Powieść przedstawia życie zwykłych ludzi, żyjących gdzieś w bliżej nie określonej miejscowości na terenie Małopolski. To urokliwie opisywane przez autorkę miejsce jest pozornie oazą spokoju, bo tam jakby czas zatrzymał się w miejscu, a jednak nie do końca... Marzenia, nadzieje, tęsknoty, niedostatki, codzienne problemy... Język, którym posługuje się Krystyna Habrat jest niezwykle prosty, a jednak budzi w nas nostalgię i zadumę. Przy czytaniu przenosimy się w miejsce, gdzie budzą się w nas tęsknoty do tamtego życia. w którym zachwyt budzi przyroda, przemijające pory roku. Ogarnia nas wewnętrzny spokój i razem z mieszkańcami przeżywamy ich codzienne dni, z pozoru spokojne, jednak pełne uczuć i nadziei. Ta powieść pozwoliła mi uczestniczyć razem z jej bohaterami w ich życiu,przeżywać ich troski tak, jakbym i ja tam mieszkała. Książka jakże odmienna od innych obyczajowych powieści, pełna uroku, potrafi zapaść w serce na dłużej. Okładka delikatna - stokrotka na pierwszym planie - doskonale pasuje do tytułu i treści. Zagubione miejsce /nie do końca/, ludzie pragnący miłości, zrozumienia, mający własne marzenia i swoją filozofie życia. Plejada różnych osobowości... A gdy zaczyna się czytać, to z każdą kolejną stroną zanurzamy się w tamten świat. To bardzo urokliwa powieść, która przenosi nas w bliżej nieokreślony czas, budzi dawne wspomnienia i otula nostalgią. Polecam wszystkim, którzy chcieliby oderwać się od codzienności. Magia tamtego miejsca jest wyjątkowa. Historia bardzo niebanalna, pełna uczuć...

Powieść przedstawia życie zwykłych ludzi, żyjących gdzieś w bliżej nie określonej miejscowości na terenie Małopolski. To urokliwie opisywane przez autorkę miejsce jest pozornie oazą spokoju, bo tam jakby czas zatrzymał się w miejscu, a jednak nie do końca... Marzenia, nadzieje, tęsknoty, niedostatki, codzienne problemy... Język, którym posługuje się Krystyna Habrat jest...