Zapowiadało się dobrze, ale... Mało brakowało a nie przebrnąłbym przez tę książkę.

Główna bohaterka, Evie, jest żałosna w swoim dążeniu do przebicia się do "wyższej" sfery. Momentami ma przebłyski świadomości, że "wyższe" sfery to równocześnie knickerbockerzy albo "stare" pieniądze, a ona nie dość że nie ma starych to i z nowymi pieniędzmi krucho. Mimo tego w dalszym ciągu konfabuluje, podlizuje się "samicy alfa" (to znacznie późniejsza refleksja bohaterki), odtrąca nielicznych przyjaciół, funduje sobie kolosalne (jak na jej możliwości) długi, itd. I to wszystko w imię czego? W imię niespełnionych ambicji matki, która (co jest zaznaczone między wierszami) popełniła mezalians? Która, nawiasem mówiąc, podsuwa córce pomysł którego kawalera najlepiej usidlić, żeby mieć zarówno pieniądze jak i prestiż (jak koleżanka matki z college'u, Posh, na którą oczywiście wpada nasza bohaterka). Wszystko to wychodzi Evie bokiem, czego można było się spodziewać.

Nie oceniam książki tak surowo jak inni recenzenci, ale 5-5,5 to według mnie adekwatna ocena. Książka zawiera również dobre momenty, jak np. rozważanie Cecilly (owej "samicy alfa"), że chyba rzuci pracę bo nie wyrabia - jest tak zmęczona udziałem w balach i licznych imprezach charytatywnych. No bo co przyjdzie społeczeństwu z tego, że opanuje arkusz kalkulacyjny? Społeczeństwo odniesie większą korzyść jeżeli rzuci pracę i zajmie się tym, co powinna (balami i imprezami charytatywnymi).

Ogólnie - dla badaczy wyobrażenia o "wyższych" sferach.

Zapowiadało się dobrze, ale... Mało brakowało a nie przebrnąłbym przez tę książkę.

Główna bohaterka, Evie, jest żałosna w swoim dążeniu do przebicia się do "wyższej" sfery. Momentami ma przebłyski świadomości, że "wyższe" sfery to równocześnie knickerbockerzy albo "stare" pieniądze, a ona nie dość że nie ma starych to i z nowymi pieniędzmi krucho. Mimo tego w dalszym ciągu...