Jesteśmy społecznością, która kocha książki

czyta się i powoli, i szybko. I uderza Cię jak wiele możesz odnaleźć tego bagna, i piękna w relacji ze swoją matką. To zatrważające.

czyta się i powoli, i szybko. I uderza Cię jak wiele możesz odnaleźć tego bagna, i piękna w relacji ze swoją matką. To zatrważające.

No nie. Książka jest przeintelektualizowana. Być może będąc w wieku mocno młodzieńczym idzie się zachwycić rozterkami, "głębokimi" refleksjami, bardzo chwytliwymi frazami, które idealnie nadają się jako opisy na wszelakich mediach społecznościowych, ale to ich jedyna funkcja.

No nie. Książka jest przeintelektualizowana. Być może będąc w wieku mocno młodzieńczym idzie się zachwycić rozterkami, "głębokimi" refleksjami, bardzo chwytliwymi frazami, które idealnie nadają się jako opisy na wszelakich mediach społecznościowych, ale to ich jedyna funkcja.

Dziwność- to najlepiej oddaje klimat i aurę podczas czytania tej książki.Trochę poczucie dyskomfortu, wnikania za głęboko w tę nietypową mieszaninę szalenie współczesności z momentami
ludowością(?)

Dziwność- to najlepiej oddaje klimat i aurę podczas czytania tej książki.Trochę poczucie dyskomfortu, wnikania za głęboko w tę nietypową mieszaninę szalenie współczesności z momentami
ludowością(?)

Jestem w stanie zrozumieć zachwyt nad "poetyckością reportażu", ale z tej książki z każdej strony bije przesłanie "kiedyś to było, teraz to nie ma". Być może i nie ma, być może architektura współczesna nie niesie za sobą tak dużej wartości, ale wartościując w ten sposób wypadałoby pochylić się nad historycznymi, socjologicznymi aspektami tego stanu rzeczy. W tej książce niestety tego brak.

Jestem w stanie zrozumieć zachwyt nad "poetyckością reportażu", ale z tej książki z każdej strony bije przesłanie "kiedyś to było, teraz to nie ma". Być może i nie ma, być może architektura współczesna nie niesie za sobą tak dużej wartości, ale wartościując w ten sposób wypadałoby pochylić się nad historycznymi, socjologicznymi aspektami tego stanu rzeczy. W tej książce...

Tu nie ma zbędnego słowa. Człowiek jest żywy, mięsisty, czuć krew i kości. Rzeczy ważne, te rzeczy bolą, uwierają, bo dotykają najgłębiej.

Tu nie ma zbędnego słowa. Człowiek jest żywy, mięsisty, czuć krew i kości. Rzeczy ważne, te rzeczy bolą, uwierają, bo dotykają najgłębiej.

Gdzie ten Houellebecq?
Chyba dokonuje rozrachunku z własnym życiem, bo tylko to widać w tej książce. No oprócz stałych seksistowskich zgrzytów

Gdzie ten Houellebecq?
Chyba dokonuje rozrachunku z własnym życiem, bo tylko to widać w tej książce. No oprócz stałych seksistowskich zgrzytów

Cieplak ukazuje Polskę do kwadratu, brudną, przesyconą, patologiczną, taką,jaką znamy z blokowisk i ciemnych zaułków, nie ma tabu.

Cieplak ukazuje Polskę do kwadratu, brudną, przesyconą, patologiczną, taką,jaką znamy z blokowisk i ciemnych zaułków, nie ma tabu.

Pozycja godna uwagi dla osób, które nigdy nie miały kontaktu z tematyką dotyczącą sposobów nauki i technik pamięciowych. Przytłacza ilość wspominanych przez autora badań i nazwisk psychologów. Jednak ten zabieg jest uzasadniony, pozycja musi być wiarygodna naukowo. Mimo to, język jest przystępny, czyta się lekko i szybko. Jednakże niemalże wszystkie metody wyróżnione przez autora można by skrócić do pół strony, a jest ich prawie 300

Pozycja godna uwagi dla osób, które nigdy nie miały kontaktu z tematyką dotyczącą sposobów nauki i technik pamięciowych. Przytłacza ilość wspominanych przez autora badań i nazwisk psychologów. Jednak ten zabieg jest uzasadniony, pozycja musi być wiarygodna naukowo. Mimo to, język jest przystępny, czyta się lekko i szybko. Jednakże niemalże wszystkie metody wyróżnione przez...

niestety dość mierne uzupełnienie serialowej historii, nie wnosi do niej nic nowego, co byłoby znaczące dla jej zrozumienia

niestety dość mierne uzupełnienie serialowej historii, nie wnosi do niej nic nowego, co byłoby znaczące dla jej zrozumienia

Bardzo dobra pozycja, chociaż początkowo tytuł mnie zwiódł. Momentami mocne, wręcz przerażające

Bardzo dobra pozycja, chociaż początkowo tytuł mnie zwiódł. Momentami mocne, wręcz przerażające

Twardoch pisze o rodzicielstwie w taki sposób, z jakim się jeszcze nie spotkałam. Jego spojrzenie na własne dzieci uwalnia bliżej nieokreślone ciepło.

Twardoch pisze o rodzicielstwie w taki sposób, z jakim się jeszcze nie spotkałam. Jego spojrzenie na własne dzieci uwalnia bliżej nieokreślone ciepło.