Początek to przeprawa dzielnego oficera Steinera na tyłach wroga w kierunku macierzystej armii, w czasie której to musi się wykazywać sprytem, zawziętością i odwagą, kierując swoimi mniej doświadczonymi ludźmi. O ile oni byli w miarę ludzcy, przez co dało się ich lubić, to sam Steiner zdawał się raczej antypatyczny poprzez sportretowanie go niczym niezniszczalnego terminatora, który nic nie pośpi a i tak dalej zajdzie niosąc dwa razy tyle co inni i jeszcze będzie ich rugać, że się lenią. Autor nieco przesadził z koloryzowaniem swojego bohatera, aż do przesady. Całość względnie ciekawa, ale chyba lepiej n-ty raz przeczytać "Działa Nawarony". Później, już po dotarciu na pozycje obronne, mamy rosnący konflikt Steinera z jego przełożonymi, którzy próbują się go pozbyć. Potyczki z wrogiem stają się rzadsze i bardziej szarpane, w środek dokładamy garść filozofowania i niechęci to tych wyższych stopniem. Również względnie ciekawe. Ogółem, razem wszystko biorąc, brakuje jakiejś myśli przewodniej i nie zostawia w pamięci jakiegoś szczególnie trwałego wrażenia. Końcówka jawi się taka trochę bez sensu, ale może o to właśnie chodziło, bo na wojnie generalnie wiele rzeczy dzieje się bez sensu i poradź coś na to.

Początek to przeprawa dzielnego oficera Steinera na tyłach wroga w kierunku macierzystej armii, w czasie której to musi się wykazywać sprytem, zawziętością i odwagą, kierując swoimi mniej doświadczonymi ludźmi. O ile oni byli w miarę ludzcy, przez co dało się ich lubić, to sam Steiner zdawał się raczej antypatyczny poprzez sportretowanie go niczym niezniszczalnego...