Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z treści rozmowy z fotografem:
"To moja historia... Opowiedziałem Pani... Dlaczego zacząłem fotografować? Bo nie znajdowałem słów."

Długo musiałem przechodzić przez tę książkę. Co zachwyca w tej pozycji to skupienie się przede wszystkim na normalnych ludziach. Na ich podejściu do tych wydarzeń. Do wiary w system, który w swoim wydaniu nie miał prawa funkcjonować. Do samego życia "Po Czarnobylu"...

Epilog w formie ogłoszenia biura turystycznego o podróży do Prypeci po zapoznaniu się z tymi historiami wywołuje duży niepokój. Wydaje się nie w porządku urządzać sobie atrakcje z miejsca w którym nastąpiło tyle ludzkich tragedii.

Polecam każdemu, kogo zainteresuje temat - pozycja obowiązkowa.

Z treści rozmowy z fotografem:
"To moja historia... Opowiedziałem Pani... Dlaczego zacząłem fotografować? Bo nie znajdowałem słów."

Długo musiałem przechodzić przez tę książkę. Co zachwyca w tej pozycji to skupienie się przede wszystkim na normalnych ludziach. Na ich podejściu do tych wydarzeń. Do wiary w system, który w swoim wydaniu nie miał prawa funkcjonować. Do samego...

Nie wiem czy nie nastąpiło zmęczenie materiału, czy może faktycznie powieść kończąca tę dylogię jest znacznie gorsza od pierwszego tomu.

Z ciekawości zajrzałem na swoją opinię dotyczącą "Nieodnalezionej" i zacząłem porównywać, co wtedy mi się tak bardzo spodobało. Wydaje mi się, że tematyka przemocy domowej była tam znacznie szerzej poruszona, a tym samym miała coś magnetycznego - coś co sprawiało że nie sposób było się oderwać.

O tej powieści nie można powiedzieć, że jest zła. Jedynie generowana taśmowo i momentami zastanawiałem się czy nie mam do czynienia z kolejną "Chyłką". Pod tym względem najbardziej można to było wyczuć na podstawie Klizy, której wypowiedzi i sposób działania przypominał ją praktycznie 1:1 - brakowało tylko więcej uszczypliwych uwag. Widać to bardzo przy:
- Wchodzeniu komuś w zdanie
- Prowadzeniu dialogu, który powinien już zostać zakończony (a przez to wypada żenująco)
-Wikipedycznej wszechwiedzy o różnych tematach

Sama historia została poprowadzona ciekawie, ale tylko jeden zwrot akcji był w stanie mnie zaskoczyć.

Narracją prowadzona w pierwszej osobie, dobrze się sprawdza kiedy postacie mają rozbudowaną warstwę psychologiczną - a tego niestety w książkach autora brakuje. Tutaj są one jednowymiarowe, a ich stan i charakter poznajemy tylko przez wybory które podejmują, a nie ich osobiste przemyślenia.

Czas chyba zrobić sobie długą przerwę, bo choć nie wątpię że jeszcze do autora wrócę, to mając ostatnio mało czasu na czytanie wolę poświęcić go czemuś, co wywoła nowe uczucia i przeżycia.

Nie wiem czy nie nastąpiło zmęczenie materiału, czy może faktycznie powieść kończąca tę dylogię jest znacznie gorsza od pierwszego tomu.

Z ciekawości zajrzałem na swoją opinię dotyczącą "Nieodnalezionej" i zacząłem porównywać, co wtedy mi się tak bardzo spodobało. Wydaje mi się, że tematyka przemocy domowej była tam znacznie szerzej poruszona, a tym samym miała coś...