Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem jest to rewelacyjna pozycja przybliżająca postać i myśl jednego z najbardziej kontrowersyjnych i skomplikowanych filozofów ubiegłego stulecia.

Moim zdaniem jest to rewelacyjna pozycja przybliżająca postać i myśl jednego z najbardziej kontrowersyjnych i skomplikowanych filozofów ubiegłego stulecia.

Andrzej Stasiuk to cholernie intrygujący kawał chłopa, który z łatwością potrafi urzec swoją nonszalancją. Wschód jednakże nie jest aż tak urzekający, jakkolwiek jest to przyzwoity kawałek prozy godnej polecenia i "przebycia" razem z autorem.

Andrzej Stasiuk to cholernie intrygujący kawał chłopa, który z łatwością potrafi urzec swoją nonszalancją. Wschód jednakże nie jest aż tak urzekający, jakkolwiek jest to przyzwoity kawałek prozy godnej polecenia i "przebycia" razem z autorem.

Dziwne dzieło z dziejów dziadów i bab.

Dziwne dzieło z dziejów dziadów i bab.

"Prorocy" to obszerne studium dotyczące klasycznych proroków (bez uwzględnienia ksiąg Ezechiela i Daniela). Autor używając fenomenologii, wielu pozabiblijnych źródeł i własnej terminologii, przede wszystkim autorskiej koncepcji Pathosu, broni oryginalności i niezwykłości zjawiska biblijnego profetyzmu. Nie jest to jednak najświeższe dzieło, gdyż zostało napisane w pierwszej połowie ubiegłego wieku a wydane w latach 60-tych. Brak w nim wspołczesnych odkryć (np. zwojów w Qumran) jak i chrześcijańskiego ujęcia zjawiska mesjanizmu. Podejrzewam, że autor próbuje zastąpić mesjanizm niejasnym konceptem Pathosu.

"Prorocy" to obszerne studium dotyczące klasycznych proroków (bez uwzględnienia ksiąg Ezechiela i Daniela). Autor używając fenomenologii, wielu pozabiblijnych źródeł i własnej terminologii, przede wszystkim autorskiej koncepcji Pathosu, broni oryginalności i niezwykłości zjawiska biblijnego profetyzmu. Nie jest to jednak najświeższe dzieło, gdyż zostało napisane w pierwszej...

W liceum nie dałem rady doczytać do końca "Innego świata", ponieważ brutalność i horror opisany przez Grudzińskiego sprawiała, że kolejny rozdział robił sie coraz cięższy, pomimo tego, że język książki jest bardzo jasny i klarowny. Teraz po latach udało mi sie przeczytać tę książkę z wielkim zadowoleniem i uznaniem dla autora.

W liceum nie dałem rady doczytać do końca "Innego świata", ponieważ brutalność i horror opisany przez Grudzińskiego sprawiała, że kolejny rozdział robił sie coraz cięższy, pomimo tego, że język książki jest bardzo jasny i klarowny. Teraz po latach udało mi sie przeczytać tę książkę z wielkim zadowoleniem i uznaniem dla autora.

W liceum nie dałem rady doczytać do końca "Innego świata", ponieważ brutalność i horror opisany i odczuty na własnej skórze przez Grudzińskiego sprawiała, że kolejny rozdział robił sie coraz cięższy; pomimo tego, że język książki jest bardzo jasny i klarowny, aczkolwiek najeżony rusycyzmami i innymi makaronizmami. Teraz po latach udało mi sie przeczytać tę książkę z wielkim zadowoleniem i uznaniem dla autora.

W liceum nie dałem rady doczytać do końca "Innego świata", ponieważ brutalność i horror opisany i odczuty na własnej skórze przez Grudzińskiego sprawiała, że kolejny rozdział robił sie coraz cięższy; pomimo tego, że język książki jest bardzo jasny i klarowny, aczkolwiek najeżony rusycyzmami i innymi makaronizmami. Teraz po latach udało mi sie przeczytać tę książkę z wielkim...

Czytałem tę ksiązkę po angielsku i myślę, że tak ją powinno sie czytać. Jest to historia kresowej rodziny napisana przez angielskiego Irlandczyka. Autor, który notabene jest historykiem z wykształcenia bada własne korzenie i dokumentuje ginące pokolenie emigrantów z kresów, których losy rzucały po niemalże całym świecie, aby w końcu po siedmioletniej tułaczce dotrzeć do Wielkiej Brytanii. Chociaż nie dane im było wrócić do wolnej ojczyzny to ich ofiarne poświęcenie i przywiązanie do Polski zaowocowało tym niezwykłym i wybitnym dziełem.

Czytałem tę ksiązkę po angielsku i myślę, że tak ją powinno sie czytać. Jest to historia kresowej rodziny napisana przez angielskiego Irlandczyka. Autor, który notabene jest historykiem z wykształcenia bada własne korzenie i dokumentuje ginące pokolenie emigrantów z kresów, których losy rzucały po niemalże całym świecie, aby w końcu po siedmioletniej tułaczce dotrzeć do...

Śmieszna i bogata w dziwne fakty książka o głupich Europejczykach.

Śmieszna i bogata w dziwne fakty książka o głupich Europejczykach.

Rzetelna literacka podróż do fikcyjnej Ameryki oraz tej realnej.

Rzetelna literacka podróż do fikcyjnej Ameryki oraz tej realnej.

Ciekawe wynurzenia duszy młodego chłopaka z gór w trudnych powojennych czasach represji Kościoła Katolickiego w Polsce.

Ciekawe wynurzenia duszy młodego chłopaka z gór w trudnych powojennych czasach represji Kościoła Katolickiego w Polsce.

Fachowa i ciekawa książka o prawdzie fikcji. Autorka zebrała wiele materiałów i teorii zajmujących się tematyką prawdy.

Fachowa i ciekawa książka o prawdzie fikcji. Autorka zebrała wiele materiałów i teorii zajmujących się tematyką prawdy.

Nie jest to najlepsza książka mistrza. Są to wspomnienia człowieka u schyłku życia, który powoli starzeje się i rozmyśla o odeszłych przyjaciołach.

Nie jest to najlepsza książka mistrza. Są to wspomnienia człowieka u schyłku życia, który powoli starzeje się i rozmyśla o odeszłych przyjaciołach.

Świetna książka, jakkolwiek długa i wymagająca od czytelnika cierpliwości i wytrwałości tak jak życie głównego bohatera - Szymka Pietruszki i jego najbliższych. Jest to poważna opowieść, w której monologi kolejnych postaci pokazują historię składającą się na przeżycia Szymona i jego rodziny sięgająca pamięcią czasów przedwojennych, przeplatana wartką narracją z czasów drugiej wojny światowej i na czasach powojennych kończąc. Wiele jest świetnych, nieoczekiwanych zwrotów akcji i barwnych opisów, za które należą się autorowi słowa uznania. Wiesław Myśliwski zasłużył sobie na miano genialnego pisarza a "Kamień na kamieniu" jest moim zdaniem epopeją na miarę "Chłopów" Władysława Stanisława Reymonta.

Świetna książka, jakkolwiek długa i wymagająca od czytelnika cierpliwości i wytrwałości tak jak życie głównego bohatera - Szymka Pietruszki i jego najbliższych. Jest to poważna opowieść, w której monologi kolejnych postaci pokazują historię składającą się na przeżycia Szymona i jego rodziny sięgająca pamięcią czasów przedwojennych, przeplatana wartką narracją z czasów...

"Lenistwo duchowe. Smutek uśpionej duszy. O chorobie duszy, która prowadzi do smierci" to zbiór przemyśleń i rozważań na temat ożywiania osobistej wiary na co dzień. Pomimo iż,autor opiera się na Ewangelii i pisamach mniej lub bardziej znanych katolickich kaznodziei (Św. Augustyn, Św Grzegorz Wielki, Św. Tomasz, Jan Paweł II, Św. Josemaria Escriva, oraz innych hiszpańskojęzycznych autorów) nie jest to wcale zbiór zawiłych moralitetów lecz bardzo przystępne nawoływanie do trwania w wierze. Lektura tej książki była lekka, łatwa i przyjemna.

"Lenistwo duchowe. Smutek uśpionej duszy. O chorobie duszy, która prowadzi do smierci" to zbiór przemyśleń i rozważań na temat ożywiania osobistej wiary na co dzień. Pomimo iż,autor opiera się na Ewangelii i pisamach mniej lub bardziej znanych katolickich kaznodziei (Św. Augustyn, Św Grzegorz Wielki, Św. Tomasz, Jan Paweł II, Św. Josemaria Escriva, oraz innych...

Ciekawa humorystyczna lektura.

Ciekawa humorystyczna lektura.

Świetna lekka lektura. Humor i sarkasm podane w przystępny sposób.

Świetna lekka lektura. Humor i sarkasm podane w przystępny sposób.

Książka o legendarnym patriarsze, który obrósł w liczne potomstwo i przeróżne historie. Pomimo tego, że autor jest Amerykaninem i Żydem (Jak sam pisze: "Jako dorastający na amerykańskim Południu nastolatek, który poważnie traktował świeżo uzyskaną podczas bar micwy dojrzałość, brałem udział w niekonczących się rozmowach na temat tego, czy jestem Żydem amerykańskiej narodowosci, czy Amerykaninem żydowskiej narodowości") stara się być obiektywny, chociaż nie zawsze mu to wychodzi. Ale chwała mu za trud jaki podjął. Być może ożywi ideał Abrahama na tyle, aby żydzi, muzułmanie i chrześcijanie znaleźli wspólny ekumeniczny język.

Książka o legendarnym patriarsze, który obrósł w liczne potomstwo i przeróżne historie. Pomimo tego, że autor jest Amerykaninem i Żydem (Jak sam pisze: "Jako dorastający na amerykańskim Południu nastolatek, który poważnie traktował świeżo uzyskaną podczas bar micwy dojrzałość, brałem udział w niekonczących się rozmowach na temat tego, czy jestem Żydem amerykańskiej...

Opowieść niedokończona i niedopracowana ale napisana z energią.

Opowieść niedokończona i niedopracowana ale napisana z energią.

"Historie ostatnie" to tryptyk kobiecy nawiązujący do malarskiego motywu portretującego różne okresy życia kobiet, w których ostatnim jest zawsze śmierć. Książka składa się z trzech części luźno ze sobą powiązanych - historii matki, babki, i córki. Mężczyźni nie pełnią tam większej roli. Ważniejsze miejsce, moznaby powiedzieć rolę drugoplanową zajmuje śmierć. Język pisarki jest klarowny i poetycki, jednak klimat i styl jest dosyć ciężki, pozbawiony lekkości czy choćby namiastki dobrego humoru. Aczkolwiek pisarka bawi się z czytelnikami wciskając do każdej historii swoją imienniczkę i zarazem zmieniając na tyle elementy autobiograficzne, aby uniemożliwić odnalezienie jej alter ego. Książka nie jest porywająca, a jednak jest warta przeczytania, ponieważ porusza największy uniwersalny problem ludzkości, a mianowicie konfrontację z przemijaniem i umieraniem; w dodatku robi to w sposób odważny i z godnym podziwu stoickim spokojem. Strukturę historii charakteryzuje brak linearności na korzyść kawałków układających się w mandalę.

"Historie ostatnie" to tryptyk kobiecy nawiązujący do malarskiego motywu portretującego różne okresy życia kobiet, w których ostatnim jest zawsze śmierć. Książka składa się z trzech części luźno ze sobą powiązanych - historii matki, babki, i córki. Mężczyźni nie pełnią tam większej roli. Ważniejsze miejsce, moznaby powiedzieć rolę drugoplanową zajmuje śmierć. Język pisarki...

Bardzo śmieszna książka. Świetna lektura na długie zimowe wieczory.

Bardzo śmieszna książka. Świetna lektura na długie zimowe wieczory.