Dziadek, wnuk i... tajga. Przepiękna historia bardzo trudnej relacji, a jednocześnie zupełnie inne spojrzenie na tajgę – oczami tych dwóch mężczyzn, doświadczonych przez wzajemne bolesne niezrozumienie – po jednej stronie mamy Samotnika, przyzwyczajonego do ciężkiego życia wśród przyrody. Po drugiej – opuszczone dziecko, które nie rozumie świata swojego dziadka. Wyrasta w pochwale nowoczesności i postępu, w przekonaniu, że nauka jest wszystkim czego nam potrzeba. W swoim zadufaniu jest niezwykle irytujący. Nie widzi wartości życia jakie wybrał jego dziadek:

"Ale przecież jego życie jest pozbawione sensu. No, wędruje po tajdze, zdobywa sobie pożywienie. I już. A Ilia uczy dzieci. Jeżeli będzie je uczył dobrze, jak należy - przyniosą pożytek krajowi. A dziadek musiał stworzyć sobie mit, żeby usprawiedliwić swoje życie".

Och ta pycha młodości! Ilia nie wie jak bardzo się myli, jak bardzo "pożyteczny" okazał się jego dziadek i jak mądrym był człowiekiem.
Niezwykła historia dająca obraz tajgi jako miejsca, które wywierało ogromne piętno na życia ludzkie. Piękno i siła tajgi potrafiło wywrzeć ogromny wpływ na człowieka, doprowadzić nawet do wartościowej przemiany. Reżyser filmu "Szczęśliwi ludzie w tajdze" Dmitrij Wasiukow mówi bardzo proste, ale jakże trafne w swej prostocie słowa: "Gdy trafiasz do tajgi, zaczynasz doskonale rozumieć, kim tak naprawdę jesteś".

Dziadek, wnuk i... tajga. Przepiękna historia bardzo trudnej relacji, a jednocześnie zupełnie inne spojrzenie na tajgę – oczami tych dwóch mężczyzn, doświadczonych przez wzajemne bolesne niezrozumienie – po jednej stronie mamy Samotnika, przyzwyczajonego do ciężkiego życia wśród przyrody. Po drugiej – opuszczone dziecko, które nie rozumie świata swojego dziadka. Wyrasta w...