W ciemnościach strachu

Strasznie, strasznie, coraz straszniej... Nie mnożeniem przymiotników tworzy się atmosferę zagrożenia. Również nie przez opisy wymyślnych tortur. A do tego opisy takie jak ten: "Twarz Annabel olśniewała urodą (...) włosy zaś opadały niczym kielich kwiatu", albo to "Unosząca się znad gorącego napoju para przykryła jej twarz perłowym czarczafem" Poezja to, czy grafomania ? Jest tego dużo. Dużo za dużo. A do tego nierozgarnięci śledczy, którzy przez 3/4 książki głowią się nad kluczowym słowem układanki, a wystarczyło wpisać w wyszukiwarkę, jeśli nawet nie zna się klasycznych dzieł sztuki. Przebrnęłam, zapomnę za kilka dni, albo jeszcze szybciej.

Strasznie, strasznie, coraz straszniej... Nie mnożeniem przymiotników tworzy się atmosferę zagrożenia. Również nie przez opisy wymyślnych tortur. A do tego opisy takie jak ten: "Twarz Annabel olśniewała urodą (...) włosy zaś opadały niczym kielich kwiatu", albo to "Unosząca się znad gorącego napoju para przykryła jej twarz perłowym czarczafem" Poezja to, czy grafomania ?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna!

Świetna!

Pokaż mimo to

Tożsamości mordercy zaczęłam się domyślać dosyć wcześnie, ale miałam nadzieję że to celowy zabieg i zakończenie mnie zaskoczy. Pomimo ze dwa razy autor próbował zasugerować że ktoś inny jednak jest tym złym, ostatecznie jednak moje przewidywania były trafne. Mimo wszystko wciągający thriller. Polecam.

Tożsamości mordercy zaczęłam się domyślać dosyć wcześnie, ale miałam nadzieję że to celowy zabieg i zakończenie mnie zaskoczy. Pomimo ze dwa razy autor próbował zasugerować że ktoś inny jednak jest tym złym, ostatecznie jednak moje przewidywania były trafne. Mimo wszystko wciągający thriller. Polecam.

Pokaż mimo to

Podobała mi się ta książka ale ... Początek świetny, środek i koniec trochę słabszy. Niestety przydługie opisy spowodowały, że czytało mi się ją długo. Wkradało się zniechęcenie. Trzecia część trylogii o wiele bardziej mnie wciągnęła.

Podobała mi się ta książka ale ... Początek świetny, środek i koniec trochę słabszy. Niestety przydługie opisy spowodowały, że czytało mi się ją długo. Wkradało się zniechęcenie. Trzecia część trylogii o wiele bardziej mnie wciągnęła.

Pokaż mimo to

Postanowiłam dać Chattamowi jeszcze jedną szansę. No i znowu - pierwszą połowę książki przeczytałam w mgnieniu oka z ogromnym zainteresowaniem. Spodobała mi się Anabell i jej współpraca z Brolinem. Jednak z każdą kolejną kartką mój entuzjazm niestety powoli przygasał i ustępował miejsca znudzeniu. Tożsamość mordercy przewidywalna, w ogóle mnie nie zaskoczyła. Domyśliłam się od razu, gdy tylko ta postać pojawiła się na kartach powieści.
Nie wiem, jak autor to robi, że zaczyna tak ciekawie, a kończy tak słabo. Za dużo w tej książce makabry, którą jak mniemam autor chciał zszokować czytelnika. Wszystko było fajnie, dopóki ni z gruchy ni z pietruchy pojawiły się jakieś czary mary dzikie węże. No nie przekonała mnie ta historia. Jak się już wpada na jakiś błyskotliwy pomysł, to trzeba się go trzymać, a nie umieszczać w książce milion motywów, których tak naprawdę w ogóle mogłoby nie być i nie ucierpiałaby na tym fabuła.
Na plus w porównaniu do części pierwszej skrócenie tych drobiazgowych, wręcz podręcznikowych opisów i zdecydowanie więcej akcji. W końcu jakaś dynamika w tym wszystkim. Podobało mi się zwrócenie uwagi na konsumpcjonizm, choć może sposób, który wybrał sobie autor, nie do końca do mnie przemówił. Tak czy inaczej, ta część jest moim zdaniem dużo lepsza od swojej poprzedniczki.
Po ostatni tom sięgnę z sentymentu do bohaterów, których zwyczajnie bardzo polubiłam. Akurat tworzenia ciekawych postaci Chattamowi odmówić nie można.

Postanowiłam dać Chattamowi jeszcze jedną szansę. No i znowu - pierwszą połowę książki przeczytałam w mgnieniu oka z ogromnym zainteresowaniem. Spodobała mi się Anabell i jej współpraca z Brolinem. Jednak z każdą kolejną kartką mój entuzjazm niestety powoli przygasał i ustępował miejsca znudzeniu. Tożsamość mordercy przewidywalna, w ogóle mnie nie zaskoczyła. Domyśliłam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mega trzyma w napięciu cały czas, dużo się dzieje, dla osób o mocnych nerwach. polecam.

Mega trzyma w napięciu cały czas, dużo się dzieje, dla osób o mocnych nerwach. polecam.

Pokaż mimo to

Nie mogę w nocy spać przez książki Maxima Chattama. Zbrodnie w niej są przerażające i odrażające. Wyobraźnia działa na wysokich obrotach, wszystkie te okropności migają mi nagle przed oczami. Napawają strachem..
Drugi tom "Trylogii zła" jest lepiej napisany, nie uświadczymy w niej rozległych, powtarzających się opisów i słabych wątków romantycznych. Stylistycznie jest lepiej. Jeżeli chodzi o fabułę to oby dwie części są rewelacyjne i przerażająco ciekawe. Nie jestem w stanie powiedzieć, która część jest lepsza. Przede mną ostatni tom "Trylogii zła" lub jak kto woli "Trylogii o Brolinie".

Nie mogę w nocy spać przez książki Maxima Chattama. Zbrodnie w niej są przerażające i odrażające. Wyobraźnia działa na wysokich obrotach, wszystkie te okropności migają mi nagle przed oczami. Napawają strachem..
Drugi tom "Trylogii zła" jest lepiej napisany, nie uświadczymy w niej rozległych, powtarzających się opisów i słabych wątków romantycznych. Stylistycznie jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Straszna

Straszna

Pokaż mimo to

Zawiodła mnie druga część
Schematyczna książka. Dużo krwi i bestialstwa a śledztwo prowadzone jak w przedszkolu. Odkrywamy prosty łańcuch zbrodni i tylko na końcu autor wprowadził małe zaskoczenie

Zawiodła mnie druga część
Schematyczna książka. Dużo krwi i bestialstwa a śledztwo prowadzone jak w przedszkolu. Odkrywamy prosty łańcuch zbrodni i tylko na końcu autor wprowadził małe zaskoczenie

Pokaż mimo to

Mocna lektura dla odpornych.

Mocna lektura dla odpornych.

Pokaż mimo to