Tykające wspomnienia, zanurzenie w przeszłości, emocjonalny chłod, który zabija i dłąwi, oplatuje pajęczyną relacje rodzinne. Dzieciństwo w zwyczajnym zatęchłym domu. Krzywo zrobiona fotografia ślubna jakby preludium do trudnego małżęńskiego zycia. Klika miniatur, odrębnych wątków, którym brak spójności. Poetycka wizja przepleciona z konkretnymi rozważaniami autotematycznymi o roli literatury. Bohaterowie prozy zadają kluczowe dla siebie pytania,czy matka kocha synka, jak ewoluuje relacja na przestrzeni lat gdy syn jest samodzielnym dorosłym i musi wspierac matkę, przejąć nad nią opiekę, co to znaczy być zdrowym psychicznie ( wątek Anny), jakie toczą nas lęki.
Bardzo trudno przyłożyć konwencjalne kryteria do tej poszatkowanej kompozycyjnie literackiej próbki. Mozna tylko mówić o wrażeniach, o awangardowej formie, eleganckim języku. Fabularnie niewiele się dzieje, można potraktować te prozę jako eksperyment z formą, konstrukcją mikropowieści.

Tykające wspomnienia, zanurzenie w przeszłości, emocjonalny chłod, który zabija i dłąwi, oplatuje pajęczyną relacje rodzinne. Dzieciństwo w zwyczajnym zatęchłym domu. Krzywo zrobiona fotografia ślubna jakby preludium do trudnego małżęńskiego zycia. Klika miniatur, odrębnych wątków, którym brak spójności. Poetycka wizja przepleciona z konkretnymi rozważaniami...