Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do przeczytania książki skusiła mnie między innymi okładka - piękne kolory i wypukłe elementy... Po prostu magiczna. Miałam nadzieję, że równie dobre wrażenie zrobi na mnie treść książki.

Nic z tych rzeczy.

Ever, zamknięta w sobie nastolatka, która straciła w wypadku rodzinę i zamieszkała u ciotki. Po wypadku zyskała nadprzyrodzone moce - dziewczyna widzi aurę ludzi, czyta w myślach. To niektóre z powodów, dlaczego jest nazywana szkolnym dziwadłem. Ma tylko dwójkę przyjaciół.
Pojawia się nieziemsko przystojny Damen. Ever nie widzi jego aury, nie słyszy myśli - jest inny, przez co bardzo pociągający.
Klimat "Zmierzchu"? Oczywiście. Na szczęście chłopak nie jest wampirem *uff*.

Ach ten czas teraźniejszy. Ciężko się przyzwyczaić, jednak ta książka spłynęła po mnie jak woda. Myślę że autorka chciała jak najwięcej zapakować w jedną serię, przez co jest dość niespójna. Czyta się szybko, jednak jest dość nudna i przewidywalna. A postacie irytujące, szczególnie główna bohaterka.
Zawiodłam się.

Do przeczytania książki skusiła mnie między innymi okładka - piękne kolory i wypukłe elementy... Po prostu magiczna. Miałam nadzieję, że równie dobre wrażenie zrobi na mnie treść książki.

Nic z tych rzeczy.

Ever, zamknięta w sobie nastolatka, która straciła w wypadku rodzinę i zamieszkała u ciotki. Po wypadku zyskała nadprzyrodzone moce - dziewczyna widzi aurę ludzi,...

Cóż mogę napisać... książki na pewno nie mogę zaliczyć do grona ambitnych. Pomysł być może ciekawy, szkoła Dzieci Nocy - ok, tego nie było. Oczywiście nie mogło zabraknąć egoistycznej laleczki - Afrodyty oraz nieziemsko przystojnego chłopca, który zawsze przybywa na ratunek - Erika. Do tego irytująca postać głównej bohaterki Zoey - właściwie nie lepszej od Afrodyty. Może gdyby pisała to sama Cast Seniorka, coś by z tego było. Jednak ten cały "język młodzieżowy" odstraszał i irytował. I nie mogę wyjść z podziwu, jak wiele osób zalicza tę książkę do grona ulubionych - są o wiele lepsze. A znane nazwisko autora to nie wszystko.

Cóż mogę napisać... książki na pewno nie mogę zaliczyć do grona ambitnych. Pomysł być może ciekawy, szkoła Dzieci Nocy - ok, tego nie było. Oczywiście nie mogło zabraknąć egoistycznej laleczki - Afrodyty oraz nieziemsko przystojnego chłopca, który zawsze przybywa na ratunek - Erika. Do tego irytująca postać głównej bohaterki Zoey - właściwie nie lepszej od Afrodyty. Może...

Bardzo romantyczna. Obszerna. Wszystko rozgrywa się w tej książce dość monotonnie, lekko. Ma też bardzo ciekawe zakończenie, które można interpretować na wiele sposobów. Bardzo miło ją wspominam.

Bardzo romantyczna. Obszerna. Wszystko rozgrywa się w tej książce dość monotonnie, lekko. Ma też bardzo ciekawe zakończenie, które można interpretować na wiele sposobów. Bardzo miło ją wspominam.