Najlepszy polski debiut 2022 roku, z jakim miałem przyjemność się spotkać.

Autorka w powieści zrywa z sentymentem lat 90. uprzedniego wieku, a na jego miejscu prezentuje nieprzerysowaną wizję rzeczywistości dysfunkcyjnej rodziny polskiej. Główną bohaterką jest kilkuletnia dziewczynka, którą pozbawiono własnego imienia, prawa głosu czy jakichkolwiek znaczących pragnień – była dzieckiem lekceważonym. Potrafiła jednak obserwować otaczającą ją rzeczywistość i formułować na tej podstawie wnioski, wszystko oczywiście milcząc. Jej barwne opisy codzienności zaskakują wyjątkową wrażliwością na najmniejsze szczegóły. To dzięki nim czytelnik był w stanie zrekonstruować portret bezimiennej dziewczynki, która z pozoru nie wyróżniała się spośród grona rówieśników. Nikt nie był jednak świadomy, jak ciężko było jej żyć w toksycznym środowisku rodzinnym. Stale krytykowana, poniżana i wyśmiewana dziewczynka stopniowo traciła nadzieję na lepsze jutro.

Było w tej powieści coś znajomego – coś, co chwyciło mnie mocno za serce i nie pozwoliło puścić. Przeczytałem ją jednym tchem, siedząc nieruchomo w jednym miejscu, przepełniony bólem. Niełatwo czytało mi się tę powieść, nie ze względu na skomplikowany język czy wymaganą znajomość innych powieści klasycznych, ale dlatego, że poznając historię tej dziewczynki, miałem świadomość o obecności zatrważającego motywu dysfunkcyjnej rodziny w polskim społeczeństwie XXI wieku. To nie jest opowieść oderwana od rzeczywistości, a raczej opowieść „o zdumieniu światem”.

Gorąco polecam zapoznać się z tą wyjątkową pozycją.

ig @ bavureads

Najlepszy polski debiut 2022 roku, z jakim miałem przyjemność się spotkać.

Autorka w powieści zrywa z sentymentem lat 90. uprzedniego wieku, a na jego miejscu prezentuje nieprzerysowaną wizję rzeczywistości dysfunkcyjnej rodziny polskiej. Główną bohaterką jest kilkuletnia dziewczynka, którą pozbawiono własnego imienia, prawa głosu czy jakichkolwiek znaczących pragnień –...