Tuż po przeczytaniu oceniłem na 4 gwiazdki – znaczy, że „może być”. Minęło kilka tygodni od lektury i… ja nie pamiętam o czym to było!!! Sam sobie jestem winien. Trafiają mi w ręce różne takie wynalazki literackie i kurzą się gdzieś na półkach, aż przychodzi ich pora i… bywa bardzo, bardzo różnie. Pomyślałem sobie – skrobnę dwa słowa, a tu pustka w głowie. Na sklerozę jeszcze zbyt wcześnie, zaryzykuję więc twierdzenie, że to raczej ów tekst, do którego miałem się odnieść „nie dał mi szansy”.
Zostawiłem sobie kilka kółek ratunkowych w postaci wynotowanych z książki cytatów – jestem zwolennikiem tezy, że w każdym „dziele pisanym” znaleźć można coś mniej lub bardziej wartościowego, albo przynajmniej jakąś zgrabną dykteryjkę czy anegdotę – i jedna z tych odautorskich uwag znakomicie nadaje się na złośliwe podsumowanie całości: „Sukces na samym początku potrafi człowieka załatwić szybciej niż ostrze noża między żebrami, zwłaszcza jeśli ktoś myśli, że to pierwsze stało się dzięki jego umiejętności, podczas gdy w rzeczywistości chodzi tylko o łut szczęścia”. Otóż, moim zdaniem, autor jest bezpieczny, sukces mu nie grozi, bo umiejętności takie sobie a owego „łutu szczęścia” i 16 ton by brakło. Obniżam ocenę do „bardzo słaba”…, bo książka jest bardzo słaba.

Tuż po przeczytaniu oceniłem na 4 gwiazdki – znaczy, że „może być”. Minęło kilka tygodni od lektury i… ja nie pamiętam o czym to było!!! Sam sobie jestem winien. Trafiają mi w ręce różne takie wynalazki literackie i kurzą się gdzieś na półkach, aż przychodzi ich pora i… bywa bardzo, bardzo różnie. Pomyślałem sobie – skrobnę dwa słowa, a tu pustka w głowie. Na sklerozę...