W Dzień Dziecka chciałam przeczytać coś miłego, dziecięcego i pełnego optymizmu. Książkę, w której radość z czytania odnajdzie dorosły jak i dziecko i naprawdę – Pollyanna jest tą powieścią, której brakowało mi w życiu. A najśmieszniejsze jest to, że do momentu skończenia (swoja drogą, książkę czyta się tak wspaniale, że zaczęłam czytać ją dzisiaj rano i już skończyłam, od razu zasiadłam do pisania recenzji – mamy godzinę 15 z minutami) nie wiedziałam, że brakowało mi postaci Pollyanny Whittier w życiu. Podobna do serii o Anne z Zielonych Szczytów, ale jednak trochę się różni.
Wiem, że we mnie są dwa wilki – jeden czyta z zapartym tchem książki o mordercach, drugi wzrusza się na literaturze dziecięcej. Pollyanna to książka, którą naprawdę każdy powinien przeczytać. Jest radosna, jest oczywiście dziecięco naiwna, ale nie jest nużąco naiwna. Bardzo dużo w niej humoru, i wspominając słowa jednego z bohaterów książki, pana doktora Chiltona – Pollyanna powinna być dawkowana pacjentom, żeby ich rozchmurzyć i pomóc w leczeniu. I zgadzam się, ta książka, postać jedenastoletniej dziewczynki, która mimo straty ukochanych rodziców, potrafi w życiu cieszyć się z najmniejszych powodów, jest po prostu plasterkiem na duszę.
Pollyanna to definicja książki, która otula jak kocyk i powoduje ciepło w sercu. I wiem, że gdy będę mieć gorszy humor czy czas, postaram spróbować zagrać w jej grę – w szukanie powodów do radości. I wam też to polecam!
I z okazji Dnia Dziecka każdemu życzę, żeby pielęgnował dziecko w sobie.

https://www.instagram.com/p/Cs8v2w6NHHS/

W Dzień Dziecka chciałam przeczytać coś miłego, dziecięcego i pełnego optymizmu. Książkę, w której radość z czytania odnajdzie dorosły jak i dziecko i naprawdę – Pollyanna jest tą powieścią, której brakowało mi w życiu. A najśmieszniejsze jest to, że do momentu skończenia (swoja drogą, książkę czyta się tak wspaniale, że zaczęłam czytać ją dzisiaj rano i już skończyłam, od...