(...) rozmawiają o tym, że życie zawsze powinno być pełne takich właśnie prostych, a zarazem głębokich przyjemności (...), co prowadzi ich (...) do rozprawy na temat ulubionych rzeczy, wszystkich najlepszych i najprostszych życiowych przyjemności... - Masaż pleców - rzuca Elizabeth bez najkrótszego choćby zastanowienia. - Długi, zmysłowy i całkowicie bezinteresowny masaż pleców. - Gorący prysznic - mówi Jack. - Nieprawdopodobnie gorący. Gorący w sensie: 'zużyję całą gorącą wodę w całym budynku'. - Pierwszy łyk wody, gdy naprawdę chce się pić. - Pierwszy łyk kawy rano. - Zapach powietrza z suszarki. - Zapach rozgrzanego asfaltu w parku rozrywki. - Bieg do oceanu. - Przejażdżka furą z sianem o zachodzie słońca. - Homar w bułce, ciepły, z roztopionym masłem. - Ravioli z serem z puszki. - Ciasteczka z pianką marshmallow. - Kuleczki ziemniaczane z majonezem. - Ta chwila podczas ślubu, kiedy wszyscy wstają po pierwszych nutach marsza weselnego. - Gdy wpatrujesz się w obraz Marka Rothko tak długo, że wydaje się, jakby wibrował. - Rzeźba Dawida. - American Gothic. - Początek XL symfonii Mozarta. - Rage Against the Machine. - Solo skrzypcowe z Szeherezady. - Temat przewodni symfonii Fantastycznej. - Jesienne liście w Górach Białych. - Gdy patrzysz jak wywołuje się zdjęcie z polaroidu. - Fioletowy połysk wewnątrz ostrygi. - Zielone niebo przed tornadem. - Poranna kąpiel w morzu nago. - Kąpiel w morzu na golasa o każdej porze. Jest to rozmowa na wskroś maniakalna, niepowstrzymana, przypominająca chwilami potknięcie na schodach, gdy tracisz równowagę, poddając się sile ciążenia, lecisz do przodu, próbujesz się czegoś chwycić, a potem jak za sprawą czarów lądujesz na własnych nogach, bez szwanku, i rozpiera cię poczucie triumfu.

(...) rozmawiają o tym, że życie zawsze powinno być pełne takich właśnie prostych, a zarazem głębokich przyjemności (...), co prowadzi ich (...

To osobliwe odczucie, owo wrażenie, że wreszcie się żyje, być może po raz pierwszy, świadomość, że do tej pory tak naprawdę nie zaznało się życia, tylko cierpliwie je znosiło.

To osobliwe odczucie, owo wrażenie, że wreszcie się żyje, być może po raz pierwszy, świadomość, że do tej pory tak naprawdę nie zaznało się ...