Piotr Borawski był w latach 1996-1997 przedstawicielem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a następnie w latach 1997-2000 kierował Ambasadą RP w Tbilisi, drugi z autorów kilkanaście lat przebywał między innymi w Rosji i na Kaukazie, można więc powiedzieć, że badacze są fachowcami i znają temat nie tylko z opracowań i filmów. Książka jest o tyle ciekawa, że przedstawia gruzińskie spojrzenie na wojnę w Abchazji. Autorzy na łamach pracy często polemizują i krytykują dorobek polskiej historiografii, tłumacząc, że do tej pory badacze koncentrowali się na rosyjskiej oraz abchaskiej perspektywie tworząc fałszywy i przekłamany obraz konfliktu. Sama wojna została opisana ciekawie, poza działaniami wojennymi, dużo miejsca poświęcono zbrodniom na ludności gruzińskiej dokonanych przez separatystów. Do tego trzeba też dodać dokładnie opisaną sferę polityczną dotyczącą upadku ZSRR i niepodległości Gruzji. Jeśli miałbym się czegoś czepiać to układu pracy. Specyfiką polskich książek na Kaukazie jest opisywanie dziejów od czasów starożytnych, przez co moim zdaniem wstępne rozdziały są trochę rozwleczone, chociaż rozumiem oczywiście sam zamysł takiego kroku.

Piotr Borawski był w latach 1996-1997 przedstawicielem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a następnie w latach 1997-2000 kierował Ambasadą RP w Tbilisi, drugi z autorów kilkanaście lat przebywał między innymi w Rosji i na Kaukazie, można więc powiedzieć, że badacze są fachowcami i znają temat nie tylko z opracowań i filmów. Książka jest o tyle ciekawa, że przedstawia...