Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

- jesteś psychopatą - wolę określenie "człowiek z wyobraźnią

- jesteś psychopatą - wolę określenie "człowiek z wyobraźnią

Życia nie mierzy się ilością oddechów, ale ilością chwil, które zapierają dech w piersiach.

Życia nie mierzy się ilością oddechów, ale ilością chwil, które zapierają dech w piersiach.

To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce od herbaty, nie świadczy o tym, że wszyscy są tak upośledzeni.

To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce od herbaty, nie świadczy o tym, że wszyscy są tak upośledzeni.

Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

Nie przewrócę się, nawet się kurwa nie potknę.

Nie przewrócę się, nawet się kurwa nie potknę.

Zwykli ludzie nie wiedzą ile dla kogoś zamkniętego znaczą książki.

Zwykli ludzie nie wiedzą ile dla kogoś zamkniętego znaczą książki.

Człowiek naraża się na łzy, gdy raz pozwoli się oswoić.

Człowiek naraża się na łzy, gdy raz pozwoli się oswoić.

– Na moim sihillu – warknął Zoltan, obnażając miecz – wyryte jest starodawnymi krasnoludzkimi runami prastare krasnoludzkie zaklęcie. Niech no jeno który ghul zbliży się na długość klingi, popamięta mnie. O, popatrzcie. – Ha – zaciekawił się Jaskier, który właśnie zbliżył się do nich. – Więc to są te słynne tajne runy krasnoludów? Co głosi ten napis? – „Na pohybel skurwysynom!”

– Na moim sihillu – warknął Zoltan, obnażając miecz – wyryte jest starodawnymi krasnoludzkimi runami prastare krasnoludzkie zaklęcie. Niech no jeno który ghul zbliży się na długość klingi, popamięta mnie. O, popatrzcie. – Ha – zaciekawił się Jaskier, który właśnie zbliżył się do nich. – Więc to są te słynne tajne runy krasnoludów? Co głosi ten napis? – „Na pohybel skurwysynom!...

Zauważyłaś, że książka po kilkakrotnym przeczytaniu staje się o wiele grubsza, niż była? [...] Jakby za każdym razem coś zostawało między kartkami: uczucie, myśli, odgłosy, zapachy... A gdy po latach zaczynam ją kartkować, odnajdujemy w niej nas samych, młodszych, innych... Książka przechowuje nas jak zasuszony kwiat; odnajdujemy w niej siebie i jakby nie siebie.

Zauważyłaś, że książka po kilkakrotnym przeczytaniu staje się o wiele grubsza, niż była? [...] Jakby za każdym razem coś zostawało między kartkami: uczucie, myśli, odgłosy, zapachy... A gdy po latach zaczynam ją kartkować, odnajdujemy w niej nas samych, młodszych, innych... Książka przechowuje nas jak zasuszony kwiat; odnajdujemy w niej siebie i jakby nie siebie.

Moje prochy będą gorętsze od ich życia!

Moje prochy będą gorętsze od ich życia!