Bardzo interesujące historie ludzi którzy musieli przejść piekło na ziemii. Bardzo fajnie się czytało i dobrze napisana książka

Bardzo interesujące historie ludzi którzy musieli przejść piekło na ziemii. Bardzo fajnie się czytało i dobrze napisana książka

Bardzo wstrząsająca książka, przedstawiająca trzy historie które wydarzyły się w Auschwitz. Historie opisane w niej są szczere i autentyczne. Każdy kto interesuje się tą tematyką, powinien ją mieć na swojej liście.

Mam do tej książki ogromny sentyment, ponieważ była na mojej liście lektur na maturze ustnej z języka polskiego.

Bardzo wstrząsająca książka, przedstawiająca trzy historie które wydarzyły się w Auschwitz. Historie opisane w niej są szczere i autentyczne. Każdy kto interesuje się tą tematyką, powinien ją mieć na swojej liście.

Mam do tej książki ogromny sentyment, ponieważ była na mojej liście lektur na maturze ustnej z języka polskiego.

Książka warta do przeczytania także dla osoby, której nie interesuje literatura obozowa. Pozwala spojrzeć na dzisiejszy łatwy świat z perspektywy wojny i walki o życie w obozie koncentracyjnym, pokazując, że dziś nie mamy najmniejszych powodów do narzekania.

Książka warta do przeczytania także dla osoby, której nie interesuje literatura obozowa. Pozwala spojrzeć na dzisiejszy łatwy świat z perspektywy wojny i walki o życie w obozie koncentracyjnym, pokazując, że dziś nie mamy najmniejszych powodów do narzekania.

Książka mną wstrząsnęła. Dla mnie to, co się działo w Auschwitz jest po prostu poza wyobrażeniem, dla więźniów Auschwitz poza ich wyobrażeniem był natomiast ten inny świat znajdujący się po drugiej stronie drutów.
Książka z jednej strony dała mi wiele odpowiedzi na moje pytania, jednak z drugiej jeszcze więcej tych pytań postawiła. I między innymi dlatego warto ją przeczytać. Żeby zastanowić się nad tym, co w naszych głowach niepojęte.

Książka mną wstrząsnęła. Dla mnie to, co się działo w Auschwitz jest po prostu poza wyobrażeniem, dla więźniów Auschwitz poza ich wyobrażeniem był natomiast ten inny świat znajdujący się po drugiej stronie drutów.
Książka z jednej strony dała mi wiele odpowiedzi na moje pytania, jednak z drugiej jeszcze więcej tych pytań postawiła. I między innymi dlatego warto ją...

Wstrząsająca. Ciężko uwierzyć, że wszystkie te wydarzenia działy się na prawdę, a jest to tylko kropla w morzu niesamowitego koszmaru, jaki człowiek zgotował drugiemu człowiekowi. Nie jest to pozycja którą czyta się dla przyjemności, nie mniej jednak to książka, którą każdy powinien przeczytać.

Wstrząsająca. Ciężko uwierzyć, że wszystkie te wydarzenia działy się na prawdę, a jest to tylko kropla w morzu niesamowitego koszmaru, jaki człowiek zgotował drugiemu człowiekowi. Nie jest to pozycja którą czyta się dla przyjemności, nie mniej jednak to książka, którą każdy powinien przeczytać.

Trzy historie z niemieckiego Auschwitz. Trzy historie które mówią do czego zdolni są Niemcy. Ten naród postrzegany na świecie jako grzeczny i kulturalny nosi w sobie skłonności do niewyobrażalnego zła. Ten dualizm wymyka się ludzkiemu pojmowaniu, bo jak można mordować w bestialski sposób ludzi i słuchać do taktu muzyki Handla i Schumanna? Jak SS-mani mogli w wigilię śpiewać kolędy i ustawić w obozie choinkę z lampkami ? Jednak historie te pokazują również jak silny był duch walki i chęć przetrwania piekła u wielu więźniów, którzy kurczowo trzymali się życia. Pan Kazimierz Piechowski wraz z kolegami urósł w moich oczach do rangi bohatera. Jego brawurowa ucieczka w mundurze ss upokorzyła cały nazistowski system upodlenia. Bo oto ci którzy mieli być bezrozumnym bydłem podnieśli dumnie głowy. Jeden z uciekinierów powiedział " Mogli nas zabić ale nie mogli nas złamać" Chwała bohaterom !

Trzy historie z niemieckiego Auschwitz. Trzy historie które mówią do czego zdolni są Niemcy. Ten naród postrzegany na świecie jako grzeczny i kulturalny nosi w sobie skłonności do niewyobrażalnego zła. Ten dualizm wymyka się ludzkiemu pojmowaniu, bo jak można mordować w bestialski sposób ludzi i słuchać do taktu muzyki Handla i Schumanna? Jak SS-mani mogli w wigilię śpiewać...

Zatrważające opowieści ludzi, którzy stali się numerami... nic nie znaczącymi cyferkami na esesmańskiej liście śmierci.
Ich relacje trzeba po prostu przeczytać i nie dopuścić by kiedykolwiek takie bestialstwo się powtórzyło.

Zatrważające opowieści ludzi, którzy stali się numerami... nic nie znaczącymi cyferkami na esesmańskiej liście śmierci.
Ich relacje trzeba po prostu przeczytać i nie dopuścić by kiedykolwiek takie bestialstwo się powtórzyło.

Zdecydowanie nie jest to lekka książka do poczytania przed snem, chodź początkowo tak do niej podchodziłam. Wcześniej nie interesowałam się taką tematyką, jednak teraz jak najbardziej zagłębiłam się w to. Niezwykłe historie niezwykłych ludzi, naprawdę polecam.

Zdecydowanie nie jest to lekka książka do poczytania przed snem, chodź początkowo tak do niej podchodziłam. Wcześniej nie interesowałam się taką tematyką, jednak teraz jak najbardziej zagłębiłam się w to. Niezwykłe historie niezwykłych ludzi, naprawdę polecam.

„Na lewym przedramieniu wytatuowano mi numer obozowy – 45887. (…) Stałem się pełnoprawnym obywatelem Auschwitz-Birkenau! Odtąd przestałem być człowiekiem, a stałem się tylko numerem! Ten numer, to mój dowód osobisty!”


Nie planowałam czytać tej książki, nawet nie miałam jej na swojej liście… ale trafiła w moje ręce i postanowiłam bliżej poznać losy trzech osób osadzonych w obozach koncentracyjnych w czasach II Wojny Światowej. Byłem numerem… to opowiadanie, które powinien znać każdy, aby nigdy więcej nikt nie powtórzył błędów historii.

Kazimierz Piechowski, numer obozowy 918, to autor zbioru opowiadań z samego środka piekła jakie urządził człowiek – człowiekowi. Mężczyzna na zaledwie 100 stronach potrafił opisać zło, cierpienie, ból i głód, które poznał przebywając w Auschwitz. Trafił tam na samym początku wojny w 1940 r., gdzie doznał każdego możliwego poniżenia oraz przemocy, a śmierć zamieszkała obok niego.

Piechowski zaprosił również dwie osoby do przedstawienia swoich przeżyć.

Pod numerem 45887 kryła się Eugenia Bożena Kaczyńska. To kobieta uwięziona w 1943 r., która tak zaczyna swoją historię:

„Przeżyłam piekło (…). Tego opisać ani wypowiedzieć nie można. I nie próbowałam. Nie chciałam. Za wszelką cenę chciałam zapomnieć. Jednakże w miarę czasu, coraz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że utrwalenie pamięci o zbrodni to obowiązek moralny, wobec tych, którzy zginęli bestialsko zamordowani i tych, którzy cierpieli i cudem to piekło przeżyli. Moje wspomnienia są świadectwem o niespotykanym w dziejach sadyzmie, okrucieństwie, terrorze i eksterminacji…”

Jednym z przeważających wspomnień Pani Kaczyńskiej było uczucie „potwornego głodu, który tłumi nawyki nabyte wychowaniem, poczuciem sumienia i wszystkie, nawet śladowe szczątki tego, co nazywamy człowieczeństwem”. I dalej czytamy „głód, który może przemienić człowieka w zwierzę”. Kobieta stwierdza, że nikt, kto nie poznał tego uczucia, nie jest w stanie sobie tego wyobrazić.

We wspomnieniach Michała Ziółkowskiego (numer 1055) również doznajemy razem z bohaterem cierpienia i okrucieństwa ze strony oprawców. Mężczyzna trafił do obozu w 1940 r., w którym był przeznaczony na śmierć poprzez pracę, głód i choroby.

Swoje przeżycia opisuje:

„(…) Ale ten świat za drutami nie był już ludzki. Ten świat mocno pracował, żeby dostarczać jak najwięcej ludzi na opal do krematorium. Ale czy w piekle trzeba palić? Nie. Lecz w naszym piekle – palono. Gazowano i palono.”

Zawarłam dzisiaj w recenzji tylko te kilka cytatów, gdyż uważam, że po pierwsze – mówią wiele, a po drugie liczę, że sami sięgniecie po tę lekturę. Byłem numerem… to tragiczna historia, ale daje nadzieję i pozwala poznać losy naszych przodków. U mnie na pewno zostanie w pamięci. Po przeczytaniu opowieści byłych więźniów obozu Auschwitz-Birkenau, uznałam, że każdy z nas mam obowiązek moralny przeczytać te wspomnienia.

Aby wiedzieć.

Aby pamiętać.

Aby być czujnym na krzywdę innych osób.

„Na lewym przedramieniu wytatuowano mi numer obozowy – 45887. (…) Stałem się pełnoprawnym obywatelem Auschwitz-Birkenau! Odtąd przestałem być człowiekiem, a stałem się tylko numerem! Ten numer, to mój dowód osobisty!”


Nie planowałam czytać tej książki, nawet nie miałam jej na swojej liście… ale trafiła w moje ręce i postanowiłam bliżej poznać losy trzech osób osadzonych w...

Powiedzieć, że to wzruszająca lektura to za mało. Mną wstrząsnęła.
Wiadomo, że holocaust to nie jest nowy temat i już niejedno słyszało się, czytało się w tym zakresie, ale ta pozycja przemówiła do mnie bardziej niż wszystko inne, z czym do tej pory zetknęłam się, a co dotyczyło obozów koncentracyjnych.
To wspomnienia trzech osób (tutaj zdziwiłam się, ponieważ myślałam, że tyko p. Piechowskiego),którym udało się przetrwać to piekło. W książce znajdziemy dość dokładne opisy jak funkcjonował obóz w Auschwitz, jakie prace musieli więźniowie wykonywać, jakie kary były stosowane za jakie przewinienia, w jakich warunkach żyli itd.
Ja osobiście pękłam na fragmencie, w którym opisany był moment rozstrzelania rodziny... Nie da wyrazić się słowami tego, co musieli przeżywać świadkowie takich scen i ci wszyscy więźniowie. Jak ludzie mogli ludziom zgotować taki los?
Żadna recenzja nie odda sedna tej lektury. To po prostu trzeba przeczytać.

Powiedzieć, że to wzruszająca lektura to za mało. Mną wstrząsnęła.
Wiadomo, że holocaust to nie jest nowy temat i już niejedno słyszało się, czytało się w tym zakresie, ale ta pozycja przemówiła do mnie bardziej niż wszystko inne, z czym do tej pory zetknęłam się, a co dotyczyło obozów koncentracyjnych.
To wspomnienia trzech osób (tutaj zdziwiłam się, ponieważ myślałam, że...