Bardzo dobra faktograficznie historia o tym, jak odkrycie zjawiska promieniotwórczości doprowadziło najpierw do wyjaśnienia jego natury, a potem do tego, co Ludzie potrafią zdaje się najlepiej.

Energia rozbicia atomu szybko opanowała poniekąd gorączką naukową wybitne umysły I połowy XX. wieku. Nie stała się jednak przedmiotem pożądania polityków, bo jej zwyczajnie nie rozumieli. Pojęli - z wyjątkiem jednego - jednak szybko, że używając innej broni, którą dysponują w praktycznie nieograniczonej skali, mogą dostać czego chcą. Supermocy strachu dla innych.

Historia budowy radzieckiej potęgi nuklearnej to rzetelny obraz organizacji i funkcjonowania nienawistnego państwa opresji. To przygnębiająca opowieść o zniewoleniu światłych umysłów skażonych syndromem sztokholmskim w nieprawdopodobnej skali, niepojętej przez dekady dla ludzi spoza żelaznej kurtyny. Tym silniej ta historia działa na nas, których ta kurtyna osaczyła na 44 lata.

Paradoksem radzieckiego pożądania broni nuklearnej nie był jednak demon apokalipsy. Bomby uranowe, plutonowe, trytowe i wodorowe były w radzieckiej doktrynie tylko pragmatycznym narzędziem dominacji i panowania nad Światem cokolwiek to miało znaczyć.

Bardzo dobra faktograficznie historia o tym, jak odkrycie zjawiska promieniotwórczości doprowadziło najpierw do wyjaśnienia jego natury, a potem do tego, co Ludzie potrafią zdaje się najlepiej.

Energia rozbicia atomu szybko opanowała poniekąd gorączką naukową wybitne umysły I połowy XX. wieku. Nie stała się jednak przedmiotem pożądania polityków, bo jej zwyczajnie nie...