O Pol Pocie i Kambodży słyszałem to i tamto, ale właściwie nie wiedziałem co i jak. Zabrawszy się za tę książkę, sądziłem, iż przeczytam ją sobie i będę się dobrze “bawił” w trakcie. Niestety nazwanie tego dzieła “biografią” jest nadużyciem, ponieważ mało Pol Pota w “Pol Pocie”. Książka w dużej mierze poświęcona jest samej Kambodży i rozgrywkom p0litycznym. O samym Bracie Numer Jeden, jak nazywano Pol Pota, jest tu zbyt mało. O polach śm!3rci też niewiele. Czasami pisano coś w stylu “Pol Pot miał ładny uśmiech” i w ogóle więcej tu pozytywnych o nim rzeczy, niż negatywnych. O samym Sihanouku procentowo chyba napisano w niej najwięcej. Nie była to bezemocjonalna lektura o zbrodniarzu, ponieważ najpierw wywoływała mój zachwyt, po czym znużenie. Zaletą jest brak, jak to u anglosasów bywa, bawienia się w psychiatrę. Autor od czasu do czasu odnosi się do jakiejś gazety, ale nie podaje przypisu z numerem i tytułem artykułu. Rzuca jedynie hasła “w gazetach pisano” lub relacje typu “jedna baba drugiej babie”. Nie mogę jednak nie napisać, że mamy tu dość bogatą bibliografię, ale to powinna być norma, a nie zaleta. Satysfakcja z lektury jest u mnie umiarkowana. Podręcznik do makroekonomii potrafi być bardziej wciągający. W moim odczuciu tytuł tej książki jest oszukańczy. Ludob00jstwo? Jakie ludob00jstwo? Na przestrzeni tych stron, które przeczytałem, o samych walkach/egz3kucjach jest może z 30 stron. Struktura również nie należy do najlepszych, ponieważ mamy długie rozdziały, nie podzielono ich na podrozdziały, toteż jeśli chcemy sobie zrobić przerwę, to trzeba mieć wyczucie, przed którym akapitem to uczynić. Podsumowując, to historia p0lityczna Kambodży XX wieku i nawet jako to jest bez polotu. Jeśli kogoś interesuje temat tytułowy, to zalecam przeczytanie prologu, rozdziałów I, II, VIII, IX i X i ostatnie 10 stron, bo w nich znajdziecie najwięcej o Pol Pocie oraz t3rrorze fizycznym i psychicznym. Dzieło to potwierdza, że k0mun!zm zawsze kończy się tak samo - głodem i prz3mocą. Porównanie do austriackiego akwarelisty to kompletny brak wyczucia.

O Pol Pocie i Kambodży słyszałem to i tamto, ale właściwie nie wiedziałem co i jak. Zabrawszy się za tę książkę, sądziłem, iż przeczytam ją sobie i będę się dobrze “bawił” w trakcie. Niestety nazwanie tego dzieła “biografią” jest nadużyciem, ponieważ mało Pol Pota w “Pol Pocie”. Książka w dużej mierze poświęcona jest samej Kambodży i rozgrywkom p0litycznym. O samym Bracie...