88/2023
Lubię historie wymyślane przez Chattama.
Ale nie czytam ich jedna po drugiej. Muszę, czy raczej chcę, dawkować sobie tego typu doznania.
Chattam bowiem nie certoli się w tańcu, jeńców nie bierze. Jego powieści są brutalne, bezkompromisowe, pełne przemocy.
Często Autor balansuje wręcz na granicy horroru – jednak zawsze udaje mu się udowodnić czytelnikowi, że największym diabłem, demonem, czy w ogóle złem jest po prostu człowiek.

Druga część opowieści o Brolinie to kawał soczystego steka, ociekającego płynami ustrojowymi. Analogia kulinarna nie jest tu przypadkowa: doznania smakowe stanowią ważną składową tej opowieści. Ale i sama fabuła jest frapująca, doskonale poprowadzona historia, pełna ślepych uliczek, twistów i domysłów.
Chattam, jak zwykle, nie stara się być delikatny, nie oszczędza ani czytelnika, ani swych bohaterów.
Jest to czynnik, który niektórych zniechęca do lektury, innych zaś do niej skłania. Ja należę do tej drugiej grupy. Odpowiada mi ten rodzaj napięcia i utrzymywanie tego poziomu emocji w trakcie czytania.

Ale zanim sięgnę po trzeci tom – muszę odsapnąć i pochylić się nad lekturami innego typu.

88/2023
Lubię historie wymyślane przez Chattama.
Ale nie czytam ich jedna po drugiej. Muszę, czy raczej chcę, dawkować sobie tego typu doznania.
Chattam bowiem nie certoli się w tańcu, jeńców nie bierze. Jego powieści są brutalne, bezkompromisowe, pełne przemocy.
Często Autor balansuje wręcz na granicy horroru – jednak zawsze udaje mu się udowodnić czytelnikowi, że...