Uwielbiam wracać do książek, które czytałam w dzieciństwie. Takie powroty są pełne niespodzianek, nie zawsze miłych, bo człowiek się zmienia, jego podejście do życia też a co za tym idzie także i spojrzenie na literaturę dziecięca, czy młodzieżową. Tak książki też się starzeją, ale na szczęście nie wszystkie.

Dlatego z ogromną przyjemnością odkrywam te, które nadal są takie jakie były. Zabawne, zaskakujące, żartobliwe, nieco staroświeckie, bo opowiadające o czasach, kiedy nikt nie słyszał o telefonach komórkowych, pisarze płodzili swoje książki ca pomocą staroświeckich maszyn do pisania, burze śnieżne pozbawiały domostwa prądu, a ludzie zamiast siedzieć na FB opowiadali sobie mrożące krew w żyłach historie o duchach.

To właśnie taka książka, kryminał dla młodzieży, napisany dość dawno temu i wydany po raz pierwszy w Polsacie w latach sześćdziesiątych.

Wspaniałe tłumaczenie Ireny Tuwim sprawiło, że książka bawiła i bawi nadal.

Cudnie się ją czyta, a niesamowite ilustracje dodają jej tylko uroku.

I co my tu mamy? Sprytny ( no dobrze, trochę przemądrzały dwunastolatek) jedzie do kuzynów, którzy właśnie są w trakcie przeprowadzki na wieś.
Więcej tutaj: https://iwonabanach.blogspot.com/2019/04/widmo-z-gogowego-wzgorza-elegancja-w.html

Uwielbiam wracać do książek, które czytałam w dzieciństwie. Takie powroty są pełne niespodzianek, nie zawsze miłych, bo człowiek się zmienia, jego podejście do życia też a co za tym idzie także i spojrzenie na literaturę dziecięca, czy młodzieżową. Tak książki też się starzeją, ale na szczęście nie wszystkie.

Dlatego z ogromną przyjemnością odkrywam te, które nadal są...