Szybko i lekko się czyta, wartka akcja.siegne po pozostałe części.

Szybko i lekko się czyta, wartka akcja.siegne po pozostałe części.

" Niezbity dowód" Małgorzaty Rogali, to kontynuacja cyklu z prywatną panią detektyw Celiną Szafrańską.

Podobnie jak w poprzednich tomach, autorka zabiera nas w kryminalną podróż szlakiem pięknych i zabytkowych przedmiotów. Tym razem obiektem kradzieży padła drogocenna lampa Tiffany’ego. Niestety przy okazji kradzieży doszło również do morderstwa. Zamordowano została Adela Naczyńska, pracownica sklepu z antykami. Tuż przed śmiercią dokonała przerażającego odkrycia, które związane jest z tragedią rodzinną sprzed lat. Wtedy spłonął jej dziadek oraz dom z dobytkiem całego życia, a wśród nich cenne rzeczy. Wówczas uznano, że pożar spowodowany był nieszczęśliwym wypadkiem, a wszystkie znajdujące się w nim rzeczy uległy spaleniu. Nikt nie przypuszczał, że ktoś dokonał tego aktu celowo.

Mąż zmarłej Adeli wraz z jej synem wynajmują Celinę jako prywatnego detektywa, aby niezależnie od prowadzonego śledztwa przez policję zajęła się sprawą.

Autorka ciekawie poprowadziła fabułę. Akcja płynnie podsuwa się do przodu, odsłaniając różne fakty i powiązania. Ślady prowadzą do Bazylei, gdzie Celina przeprowadziła bardzo ważną rozmowę, ale również pokazała czytelnikowi turystyczne atrakcje.

Bohaterowie powieści są bardzo charakterystyczni i dobrze wykreowani. Wyraziste postaci ukazujące swoje zalety, ale i wady. Często pełne humory i wścibskie.

Pani Małgorzata ma tak lekkie pióro, że jej książki czyta się z ogromną przyjemnością. Opowiedziane przez nią historie bardzo mocno działają na wyobraźnię przenosząc czytelnika w miejsca zdarzenia. Choć trudno o powieściach napisanych przez autorkę, powiedzieć, że są literaturą piękną, czy z jej pogranicza, to jednak ja bardzo dobrze odpoczywam przy każdej lekturze.

Powieść podzielona jest na rozdziały, które opatrzone są krótkimi, według mnie niepotrzebnymi informacjami o tym, co będzie się znajdowało w danej części. Dla baaardzo niewymagających czytelników, właściwie to wystarczy, gdyż te nagłówki stanowią pewną formę spamu.

Całość dość poprawna i warta przeczytania, do czego zachęcam.

" Niezbity dowód" Małgorzaty Rogali, to kontynuacja cyklu z prywatną panią detektyw Celiną Szafrańską.

Podobnie jak w poprzednich tomach, autorka zabiera nas w kryminalną podróż szlakiem pięknych i zabytkowych przedmiotów. Tym razem obiektem kradzieży padła drogocenna lampa Tiffany’ego. Niestety przy okazji kradzieży doszło również do morderstwa. Zamordowano została Adela...

Spokojny kryminał, a jednak frapujący i zaskakujący.

Spokojny kryminał, a jednak frapujący i zaskakujący.

Ostatnia część tej serii była dla mnie najgorszą książką z wszystkich jakie przesłuchałem tej autorki. Były momenty jakby ktoś wklejał fragmenty książek i nie połączy je odpowiednim tekstem. Bez polotu, bez emocji i nie chodzi mi o bohaterkę Celinę. Nawet jej przyjaciółka Karolina w 3 tomie była jakaś taka przygaszona.
Porównując z serią ze Sławkiem Tomczykiem i Agatą Górską ta tutaj to przepaść w sztuce pisarki. Musiała to pisać inna Rogala. Nie widzę tu innego wytłumaczenia.
Przesłuchałem wszystkie jej serie i były super. Ta seria jest zupełnie inna a 3 tom najsłabszy.

Ostatnia część tej serii była dla mnie najgorszą książką z wszystkich jakie przesłuchałem tej autorki. Były momenty jakby ktoś wklejał fragmenty książek i nie połączy je odpowiednim tekstem. Bez polotu, bez emocji i nie chodzi mi o bohaterkę Celinę. Nawet jej przyjaciółka Karolina w 3 tomie była jakaś taka przygaszona.
Porównując z serią ze Sławkiem Tomczykiem i Agatą...

Lekki kryminał, jak ktoś lubi. Bardziej dla mnie przygodowa książka. Ale czyta się przyjemnie. Jak ktoś takie właśnie lubi, polecam.

Lekki kryminał, jak ktoś lubi. Bardziej dla mnie przygodowa książka. Ale czyta się przyjemnie. Jak ktoś takie właśnie lubi, polecam.

Dobrze się czytało, ale inne książki M . Rogali bardziej mi się podobały.

Dobrze się czytało, ale inne książki M . Rogali bardziej mi się podobały.

Ostatnia część przygód z Celiną Stefańską, na tym samym poziomie co poprzednie.
Plus za opis Bazylei i wielu atrakcji tego miasta.
Na minus fatalna główna bohaterka, bez ikry i bez szans na polubienie. Dodatkowo strasznie denerwująca koleżanka Celiny - Szyszka.

Ostatnia część przygód z Celiną Stefańską, na tym samym poziomie co poprzednie.
Plus za opis Bazylei i wielu atrakcji tego miasta.
Na minus fatalna główna bohaterka, bez ikry i bez szans na polubienie. Dodatkowo strasznie denerwująca koleżanka Celiny - Szyszka.

Świetna tematyka, coś innego. Mi ppdobalo się bardzo

Świetna tematyka, coś innego. Mi ppdobalo się bardzo

Jakoś nie przemówiła do mnie ta książka. Język przekombinowany, jak dla mnie. Gdybym była nastolatką, pewnie bym doceniła...

Jakoś nie przemówiła do mnie ta książka. Język przekombinowany, jak dla mnie. Gdybym była nastolatką, pewnie bym doceniła...

W " Niezbitym dowodzie" tak jak i w innych książkach z cyklu o Celinie Stefańskiej razi ciężkość pióra, to że bohaterka jest mega poprawna - typ szkolnej kujonki, no i dialogi - nie wiedzieć czemu rozmówcy Celiny ustawicznie tłumaczą się, odpowiadają na niezadane pytania, tym samym ułatwiając zadanie pani detektyw. Do tego, nie wiedzieć czemu kłaniają jej się w pas. Podam przykład. Celina prosi swego rozmówcę o szklankę wody. Rozmówca nalewa wodę do szklanki "Przepraszam, powinnam była wcześniej zaproponować". " Nic się nie stało, dziękuję". Służalczość drażni, jest czymś innym niż uprzejmość.

W " Niezbitym dowodzie" tak jak i w innych książkach z cyklu o Celinie Stefańskiej razi ciężkość pióra, to że bohaterka jest mega poprawna - typ szkolnej kujonki, no i dialogi - nie wiedzieć czemu rozmówcy Celiny ustawicznie tłumaczą się, odpowiadają na niezadane pytania, tym samym ułatwiając zadanie pani detektyw. Do tego, nie wiedzieć czemu kłaniają jej się w pas. Podam...