Są książki których nie da się zapomnieć- ta nie bawi, nie relaksuje, napawa lękiem przenosząc nas w świat o jakim nie mamy pojęcia.Nie da się jej opisać nie da się do niej zachęcić, powiem jedno ją trzeba przeczytać. Wybrałam ją przypadkiem z kilkuset książek o takiej tematyce w bibliotece, wstyd się przyznać, ale nie wiedziałam , że taki obóz istniał. Niby wiem o eksperymentach medycznych, ale gdy się to czyta zupełnie zmienia się nasze wyobrażenie o tym. Od tej książki zaczęła się moja pół roczna przygoda z tematyka obozów koncentracyjnych drugiej wojny światowej, ale żadna a było ich wiele nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak ta.O ile pamiętam napisana jest w 1956 roku, w formie krótkich wypowiedzi więźniarek które obóz przeżyły i dlatego jest taka przejmująca, realna i wspaniała bo jesteśmy pełni szacunku dla tych kobiet które to przeżyły i nie opowiada nam tego ktoś kto nogi nie postawił na tej ziemi ale ktoś realny z serca i ciała na którym prócz ran duszy pozostało kalectwo. Długo pisać. Polecam warto dla refleksji. Jedna z najwspanialszych i najsmutniejszych książek jakie przeczytałam. Szukajcie w bibliotekach, pewnie są wciskane w ostatni kąt półek a powinny być na samej górze ku przestrodze...

Są książki których nie da się zapomnieć- ta nie bawi, nie relaksuje, napawa lękiem przenosząc nas w świat o jakim nie mamy pojęcia.Nie da się jej opisać nie da się do niej zachęcić, powiem jedno ją trzeba przeczytać. Wybrałam ją przypadkiem z kilkuset książek o takiej tematyce w bibliotece, wstyd się przyznać, ale nie wiedziałam , że taki obóz istniał. Niby wiem o...