Pomyśleliśmy sobie, że po beczce miodu jaką sprzedał nam ostatnio pan Jeremy Rifkin zafundujemy sobie dla odmiany i równowagi odrobinę dziegciu. I w tym kontekście nie zostaliśmy zaskoczeni gdyż książka niniejsza jest dokładnie tym czym zdaje się sugerować tytuł - dość neurotyczną, kontestatorską diatrybą wygłoszoną przeciw współczesności i coraz bardziej dominującym w niej (przynajmniej na Zachodzie) prądom światopoglądowym i obyczajowym. Nie pozostawiającą raczej specjalnej przestrzeni na kompromis z innymi punktami widzenia.

Niemniej

Ostatecznie może i są to beznadziejne jęki starego bigota, jednak trudno odmówić im pewnej racji. Tyle bowiem, jako cywilizacja włożyliśmy wysiłku aby z relacji międzyludzkich uczynić ostateczny sprawdzian naszego człowieczeństwa. W szczególności czyniąc synonimem dobroci, fundamentem moralności i najwyższym dowodem empatii otwartość na Innego. Obcego. Przybywającego spoza układu znanych nam konwenansów i bliskich osób.
Nadając mu (temu Innemu) twarze uchodźców i coraz dziwniejszych outsiderów seksualnych.
Macierzyństwo i tacierzyństwo czyniąc jednocześnie tylko jedną z wielu równoważnych strategii życiowych. W ramach których dla współczesnej moralności interesująca jest głównie uświęcona wolność wyboru.

Słowem: krótka instrukcja jak być dobrym w erze internetu bez konieczności wycierania komuś tyłka i rezygnacji z własnych codziennych przyjemności.
***
Co nam się u Buchanana podoba to pewien sceptycyzm w stosunku do wielkiego korpo biznesu oraz zdecydowana niechęć do edukowania innych kultur za pomocą bagnetów.

I najważniejsze. Możecie czuć uzasadniona antypatię do opinii Autora, jemu podobnych i instytucji światopoglądowych na których straży stoją. Możecie zżymać się na ich hipokryzje i podwójne standardy. Ale na Boga pamiętajcie, że kiedy już gwelfowie, co tak wielu dziś z radością wieszczy, ostatecznie upadną zostaniemy sam na sam wyłącznie z gibelinami.

Pomyśleliśmy sobie, że po beczce miodu jaką sprzedał nam ostatnio pan Jeremy Rifkin zafundujemy sobie dla odmiany i równowagi odrobinę dziegciu. I w tym kontekście nie zostaliśmy zaskoczeni gdyż książka niniejsza jest dokładnie tym czym zdaje się sugerować tytuł - dość neurotyczną, kontestatorską diatrybą wygłoszoną przeciw współczesności i coraz bardziej dominującym w niej...