Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak słabej książki już dawno nie czytałam.
Dość naiwna, przewidywalna, momentami niemiłosiernie nudziła.
To pierwsza pozycja Steel, po jaką sięgnęłam i chyba niestety ostatnia. Autorka wielokrotnie się powtarza - czasami nawet 3 razy na jednej/dwóch stronach pojawia się to samo zdanie/sformułowanie "ubogacone" o inne przymiotniki.

Fabuła kończy się mniej więcej 40 stron przed końcem książki - cała reszta to zbędne opisy tego "co było potem", które nic nie wnoszą.

Dialogi również prymitywne.

Być może spodoba się tym, którzy mało wymagają od literatury.

Tak słabej książki już dawno nie czytałam.
Dość naiwna, przewidywalna, momentami niemiłosiernie nudziła.
To pierwsza pozycja Steel, po jaką sięgnęłam i chyba niestety ostatnia. Autorka wielokrotnie się powtarza - czasami nawet 3 razy na jednej/dwóch stronach pojawia się to samo zdanie/sformułowanie "ubogacone" o inne przymiotniki.

Fabuła kończy się mniej więcej 40 stron...

Nie wiem do końca nad czym wznoszą się wszelkie peany dotyczące wspaniałości tej książki. Nie liczyłam na lekturę wysokich lotów, ale ani nie dowiedziałam się wiele na temat Francuzów, bo większość kontaktów naszego typowego Anglika miała charakter erotyczny; ani nie ubawiłam się po pachy, bo ileż tu się śmiać, gdy nasz główny bohater ponownie ma przygodę z podtekstem seksualnym. Powiewa nudą na chorągiewce.

Nie wiem do końca nad czym wznoszą się wszelkie peany dotyczące wspaniałości tej książki. Nie liczyłam na lekturę wysokich lotów, ale ani nie dowiedziałam się wiele na temat Francuzów, bo większość kontaktów naszego typowego Anglika miała charakter erotyczny; ani nie ubawiłam się po pachy, bo ileż tu się śmiać, gdy nasz główny bohater ponownie ma przygodę z podtekstem...

Moja trzecia przeczytana książka Sardou z rzędu i moim zdaniem chyba najgorsza.

To, co jest wspólne dla "I odpuść nam nasze winy", "Ale nas zbaw ode złego" i "Okruchów Boga" to nieumiejętność zakończenia powieści. Kolejny raz wszystkie wątki zostały rozwiązane za jednym zamachem, przez co miałam wrażenie, że to nabudowane napięcie nie było potrzebne. Jestem rozczarowana, choć nie mogłam się oderwać - do 3/4 książki.

Poza tym nie mogłam się odnaleźć, sporo nieścisłości, bajania i na domiar złego znowu wzorowanie się na "Imieniu Róży".
Mimo połączenie elementów science-fiction z czasami późnego średniowiecza - motyw jest ten sam. Poszukiwanie dawnej religii, czy myśli nad sensem i celem istnienia człowieka, itd, itd. I cóż, panie Sardou, tym razem się nie udało.

Moja trzecia przeczytana książka Sardou z rzędu i moim zdaniem chyba najgorsza.

To, co jest wspólne dla "I odpuść nam nasze winy", "Ale nas zbaw ode złego" i "Okruchów Boga" to nieumiejętność zakończenia powieści. Kolejny raz wszystkie wątki zostały rozwiązane za jednym zamachem, przez co miałam wrażenie, że to nabudowane napięcie nie było potrzebne. Jestem rozczarowana,...