Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moją córkę też ogarnęło Minionkowe szaleństwo, dlatego zostałam zmuszona do wieczornego czytania ;) Oglądałyśmy film i książka jest kopią filmu. Czyta się szybko, ciekawie, a i dużo śmiechu przy tym. Dzieciom z pewnością się spodoba.

Moją córkę też ogarnęło Minionkowe szaleństwo, dlatego zostałam zmuszona do wieczornego czytania ;) Oglądałyśmy film i książka jest kopią filmu. Czyta się szybko, ciekawie, a i dużo śmiechu przy tym. Dzieciom z pewnością się spodoba.

Aż odetchnęłam z ulgą, że to już ostatnia część. Nie bardzo miałam ochotę ją czytać, ale z reguły nie zostawiam serii nie dokończonej. Myślałam, że już nic nowego się nie dowiem i książka będzie się ciągnęła. Jednak autorka po raz kolejny mnie zaskoczyła, bo niby znałam z poprzednich części losy bohaterów, a jednak po raz kolejny zostałam zszokowana. I jak to u autorki bywa, bohaterów, których nie lubiłam, zaczynam rozumieć w ostatniej części.

Aż odetchnęłam z ulgą, że to już ostatnia część. Nie bardzo miałam ochotę ją czytać, ale z reguły nie zostawiam serii nie dokończonej. Myślałam, że już nic nowego się nie dowiem i książka będzie się ciągnęła. Jednak autorka po raz kolejny mnie zaskoczyła, bo niby znałam z poprzednich części losy bohaterów, a jednak po raz kolejny zostałam zszokowana. I jak to u autorki...

Niby kilka opowiadań, ale bardzo wciągające, bo poruszające różne tematy, często bardzo trudne. Polecam

Niby kilka opowiadań, ale bardzo wciągające, bo poruszające różne tematy, często bardzo trudne. Polecam

Bardzo, bardzo poruszająca, wzruszająca i wciągająca. Nie lubię czytać biografii, a Agata Tuszyńska w taki sposób skonstruowała książkę, że nie były to tylko fakty z życia, a czytało się jak powieść.

Bardzo, bardzo poruszająca, wzruszająca i wciągająca. Nie lubię czytać biografii, a Agata Tuszyńska w taki sposób skonstruowała książkę, że nie były to tylko fakty z życia, a czytało się jak powieść.

To już trzecia książka autorki, którą przeczytałam. Jak zwykle się nie rozczarowałam, ale może dlatego, że uwielbiam książki z historią w tle ;)

To już trzecia książka autorki, którą przeczytałam. Jak zwykle się nie rozczarowałam, ale może dlatego, że uwielbiam książki z historią w tle ;)

Jak zwykle autorka wydobywa ze mnie przeróżne emocje. Tych książek nie da się czytać spokojnie. Tragedie, tajemnice, zmiany w zachowaniu bohaterów, tak że jest Ci żal postaci, o której w innych częściach książki nie miało się dobrego zdania. Aż się boję co mnie spotka w piątej części... ale oczywiście muszę przeczytać !

Jak zwykle autorka wydobywa ze mnie przeróżne emocje. Tych książek nie da się czytać spokojnie. Tragedie, tajemnice, zmiany w zachowaniu bohaterów, tak że jest Ci żal postaci, o której w innych częściach książki nie miało się dobrego zdania. Aż się boję co mnie spotka w piątej części... ale oczywiście muszę przeczytać !

Czekałam na tą książkę z ogromną ciekawością, gdyż poprzednia część pozostawiła we mnie niedosyt. Zaczytałam się całkowicie, zapominając o rzeczywistości. Autorka jak to ma w zwyczaju, miota uczuciami czytelnika. Książka nie jest ani trochę przewidywalna, a nieoczekiwane zwroty akcji pojawiają się bardzo często. Autorka cały czas wystawia na próbę swoich bohaterów. Kiedy już myślą, że mogą zacząć wszystko od nowa i wieść szczęśliwe życie, to przeszłość wkracza w ich życie i nie daje o sobie zapomnieć. Polecam i już czekam na kolejną część.

Czekałam na tą książkę z ogromną ciekawością, gdyż poprzednia część pozostawiła we mnie niedosyt. Zaczytałam się całkowicie, zapominając o rzeczywistości. Autorka jak to ma w zwyczaju, miota uczuciami czytelnika. Książka nie jest ani trochę przewidywalna, a nieoczekiwane zwroty akcji pojawiają się bardzo często. Autorka cały czas wystawia na próbę swoich bohaterów. Kiedy...

Bardzo lubię książki o tematyce II wojny światowej i po przeczytaniu tej książki muszę po raz kolejny napisać, że całe szczęście, że żyję w innych czasach. "Niewidzialny most" to powieść, która pochłonęła mnie całkowicie, strony ubywały w zawrotnym tempie. Momentami można mieć wrażenie, że czyta się książkę historyczną, ale mi to zupełnie nie przeszkadzało, gdyż większość faktów przekładała się w mniejszym lub większym stopniu na życie bohaterów. Losy głównych postaci przedstawione w taki sposób, że nie mogłam się oderwać od książki i cały czas miałam nadzieję, że jednak wojna nie jest w stanie zniszczyć wszystkiego co dla ludzi ważne- miłości, przyjaźni, rodziny a przede wszystkim godności. Bardzo mi się podobała i polecam.

Bardzo lubię książki o tematyce II wojny światowej i po przeczytaniu tej książki muszę po raz kolejny napisać, że całe szczęście, że żyję w innych czasach. "Niewidzialny most" to powieść, która pochłonęła mnie całkowicie, strony ubywały w zawrotnym tempie. Momentami można mieć wrażenie, że czyta się książkę historyczną, ale mi to zupełnie nie przeszkadzało, gdyż większość...

Czyta się niezwykle szybko i lekko. Trochę erotyki, ale przyjemnie się czytało, bo sex w tej książce jest tylko dodatkiem. Różne bohaterki, z różnymi problemami, w różnym wieku i w różnym momencie życia, a jednak w tym samym czasie spotykają się w tym samym miejscu. A wszystko po to, aby poczuć się szczęśliwym, dowartościowanym, aby znaleźć swoje miejsce w tym świecie.

Czyta się niezwykle szybko i lekko. Trochę erotyki, ale przyjemnie się czytało, bo sex w tej książce jest tylko dodatkiem. Różne bohaterki, z różnymi problemami, w różnym wieku i w różnym momencie życia, a jednak w tym samym czasie spotykają się w tym samym miejscu. A wszystko po to, aby poczuć się szczęśliwym, dowartościowanym, aby znaleźć swoje miejsce w tym świecie.

Mimo, że autorka prawie na samym początku zdradza nam, kto jest tytułowym wielbicielem i mordercą, to i tak książka ani przez chwilę nie jest nudna. Bardzo ciekawie nakreśleni bohaterowie, bardzo interesujący thriller. Ja miałam problem z oderwanie się od książki, a to duży plus.

Mimo, że autorka prawie na samym początku zdradza nam, kto jest tytułowym wielbicielem i mordercą, to i tak książka ani przez chwilę nie jest nudna. Bardzo ciekawie nakreśleni bohaterowie, bardzo interesujący thriller. Ja miałam problem z oderwanie się od książki, a to duży plus.

Bardzo lubię książki Paulliny Simons, a "Jedenaście godzin" to kolejna pozycja autorki, która szczególnie przypadła mi do gustu. Świetnie napisany thriller psychologiczny, od którego nie idzie się oderwać. Książkę czyta się niezwykle szybko, krótkie rozdziały, a cała książka zawarta w jedenastu godzinach, które pędzą jak szalone. Didi polubiłam od samego początku, zwykła, szczęśliwa kobieta spodziewająca się lada dzień dziecka... nic nie wskazywało na to, że przez kolejne godziny rozegra się taki dramat. Nic więcej nie napiszę, bo mogłabym zdradzić treść, ale polecam gorąco lekturę tej książki, no może tylko nie kobietom w zaawansowanej ciąży ;)

Bardzo lubię książki Paulliny Simons, a "Jedenaście godzin" to kolejna pozycja autorki, która szczególnie przypadła mi do gustu. Świetnie napisany thriller psychologiczny, od którego nie idzie się oderwać. Książkę czyta się niezwykle szybko, krótkie rozdziały, a cała książka zawarta w jedenastu godzinach, które pędzą jak szalone. Didi polubiłam od samego początku, zwykła,...

Książka pochłonęła mnie w całości, nie mogłam się oderwać. Cały czas przeżywałam czy moja ulubiona bohaterka zazna w końcu szczęście i miłość. A tu takie nieoczekiwane zwroty akcji. Książka nie jest ani trochę przewidywalna, a postać Heaven nakreślona w taki sposób, że już nie mogę się doczekać kolejnej części.

Książka pochłonęła mnie w całości, nie mogłam się oderwać. Cały czas przeżywałam czy moja ulubiona bohaterka zazna w końcu szczęście i miłość. A tu takie nieoczekiwane zwroty akcji. Książka nie jest ani trochę przewidywalna, a postać Heaven nakreślona w taki sposób, że już nie mogę się doczekać kolejnej części.

Taka sobie zwykła opowieść o życiu. Postawa głównej bohaterki jak najbardziej zasługuje na pochwałę, walka o siebie i swoje szczęście, ale wydała mi się trochę taka nierealna. Mimo, że nie jest to książka w jakich gustuję, to o dziwo bardzo szybko mi się ją czytało, ale chyba nie zostanie długo w mojej pamięci.

Taka sobie zwykła opowieść o życiu. Postawa głównej bohaterki jak najbardziej zasługuje na pochwałę, walka o siebie i swoje szczęście, ale wydała mi się trochę taka nierealna. Mimo, że nie jest to książka w jakich gustuję, to o dziwo bardzo szybko mi się ją czytało, ale chyba nie zostanie długo w mojej pamięci.

Czytałam długo, bo musiałam co chwilę ją odłożyć i pomyśleć. Historia ciekawa, bardzo fajnie nakreśleni bohaterowie. Jeszcze przy żadnej książce tak intensywnie nie rozmyślałam o śmierci, starości, chorobach i niedołęstwie. Bardzo zaskakujące zakończenie, choć odczuwam niedosyt, według mnie za szybko się skończyła.

Czytałam długo, bo musiałam co chwilę ją odłożyć i pomyśleć. Historia ciekawa, bardzo fajnie nakreśleni bohaterowie. Jeszcze przy żadnej książce tak intensywnie nie rozmyślałam o śmierci, starości, chorobach i niedołęstwie. Bardzo zaskakujące zakończenie, choć odczuwam niedosyt, według mnie za szybko się skończyła.

Pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam, więc w ogóle nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Teraz już wiem, że muszę przeczytać resztę książek.

Trzymała mnie w napięciu od pierwszej strony do samego końca. Nie mogłam się od niej oderwać, musiałam wiedzieć co będzie dalej. Chcę więcej!

Pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam, więc w ogóle nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Teraz już wiem, że muszę przeczytać resztę książek.

Trzymała mnie w napięciu od pierwszej strony do samego końca. Nie mogłam się od niej oderwać, musiałam wiedzieć co będzie dalej. Chcę więcej!

Na początku nie mogłam się wciągnąć w historię przedstawioną w książce. Czytałam parę stron i odkładałam. Jednak cieszę się, że się nie poddałam i przebrnęłam przez nużący mnie początek i dobrnęłam mniej więcej do połowy aby popłynąć totalnie. Na początku jakoś tak wszystko mi się nie "składało", jednak autorka tak pięknie poprowadziła mnie przez kolejne rozdziały, że wszystkie wątki i wydarzenia zamknęły się w piękną całość. Książka opowiada o życiu małego chłopca i jego matki. Po śmierci matki, czterdziestoletni już Mischa postanawia zmierzyć się z demonami z dzieciństwa i spróbować odnaleźć szczęście.

Na początku nie mogłam się wciągnąć w historię przedstawioną w książce. Czytałam parę stron i odkładałam. Jednak cieszę się, że się nie poddałam i przebrnęłam przez nużący mnie początek i dobrnęłam mniej więcej do połowy aby popłynąć totalnie. Na początku jakoś tak wszystko mi się nie "składało", jednak autorka tak pięknie poprowadziła mnie przez kolejne rozdziały, że...

Wróciłam z biblioteki szczęśliwa jak nigdy, bo udało mi się "upolować" Paulline Simons, skrzydła mi opadły jak przeczytałam Wasze opinie. Niczego dobrego już po książce się nie spodziewałam, ale zaczęłam czytać i od samego początku nie mogłam się nadziwić dlaczego książka ma tak niskie oceny. Pewnie chodzi o fenomen "Jeźdźca Miedzianego", którego autorce będzie już ciężko przeskoczyć, albo choć dorównać.

"Droga do raju" wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Nie byłam w stanie się oderwać od powieści ani choć na chwilę przestać o niej myśleć. Jechałam razem z dziewczynami przez Stany Zjednoczone wyjątkowym, żółtym samochodem. Momentami nawet zaglądałam do atlasu i wtedy ta droga była taka bardziej nasza. Trzy dziewczyny, każda inna, każda ma inny cel. Czasami naiwne, czasami robiły dziwne głupie rzeczy, ale przecież były młode, próbowałam sobie przypomnieć co jak robiłam jak miałam 18 lat i wydaje mi się, że mogłabym pasować jako czwarta pasażerka :) Nie nudziły mnie nawet wspomniane już w opiniach długie rozmowy o religii, dziwiło mnie tylko, że tak młode dziewczyny mogą prowadzić tak "dorosłe" dyskusje na ten temat.
Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, to nie był scenariusz jaki ułożyłam sobie w głowie dla dziewczyn.

Jeżeli ktoś szuka w książkach pani Simons drugiego "Jeźdźca miedzianego", to w tej książce go nie znajdzie i będzie rozczarowany czytaniem. "Droga do raju" to zupełnie inna książka, osadzona w innych latach, z innymi bohaterami i innymi problemami. Ja "kupuję" twórczość Paulliny Simons w takim wydaniu i cieszę się, że mogłam zwiedzić Stany Zjednoczone, chociaż "palcem po mapie".

Wróciłam z biblioteki szczęśliwa jak nigdy, bo udało mi się "upolować" Paulline Simons, skrzydła mi opadły jak przeczytałam Wasze opinie. Niczego dobrego już po książce się nie spodziewałam, ale zaczęłam czytać i od samego początku nie mogłam się nadziwić dlaczego książka ma tak niskie oceny. Pewnie chodzi o fenomen "Jeźdźca Miedzianego", którego autorce będzie już ciężko...

Bardzo wciągający kryminał. Podobała mi się bardzo, przede wszystkim dlatego, że nie była przewidywalna i z każdą stroną byłam bardziej zaciekawiona.

Czytałam już parę książek o Rosji i Stalinie i jedyne do czego mogę się doczepić, to Stalin wydawał mi się mało "stalinowski" ;)

Bardzo wciągający kryminał. Podobała mi się bardzo, przede wszystkim dlatego, że nie była przewidywalna i z każdą stroną byłam bardziej zaciekawiona.

Czytałam już parę książek o Rosji i Stalinie i jedyne do czego mogę się doczepić, to Stalin wydawał mi się mało "stalinowski" ;)

Chyba po recenzjach spodziewałam się czegoś innego, czegoś więcej, nie wiem, mam bardzo mieszane uczucia.
Uwielbiam książki o Rosji i to, że historia prawnika była przedstawiona na tle skorumpowanej Rosji mi się podobało, natomiast bohater książki strasznie naiwny, aż niewiarygodnie naiwny. Cały wątek na początku dość się ciągnął, a w momencie gdy przyspieszył zrobił się strasznie przewidywalny. Ta książka to dla mnie taki, dość nudy i przewidywalny reportaż.

Chyba po recenzjach spodziewałam się czegoś innego, czegoś więcej, nie wiem, mam bardzo mieszane uczucia.
Uwielbiam książki o Rosji i to, że historia prawnika była przedstawiona na tle skorumpowanej Rosji mi się podobało, natomiast bohater książki strasznie naiwny, aż niewiarygodnie naiwny. Cały wątek na początku dość się ciągnął, a w momencie gdy przyspieszył zrobił się...

Nie wiem jak to się dzieje, że po przeczytaniu książki tej autorki mówię sobie, że to była ostatnia, a chwilę później kupuję następną i czytam bez opamiętania.

Pani Andrews po raz kolejny miota moimi uczuciami. Pisze o sprawach trudnych, nie przebierając w słowach. W książce jest pełno okrucieństwa, dziwne relacje międzyludzkie, ale też miłość i nadzieja.

Pozostawiona zostałam z pytaniami bez odpowiedzi... co będzie dalej z bohaterami, jak ułożą się ich losy? Czekam na kolejny tom, premiera w marcu, chyba wytrzymam ;)

Nie wiem jak to się dzieje, że po przeczytaniu książki tej autorki mówię sobie, że to była ostatnia, a chwilę później kupuję następną i czytam bez opamiętania.

Pani Andrews po raz kolejny miota moimi uczuciami. Pisze o sprawach trudnych, nie przebierając w słowach. W książce jest pełno okrucieństwa, dziwne relacje międzyludzkie, ale też miłość i nadzieja.

Pozostawiona...