromna dawka emocji na pograniczu kiczu. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, choć fabuła jest, jak dla mnie, nierealna.

Braterstwo krwi to drugi tom książek z cyklu o braciach Borowskich. Głównym bohaterem tej części jest Łukasz, który po wydarzeniach z pierwszego tomu został światkiem koronnym, który żyje gdzieś na Mazurach i oczywiście nie może kontaktować się z rodziną. Jednak wydarzenia w jego rodzinnym mieście sprawiają, że dostaje propozycję z policji aby wrócić tam jako zupełnie inny...

Zakręty losu to pierwsza z serii książek o braciach Borkowskich.
Opowiada głównie o mecenasie Krzysztofie Borkowskim. Jego brat Łukasz jest jakby tłem. Krzysztofa poznajemy jeszcze w szkole średniej.
Poznajemy jego miłości, wybory i konsekwencje. Fabuła osadzona jest w realiach polskich i podejrzewam, że takie rzeczy się zdarzają ale jakoś ciężko mi było sobie wyobrazić aby wszystko to zdarzyło się naprawdę - tak wiem, książka to tylko fikcja literacka :) i zapewne taka a nie inna konstrukcja fabuły tylko wzmagała ciekawość czytelniczą.
Książka, jak wszystkie książki pani Agnieszki, zawiera w sobie ogrom emocji, balansując na granicy przegięcia z ilością emocji.
Dzięki bardzo emocjonującej i (jakby nie patrzeć) wciągającej fabule, książkę czyta się bardzo szybko i całkiem dobrze.
Jednak była rzecz, która szczególnie mnie mierziła, chociaż mogła być ona wynikiem złej redakcji/korekty tekstu. Mianowicie w tekście nagminnie zdarzały się sytuacje, gdy akcja przeskakiwała z jednego miejsca w drugie i nie było to oddzielone żadną przerwą a li tylko nowym akapitem.
I tak czytając np jak Krzysztof i Katarzyna uczą się i 'mają się ku sobie' już w następnym akapicie bez żadnej przerwy w tekście było o wycieczce, która miała miejsce kilka dni później.

Generalnie książkę czyta się dobrze, choć momentami jest przejaskrawiona.

Zakręty losu to pierwsza z serii książek o braciach Borkowskich.
Opowiada głównie o mecenasie Krzysztofie Borkowskim. Jego brat Łukasz jest jakby tłem. Krzysztofa poznajemy jeszcze w szkole średniej.
Poznajemy jego miłości, wybory i konsekwencje. Fabuła osadzona jest w realiach polskich i podejrzewam, że takie rzeczy się zdarzają ale jakoś ciężko mi było sobie wyobrazić...

Okładka i opis książki sugerowały mi nie najwyższych lotów romans/książkę erotyczna. Sięgnęłam po nią z premedytacją, żeby podczas czytania nie musieć myśleć.
I dokładnie tak było. Czytałam, nie myślałam. Książka i fabuła wydawała mi się mocno naciągana i odrealniona. Bo jak mogąc swobodnie wychodzić na zakupy i chodzić po najdroższych butikach w mieście Claire nie skorzystała z okazji, żeby uciec czy choćby skontaktować się z siostrą?
Szczerz mówiąc czekałam na happy end, jak to w takich książkach bywa. Ale w tej książce jest tak zaskakujące zakończenie, że zmieniłam o niej całkowicie zdanie. I po przeczytaniu całości nie oceniam jej jako taniego romasidła a jako coś na pograniczu thrillera psychologicznego - ald dopiero po doczytaniu do końca.

A o czym jest właściwie ta książka?
Claire zostaje uprowadzona przez przystojnego biznesmena. Niewiele pamięta.Budzi się w jego rezydencji. Jest poniżana i wykorzystywana ale też momentami wielbiona. Żyje w złotej klatce i w jakimś stopniu akceptuje to.
Ale czy na dłuższą metę da się tak żyć? i co naprawdę kieruje jej oprawcą?
Trzeba samemu sięgnąć po książkę, która jednak polecam umiarkowanie.

Okładka i opis książki sugerowały mi nie najwyższych lotów romans/książkę erotyczna. Sięgnęłam po nią z premedytacją, żeby podczas czytania nie musieć myśleć.
I dokładnie tak było. Czytałam, nie myślałam. Książka i fabuła wydawała mi się mocno naciągana i odrealniona. Bo jak mogąc swobodnie wychodzić na zakupy i chodzić po najdroższych butikach w mieście Claire nie...

Książka o miłości. Miłości, która na logikę nie powinna się zdarzyć. Ona córka szefa gangu motocyklistów, dla której klub motocyklowy jest domem. On - syn szefa (a później szef) konkurencyjnego gangu. Ale od czego mamy książki - tam niemożliwe nie istnieje.

Plusy:
- język - książkę czyta się szybko, łatwo. Język jest poprawny.
- poboczne wątki - oprócz oczywistego wątku miłosnego pojawia się wątek kryminalny, który czyni fabułę ciekawszą
- przy wątku kryminalnym pojawia się ciekawy portret psychologiczny psychopaty - co też mi się podobało, bo dodawało kolorytu książce.

Minusy:
- to co mnie najbardziej zmierziło w tej książce to to, że gdy bohaterowie się poznają Eve ma 5 lat Duce ma 23 lata. Wówczas pięciolatka mówi o facecie starszym od niej o 18 lat, że jest przystojny. Serio? Pięciolatka ocenia w takich kategoriach ludzi?
Nie wydaje mi się. Tymczasem główna bohaterka jest o tym przekonana ;)
- podejście motocyklistów do kobiet - wiem, że to tylko podkręcało atmosferę książki ale szczerze powiem, że w życiu nie chciałabym być traktowana tak jak były traktowane tam kobiety. O szacunku to tam mało kto słyszał.

Podsumowując:
książkę czyta się łatwo i szybko. Jest wciągająca.
i jeśli ktoś szuka książki miłosno-erotycznej traktującą o czymś innym niż miłość pomiędzy miliarderem a szarą myszką to bardzo dobrze trafił :)
Natomiast jeśli ktoś szuka książki, która traktującej o życiu motocyklistów, to raczej źle trafił. Wydaje mi się, że motocyklowa rzeczywistość jest tutaj grubymi nićmi szyta (być może mam taką nadzieję ;) )

Jeśli ktoś szuka książki która oderwie go od smutków gdy mu źle i ma ochotę na tabliczkę czekolady to dobrze trafił. To książka na jeden, dwa wieczory, a potem? potem bez żalu i książkowego kaca sięgamy po kolejną.

Książka o miłości. Miłości, która na logikę nie powinna się zdarzyć. Ona córka szefa gangu motocyklistów, dla której klub motocyklowy jest domem. On - syn szefa (a później szef) konkurencyjnego gangu. Ale od czego mamy książki - tam niemożliwe nie istnieje.

Plusy:
- język - książkę czyta się szybko, łatwo. Język jest poprawny.
- poboczne wątki - oprócz oczywistego wątku...

"W cieniu prawa" to kryminał w stylu retro. Akcja dzieje się w 1909 roku. Erik Landecki pomimo wątpliwej reputacji zostaje przyjęty na posadę czyścibuta w dworku rodziny Reignerów. Pierwszej nocy po objęciu przez Erika posady ginie dziedzic rodu, a oskarżonym o jego zabójstwo okazuje się właśnie Erik. O winie Erika są przekonani wszyscy oprócz Sophie (narzeczona Marka Oliviera - młodszego brata zamordowanego dziedzica). Sophie nie zważając na konwenanse decyduje się pomóc Erikowi angażując do jego obrony swojego przyjaciela prawnika Willego.

Na plus tej powieści mogę zaliczyć:
- język i styl jakim jest napisana. Czyta się ją dobrze.
- postacie i ich rys charakterologiczny. Co by nie mówić o cechach charakteru bohaterów każdą z postaci poznajemy bardzo dobrze.

Na minus:
- fabuła - momentami było nudno, zwyczajnie nudno. A może inaczej: momentami było bardzo wciągając ale niestety tylko nielicznymi momentami,
- cały zestaw intryg - dla mnie były mocno grubymi nićmi szyte i zwyczajnie nie za bardzo mnie wciągnęły, nie wszystko było zrozumiałe i część rzeczy jak dla mnie nie zostały dobrze wyjaśnione,
- postacie - pomimo tego, że są bardzo dobrze opisane to dla mnie są zwyczajnie miałkie. Jedynie Sophie i hrabina Reigner mają wyrazisty charakter.

Pomimo mojego uwielbienia do prozy Remigiusza Mroza tę książkę oceniam jako przeciętną.
Co nijak nie zmienia faktu, że sięgnę po każdą kolejna powieść tego autora.

"W cieniu prawa" to kryminał w stylu retro. Akcja dzieje się w 1909 roku. Erik Landecki pomimo wątpliwej reputacji zostaje przyjęty na posadę czyścibuta w dworku rodziny Reignerów. Pierwszej nocy po objęciu przez Erika posady ginie dziedzic rodu, a oskarżonym o jego zabójstwo okazuje się właśnie Erik. O winie Erika są przekonani wszyscy oprócz Sophie (narzeczona Marka...

Szósty to moje kolejne spotkanie z książkami Pani Agnieszki.
Szósty to historia kryminalna seryjnego mordercy, którego usiłują wyśledzić policjanci ze specjalnej grupy śledczej, którą dowodzi Marcin Langer, znamy mi już z powieści "Bez przebaczenia". Marcin do współpracy angażuje profilerkę Alicję. Alicję i Michała łączy pewne metafizyczna więź, nadprzyrodzona świadomość iż są sobie przeznaczeni. Znając twórczość autorki romans między głównymi bohaterami był dla mnie oczywisty. Fajnym i zaskakującym elementem fabuły jest to, iż Alicja jest dokładnie w typie zabijanych przez Szóstego kobiet. Kim jest zabójca? Czy uda się go wytropić zanim zabije kolejne kobiety? Czy jedną z nich będzie Alicja?
Aby poznać odpowiedzi na te pytania musicie sami sięgnąć po książkę.

Książka, jak i większość powieści tej autorki, naładowana jest emocjami. Określenie pani Agnieszki jako "dilerki emocji" jest jak najbardziej na miejscu, tyle, że momentami jak dla mnie jest tego wszystkie za dużo i jest to na granicy przeładowania i przedobrzenia, dlatego też nie oceniam książki maksymalnie.
Sam pomysł na fabułę, na szeroko przedstawioną sferę obyczajową powieści, na romans jest jak najbardziej ok. Tylko ta dawka emocji jest na granicy 'przejedzenia się'.

Szósty to moje kolejne spotkanie z książkami Pani Agnieszki.
Szósty to historia kryminalna seryjnego mordercy, którego usiłują wyśledzić policjanci ze specjalnej grupy śledczej, którą dowodzi Marcin Langer, znamy mi już z powieści "Bez przebaczenia". Marcin do współpracy angażuje profilerkę Alicję. Alicję i Michała łączy pewne metafizyczna więź, nadprzyrodzona świadomość...

Bardzo fajny i wciągający romans historyczny z ciekawie zarysowanym wątkiem kryminalnym.
Gdy wybucha powstanie listopadowe Marianna zamiast spędzać czas na nauce u sióstr zakonnych zaciąga się do wojska i bierze czynny udział w powstaniu. Po zakończeniu walk Marianna wraca do domu rodzinnego.Niestety tam musi się ukrywać, gdyż jej zniknięcie ze szkoły przyklasztornej wywołało różne plotki a rodzina jest narażona na konfiskatę majątku. Wzburzony zachowaniem Marianny ojciec, chce ją wydać za mąż za starszego o 20 lat Rosjanina. Matka natomiast proponuje Mariannie zamążpójście za syna przyjaciółki. Ojciec zgadza się pod warunkiem, iż wybrany przez matkę Marianny kandydat wypłaci mu żądaną kwotę pieniędzy.
I tym sposobem Marianna wychodzi za mąż za mężczyznę, który ... tak naprawdę nie chciał się, żenić ale kilka lat wcześniej wydał pełnomocnictwo do zawarcia związku małżeńskiego w jego imieniu dla swojego kuzyna. Pełnomocnictwa nie odwołał i dzięki intrydze jego matki Marianna została jego żoną.
Już brzmi interesująco?
Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, iż 19 letnia Marianna nie jest pierwszą żoną Michała, a wszystkie poprzednie ginęły w wieku 20 lat. Czy to na pewno były nieszczęśliwe wypadki ? Czy może ktoś stoi za eliminowaniem kolejnych żon Michała? Jak Marianna odnajdzie się w nowej rzeczywistości?
Jakie relacje połączą ją z mężem, który nie chciał się żenić?

Tytułowa bohaterka to kobieta charakterna, której nie jest łatwo odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie kobieta jest całkowicie podporządkowana mężczyźnie.

"Marianna" to wciągająca lektura, przy czytaniu której nie można się nudzić. W głównej mierze dzięki krnąbrnej głównej bohaterce.
Jest to książka obyczajowa z dość mocno zaznaczonym tłem historycznym, wątkiem romantycznym a także kryminalnym.

Bardzo fajny i wciągający romans historyczny z ciekawie zarysowanym wątkiem kryminalnym.
Gdy wybucha powstanie listopadowe Marianna zamiast spędzać czas na nauce u sióstr zakonnych zaciąga się do wojska i bierze czynny udział w powstaniu. Po zakończeniu walk Marianna wraca do domu rodzinnego.Niestety tam musi się ukrywać, gdyż jej zniknięcie ze szkoły przyklasztornej...

Trzecia część "trylogii wiślańskiej" i trzeci seryjny morderca do wytropienia. Śledztwo prowadzi komisarz Benita Herrera. Ofiary pozornie nie są ze sobą związane ale mają jeden wspólny mianownik: Aleksander Podżorski, były gangster a obecnie legalnie działający biznesmen i przyjaciel Petry i Konrada a także coraz bliższy przyjaciel charyzmatycznej komisarz Benity.
Książka jest równie wciągająca jak poprzednie części. Policyjne śledztwo przeplata się z codziennym życiem policjantów zaangażowanych w śledztwo.
Dogłębny portret psychologiczny sprawcy, wyraziści bohaterowie, wartka akcja.

Trzecia część "trylogii wiślańskiej" i trzeci seryjny morderca do wytropienia. Śledztwo prowadzi komisarz Benita Herrera. Ofiary pozornie nie są ze sobą związane ale mają jeden wspólny mianownik: Aleksander Podżorski, były gangster a obecnie legalnie działający biznesmen i przyjaciel Petry i Konrada a także coraz bliższy przyjaciel charyzmatycznej komisarz Benity.
Książka...

"Cynamonowe dziewczyny" to kryminał, który wciąga, porusza, bo oprócz wciągającej fabuły ukazuje też szereg relacji międzyludzkich. Jest też "piękny" (jeśli można tak powiedzieć) portret psychologiczny psychopatycznego mordercy. Najbardziej poruszające jest to, że taki psychopata może być gdzieś obok, może być kimś ważnym, może być kimś wzbudzającym zaufanie ze względu na charakter jak i pełnioną funkcję, a tak naprawdę jest zboczonym sadystą.

Podobnie jak w pierwszej części trylogii wiślańskiej zagadkę seryjnego mordercy próbują rozwiązać Marcin Cieślar i Konrad Procner, który został komendantem komisariatu w Wiśle.
W książce oprócz wartkiej akcji kryminalnej mamy też sferę obyczajową, co osobiście lubię w kryminałach ale nie w nadmiarze. Tutaj nadmiaru nie ma. Wartka akcja, wyraziści bohaterowie, dobra i mocna fabuła. Czego więcej chcieć od dobrej książki?

"Cynamonowe dziewczyny" to kryminał, który wciąga, porusza, bo oprócz wciągającej fabuły ukazuje też szereg relacji międzyludzkich. Jest też "piękny" (jeśli można tak powiedzieć) portret psychologiczny psychopatycznego mordercy. Najbardziej poruszające jest to, że taki psychopata może być gdzieś obok, może być kimś ważnym, może być kimś wzbudzającym zaufanie ze względu na...

Tytułowy Sprzedawca snów to seryjny morderca, który atakuje raz w roku. Na nieszczęście policji dobór ofiar wydaje się być zupełnie przypadkowy, co zdecydowanie utrudnia znalezienie sprawcy czy choćby ustalenie motywów zbrodni. Kiedyś koledzy ze szkolnej ławki Marcin Cieślar i Konrad Procner, teraz policjanci z Wisły i Cieszyna łączą swoje siły aby znaleźć sprawcę. W nieoficjalnym, na początku, śledztwie pomagają policjantom ich kobiety (Zena i Petra).
Co mi się w książce podobało:
- pomysł i fabuła
- bohaterowie i ich wzajemne relacje
- dialogi - chwytliwe i niebanalne (wiem, że czasem nierealne, ale i tak mi się podobały)
Książka napisana jest fajnym, chwytliwym stylem. Wciąga i nie nudzi. Jedynie zakończenie mogłoby być mocniejsze.

Tytułowy Sprzedawca snów to seryjny morderca, który atakuje raz w roku. Na nieszczęście policji dobór ofiar wydaje się być zupełnie przypadkowy, co zdecydowanie utrudnia znalezienie sprawcy czy choćby ustalenie motywów zbrodni. Kiedyś koledzy ze szkolnej ławki Marcin Cieślar i Konrad Procner, teraz policjanci z Wisły i Cieszyna łączą swoje siły aby znaleźć sprawcę. W...

Szczera książka - rozmowa z kobietami w policji.
Poprzez swobodną rozmowę z kobietami - policjantkami poznajemy je z normalnej ludzkiej strony, ze strony kobiety a nie ze strony munduru. Książka pokazuje kobieca twarz policji.

Szczera książka - rozmowa z kobietami w policji.
Poprzez swobodną rozmowę z kobietami - policjantkami poznajemy je z normalnej ludzkiej strony, ze strony kobiety a nie ze strony munduru. Książka pokazuje kobieca twarz policji.