Jedna z wielu myśli Einsteina: "Bóg nie gra w kości z wszechświatem" rozwinięta przez bohaterów powieści: " Bóg jednak nie gra w kości z wszechświatem. Ale ludzie muszą, bo nie możemy zobaczyć przyszłości".

Lektura "Teorii ostatecznej" zapoznaje nas z wieloma przemyśleniami autora teorii względności. Pokazuje go jako człowieka z krwi kości, posiadającego całkiem przyziemne problemy i słabostki. To nie jest powieść o Albercie Einsteinie. Tylko o jego pewnym równaniu, do którego dojdę niżej.

Historia zawarta w tej książce traktuje również o dawnych współpracownikach Herr Doktora, jak mawiają o Alfredzie Einsteinie bohaterowie książki.
Każdy z nich ma być w posiadaniu wiedzy o tajemniczym równaniu, które zawiera w sobie opis teorii względności oraz mechanikę kwantową.

Dowiedzieć się tego pragną różni ludzie i instytucje. Ich cel: zdobyć równanie i wykorzystać je na swój sposób.
Są wśród nich agencje rządowe, naukowcy, najemnicy. Wchodzą sobie nawzajem w drogę, ścigają się, starają przechytrzyć. Padają strzały, padają trupy. Jest dynamicznie.

Powieść poprzez perypetie bohaterów w przystępny sposób opisuje teorię strun, dodatkowe wymiary i inne definicje związane z fizyką.

Jest też pytaniem o kondycję ludzkiej przyzwoitości.
Co zrobić, żeby dokonania naukowców nie stały się bronią samozagłady?

Jedna z wielu myśli Einsteina: "Bóg nie gra w kości z wszechświatem" rozwinięta przez bohaterów powieści: " Bóg jednak nie gra w kości z wszechświatem. Ale ludzie muszą, bo nie możemy zobaczyć przyszłości".

Lektura "Teorii ostatecznej" zapoznaje nas z wieloma przemyśleniami autora teorii względności. Pokazuje go jako człowieka z krwi kości, posiadającego całkiem...