Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam bardzo duży problem z przyznaniem oceny tej książce. Gdyby nie fakt, że dostałam ją w prezencie, prawdopodobnie nie zwróciłaby mojej uwagi na półce w księgarni (lub zwróciła tylko pod względem graficznym, bo trzeba przyznać, że okładkę ma cudowną). Opis z tyłu książki dawał nam do zrozumienia, że będziemy mieli do czynienia z osobami z bogatych i wpływowych środowisk, i właściwie można uznać, że kompletnie nie minął się z prawdą, bo wszystko, co przeczytałam z tyłu, miało swoje odzwierciedlenie w treści książki. Problem w tym jednak, że to było złe. Bardzo złe. Samemu stylu pisania nie miałam aż tyle do zarzucenia, może prócz tego, że momentami (ale na szczęście nie było tego aż tyle, jednak dało się wyczuć) wrzucano nas do kompletnie innego przedziału czasowego w sposób chaotyczny. Niektóre rozdziały wydawały się urwane, by nagle w kolejnym być już zupełnie w innym momencie, bez dopowiedzenia, co się działo w międzyczasie. A wydaje mi się to istotne, gdyż w jednej chwili bohaterka jest w Nowym Jorku, by po chwili być w zupełnie innym miejscu, bez jakiejkolwiek informacji, że w ogóle się tam jakoś przemieszczała (być może ktoś lubi takie niedopowiedzenia i przeskoki, ale mi niezbyt odpowiadały). Styl był nawet wciągający, więc gdyby o to chodziło, książka dostałaby ode mnie wyższą ocenę. Niestety całe wrażenie psuły źle wykreowane (albo tak dobrze, ale kompletnie nie dla mnie) postacie. Mam wrażenie, że postacie same w sobie były dość chaotyczne. Czasami miałam problem ze zrozumieniem kto jest kim i jaką odgrywa rolę w życiu bohaterki. Sama Evelyn była najbardziej denerwującą postacią w całej książce, kompletnie nie zwracającej uwagi na innych. Bardzo prawdopodobne, że właśnie o wykreowanie takiej osoby chodziło, która zrobi wszystko, aby tylko znaleźć się wśród elit, natomiast momentami jej przemyślenia i działania były tak głupie, że aż ciężko się czytało. Bohaterka jest chyba przerysowanym obrazem tego, jak ludzie mogą się zatracić, aby tylko być docenianym przez innych, teoretycznie "lepszych". Jedyną postacią, która brzmiała wiarygodnie, była najlepsza przyjaciółka Evelyn, Charlotte. Mam duży problem ze zrozumieniem pewnego zjawiska - głównej bohaterce zdarzyło się użalać nad sobą w odniesieniu do bogactwa. Myślała, że wszystko, co mieli jej bogaci znajomi, a czego nie posiadała sama, było wyłącznie wynikiem ich pochodzenia. Jest to częściowo prawda, gdyż faktycznie - nawet przyjaciele z dzieciństwa pochodzili z bogatych rodzin i mieli lekki start. Sama jednak nie pochodziła wcale z najbiedniejszej rodziny. Jeśli chodzi o jej znajomych, to praktycznie podczas wszystkich spotkań w większych grupach rozmawiali o ideach i rozwiązaniach stosowanych w ich firmach, pomysłach, projektach itd. a nie o eventach i drogich ubraniach czy tych aspektach, które zajmowały tak znaczącą część pragnień bohaterki. Oznacza to więc, że mimo zabezpieczenia finansowego ze strony rodziny, w większości starali się sami do czegoś dochodzić (być może oprócz Camilli, ale to kolejna specyficzna postać, której kompletnie nie da się lubić). Rozumiem to w odniesieniu do całokształtu książki i (chyba) zamysłu, ale tak z perspektywy czytelnika, który miałby się utożsamić z bohaterką - kompletnie nie. Książka prawdopodobnie miała być satyrą i właściwie można uznać, że nią jest, natomiast kompletnie ta forma nie przypadła mi do gustu.