Nawet nie wiem co o tej książce napisać.
Niby jest o czymś i przekazuje istotną rzecz: samotność nie jest dobra, bo każdy się kiedyś zestarzeje i wtedy panienki do łóżka już nie wystarczą (a nawet do niego nie wejdą). Jednak ostatecznie ten morał nie dochodzi do głosu.

Główny bohater to po prostu wykształcony, ale płytki facet. W pewnym momencie poraża go nienawiść innych ludzi, ale jedno ze złych spojrzeń nie wywarło na nim wrażenia, bo...jego właścicielka nie była nawet ładna...

Co z tego, że książka próbuje opowiadać i potrzebie ustatkowania się, skoro ostatecznie niczego czytelnikowi nie daje?

Ostatecznie odniosłam wrażenie, że autor po prostu popisuje się znajomością zespołów. Przy okazji dla osób, które nie interesują się miejscowym rock'iem w Seattle opisy mogą być męczące (ja nawet nie czytałam wszystkich nazw zespołów wymienianych jednym ciągiem przez pół strony).

Nie dałam jednej gwiazdki, bo jednak ta książka ma w sobie coś, co przyciąga do jej czytania. Jednak na pewno nie zajmie ona u mnie jakiegoś istotnego miejsca. Cieszę się, że ją skończyłam.

Nawet nie wiem co o tej książce napisać.
Niby jest o czymś i przekazuje istotną rzecz: samotność nie jest dobra, bo każdy się kiedyś zestarzeje i wtedy panienki do łóżka już nie wystarczą (a nawet do niego nie wejdą). Jednak ostatecznie ten morał nie dochodzi do głosu.

Główny bohater to po prostu wykształcony, ale płytki facet. W pewnym momencie poraża go nienawiść innych...