Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest w naszej rodzinie niemal relikwią. Mój mąż dostał ją od swojej ciotki kiedy był jeszcze dzieckiem. Wtedy nie specjalnie go ona zainteresowała ale w miarę dorastania i chęci poznania trudnej wojennej historii swojej rodziny stała się niezwykle cenną pamiątką. Ciotka Zofia trafiła do obozu w Ravensbruck po Powstaniu Warszawskim w 1944 roku. Te kilka miesięcy które tam spędziła na zawsze odmieniły jej życie. Oprócz codziennej gehenny i walki o przetrwanie była poddawana eksperymentom medycznym (ginekologicznym) które trwale zniszczyły jej zdrowie i pozbawiły szans na potomstwo. Nigdy o tym nie wspominała. Nie chciała wracać do tamtych wydarzeń. Jednak zależało jej aby w rodzinie została pamięć o jej gehennie. Tak to książka "Ponad ludzką miarę. Wspomnienia operowanych w Ravensbruck" znalazła się w naszym domu. To wspomnienia kilkunastu z 74 kobiet które w obozie zostały poddane eksperymentalnym zabiegom medycznym na kończynach dolnych. Były to operacje kostne, mięśniowe i zakaźne mające na celu symulację warunków z jakimi żołnierze spotykali się na froncie. Rany były więc zakażane, mięśnie wycinane a kości łamane i wiercone. Kobiety cierpiały niewyobrażalne katusze a te którym udało się przeżyć do końca życia zostały kalekami. "Króliki" zdecydowały się opowiedzieć swoje historie aby ten koszmar nigdy nie został zapomniany. Większość historii zaczyna się w momencie aresztowania i opowiada kilka lat z życia więzienno-obozowego danej bohaterki. Każde ze wspomnień to opis walki o przeżycie ale też o godność. To także cudowne świadectwo solidarności ludzkiej, pomocy i wsparcia. Dowód na to że nawet w tak nieludzkich warunkach można pozostać człowiekiem. To bardzo ciężka lektura. Zostaje w głowie i w sercu na długo ale tak powinno być. W mojej opinii to obowiązkowa pozycja dla każdego bo "ludzie ludziom zgotowali ten los".