Historia życia twórcy jednej z najradykalniejszej formy totalitaryzmu w historii świata. Z książki czytelnik dowiaduje się jak wyglądała młodość Saloth Sara, jego droga do władzy i późniejsza bezwzględność. Warto przeczytać książkę nie tylko, że jest niezwykle ciekawa, ale dla samej wiedzy. Mało kto wie w naszym kraju kim był Pol Pot i ile mordów dokonali czerwoni khmerzy, których był liderem.

Historia życia twórcy jednej z najradykalniejszej formy totalitaryzmu w historii świata. Z książki czytelnik dowiaduje się jak wyglądała młodość Saloth Sara, jego droga do władzy i późniejsza bezwzględność. Warto przeczytać książkę nie tylko, że jest niezwykle ciekawa, ale dla samej wiedzy. Mało kto wie w naszym kraju kim był Pol Pot i ile mordów dokonali czerwoni khmerzy,...

To, że Pol Pot był zwyrodniałym zbrodniarzem na równi z Hitlerem i Stalinem to powszechnie znany fakt i nie trzeba do tego czytać xiążki.
Jednak tę xiążkę warto przeczytać bo to coś więcej niż biografia Saloth Sara. To także biografia Sihanouka, Ienga Sary'ego a także historia Kambodży ostatnich stu lat.
Niezwykle drobiazgowa, skupiająca się na czasach młodości Pol Pota, uzyskaniu niepodległości przez Kambodżę i powstaniu ruchu Czerwonych Khmerów. Trochę żal, że nie opisuje tak samo szczegółowo czasów po upadku dyktatury Czerwonych Khmerów.

To, że Pol Pot był zwyrodniałym zbrodniarzem na równi z Hitlerem i Stalinem to powszechnie znany fakt i nie trzeba do tego czytać xiążki.
Jednak tę xiążkę warto przeczytać bo to coś więcej niż biografia Saloth Sara. To także biografia Sihanouka, Ienga Sary'ego a także historia Kambodży ostatnich stu lat.
Niezwykle drobiazgowa, skupiająca się na czasach młodości Pol Pota,...

Dość ciężkawo napisana i bardziej jest to historia postkolonialnej Kambodży niemniej godna uwagi i ku przestrodze że wariatów którzy chcą realny komunizm wybudować nie brakuje

Dość ciężkawo napisana i bardziej jest to historia postkolonialnej Kambodży niemniej godna uwagi i ku przestrodze że wariatów którzy chcą realny komunizm wybudować nie brakuje

O Pol Pocie i Kambodży słyszałem to i tamto, ale właściwie nie wiedziałem co i jak. Zabrawszy się za tę książkę, sądziłem, iż przeczytam ją sobie i będę się dobrze “bawił” w trakcie. Niestety nazwanie tego dzieła “biografią” jest nadużyciem, ponieważ mało Pol Pota w “Pol Pocie”. Książka w dużej mierze poświęcona jest samej Kambodży i rozgrywkom p0litycznym. O samym Bracie Numer Jeden, jak nazywano Pol Pota, jest tu zbyt mało. O polach śm!3rci też niewiele. Czasami pisano coś w stylu “Pol Pot miał ładny uśmiech” i w ogóle więcej tu pozytywnych o nim rzeczy, niż negatywnych. O samym Sihanouku procentowo chyba napisano w niej najwięcej. Nie była to bezemocjonalna lektura o zbrodniarzu, ponieważ najpierw wywoływała mój zachwyt, po czym znużenie. Zaletą jest brak, jak to u anglosasów bywa, bawienia się w psychiatrę. Autor od czasu do czasu odnosi się do jakiejś gazety, ale nie podaje przypisu z numerem i tytułem artykułu. Rzuca jedynie hasła “w gazetach pisano” lub relacje typu “jedna baba drugiej babie”. Nie mogę jednak nie napisać, że mamy tu dość bogatą bibliografię, ale to powinna być norma, a nie zaleta. Satysfakcja z lektury jest u mnie umiarkowana. Podręcznik do makroekonomii potrafi być bardziej wciągający. W moim odczuciu tytuł tej książki jest oszukańczy. Ludob00jstwo? Jakie ludob00jstwo? Na przestrzeni tych stron, które przeczytałem, o samych walkach/egz3kucjach jest może z 30 stron. Struktura również nie należy do najlepszych, ponieważ mamy długie rozdziały, nie podzielono ich na podrozdziały, toteż jeśli chcemy sobie zrobić przerwę, to trzeba mieć wyczucie, przed którym akapitem to uczynić. Podsumowując, to historia p0lityczna Kambodży XX wieku i nawet jako to jest bez polotu. Jeśli kogoś interesuje temat tytułowy, to zalecam przeczytanie prologu, rozdziałów I, II, VIII, IX i X i ostatnie 10 stron, bo w nich znajdziecie najwięcej o Pol Pocie oraz t3rrorze fizycznym i psychicznym. Dzieło to potwierdza, że k0mun!zm zawsze kończy się tak samo - głodem i prz3mocą. Porównanie do austriackiego akwarelisty to kompletny brak wyczucia.

O Pol Pocie i Kambodży słyszałem to i tamto, ale właściwie nie wiedziałem co i jak. Zabrawszy się za tę książkę, sądziłem, iż przeczytam ją sobie i będę się dobrze “bawił” w trakcie. Niestety nazwanie tego dzieła “biografią” jest nadużyciem, ponieważ mało Pol Pota w “Pol Pocie”. Książka w dużej mierze poświęcona jest samej Kambodży i rozgrywkom p0litycznym. O samym Bracie...

Bardzo dobra książka. Teoretycznie biografia, w praktyce historia Kambodży i tamtejszego ruchu komunistycznego. Autor znakomicie pokazuje jak sytuacja geopolityczna wpływa na malutkich oraz przejrzyście rozkłada ideologię pol-potyzmu na czynniki pierwsze. 

Bardzo dobra książka. Teoretycznie biografia, w praktyce historia Kambodży i tamtejszego ruchu komunistycznego. Autor znakomicie pokazuje jak sytuacja geopolityczna wpływa na malutkich oraz przejrzyście rozkłada ideologię pol-potyzmu na czynniki pierwsze. 

Chaos, chaos, chaos. Mnóstwo nikomu niepotrzebnych szczegółów, nazwisk i adresów. Ciąg faktów nie spiętych żadną myślą przewodnią, ani nie podzielonych na jakieś sensowne rozdziały.
Zastanawiam się w jakim celu autor podał, że komunizujący khmerscy studenci pewnego razu spotkali się na wsi o godzinę jazdy od Paryża. Czy miało to świadczyć o ich zamiłowaniu do zapachu krowiego nawozu czy może o ich dobrej sytuacji materialnej, bo stać ich było na dojazd? Niestety, autor tego nie wyjaśnił, a podobnymi szczególikami wciąż raczy czytelnika np. roztrząsa w przypisach z kim i pod jakim dokładnie paryskim adresem mieszkał Pol Pot chociaż to zupełnie nie ma żadnego znaczenia dla treści książki. Również że spotkania na wsi nic nie wyniknęło.
A w innym miejscu, opisując prześladowanie przez Sikhanouka opozycyjnej gazety i pobicie jej redaktora naczelnego, cytuje opinię pewnego człowieka, którego kiedyś ten redaktor uczył. I z tej opinii wynika, że redaktor uczył dobrze i jeździł na rowerze. Ale jaki ma to związek z prześladowaniem? Nie dowiedziałem się jak zareagowała na pobicie redaktora opinia publiczna, co myśleli ludzie, czy zagraniczne mocarstwa się wypowiedziały, ale dowiedziałem się, że redaktor kiedyś jeździł na rowerze. A może to miała być wskazówka, że Sikhanouk nienawidził cyklistów? Nigdy już się tego nie dowiem, bo zamknąłem książkę z mocnym postanowieniem, żeby jej nie kończyć i nigdy do niej nie wrócić. Do zamknięcia zachęciły mnie obficie cytowane fragmenty książek i prac w komunistycznej nowomowie. Prawdopodobnie w zamyśle autora miały przybliżać sposób myślenia bohaterów opisywanych wydarzeń, ale kto czytał jakąś książkę w nowomowie lub słuchał dłuższego fragmentu przemówienia choćby Gomułki, ten wie jak to potwornie nudne i wyczerpujące intelektualnie. I nic z tego nie wynika. Odradzam.

Chaos, chaos, chaos. Mnóstwo nikomu niepotrzebnych szczegółów, nazwisk i adresów. Ciąg faktów nie spiętych żadną myślą przewodnią, ani nie podzielonych na jakieś sensowne rozdziały.
Zastanawiam się w jakim celu autor podał, że komunizujący khmerscy studenci pewnego razu spotkali się na wsi o godzinę jazdy od Paryża. Czy miało to świadczyć o ich zamiłowaniu do zapachu...

Zalety:
+ Szerokie ujęcie kontekstu historycznego i politycznego opisywanych wydarzeń,
+ Wykład dosyć suchy i beznamiętny,
+ Chronologiczny układ ułatwiający połknięcie całości jednym ciągiem,
+ Niemal brak typowej dla niektórych biografów maniery nadmiernego psychologizowania.

Wady:
- Lakoniczne potraktowanie tematu samych zbrodni Czerwonych Khmerów,
- Mało rozbudowana struktura książki (zbyt długie rozdziały, niemal brak podrozdziałów).

Jest to biografia bardziej w stylu akademickim niż sensacyjnym w tym sensie, że nie próbuje ani wybielać, ani też demonizować ponad miarę głównej postaci, a raczej stanowi suchy i dosyć rozbudowany wykład dot. historii ruchu Czerwonych Khmerów - w szczególności samego Pol Pota - w kontekście historii Kambodży. Szeroki zarys politycznych, kulturowych i religijnych uwarunkowań przedstawionych wydarzeń może nieco przytłaczać bogactwem - na pierwszy rzut oka nieistotnych - informacji, lecz stanowi niewątpliwą zaletę dla czytelników nieotrzaskanych w temacie XX-wiecznych Indochin. Dzięki temu otrzymujemy dość dobre i kompletne wytłumaczenie (wytłumaczenie, nie usprawiedliwienie) tego, co działo się w Kambodży od lat 30. XX wieku.

Najeżenie odnośnikami do źródeł niemal każdego twierdzenia budzi zaufanie, choć oczywiście dla mnie jako niehistoryka niemożliwą jest ocena wiarygodności tych odniesień. Autor oszczędnie korzysta z przypisów, co wg mnie jest zaletą - większość informacji jest w miarę łagodnie wpleciona w tekst właściwy, a przypisy są faktycznymi przypisami tzn. można, ale nie trzeba ich czytać i nie wpłynie to znacząco na odbiór treści. Struktura książki jest bardziej monograficzna niż podręcznikowa, co z kolei dla mnie stanowi wadę. Dobrze czyta się od deski do deski, ale późniejsze odnalezienie potrzebnych informacji może być kłopotliwe. Sytuację nieco ratuje silna chronologizacja - kolejne strony i rozdziały biegną zgodnie ze strzałką czasu.

Biografię tę oceniam wysoko, choć nie każdemu bym ją polecił. Jeśli ktoś chce się po prostu dużo dowiedzieć nt. najnowszej historii Kambodży, Indochin, ruchu Czerwonych Khmerów i samego Pola, to jak najbardziej polecam. Nie nadaje się ona jednak ani na podręcznik, ani jako lekka lektura, którą będziemy czytać z wypiekami na twarzy.

Zalety:
+ Szerokie ujęcie kontekstu historycznego i politycznego opisywanych wydarzeń,
+ Wykład dosyć suchy i beznamiętny,
+ Chronologiczny układ ułatwiający połknięcie całości jednym ciągiem,
+ Niemal brak typowej dla niektórych biografów maniery nadmiernego psychologizowania.

Wady:
- Lakoniczne potraktowanie tematu samych zbrodni Czerwonych Khmerów,
- Mało rozbudowana...

Przeszłość została odrzucona i nigdy nie miała powrócić. Niszczono dobra materialne jak samochody przetapiając metal na lemiesze dla pługów, koła przyczepiając do wozów ciągnionych przez woły. Gdy zabrakło paliwa ludzie pchali wagony po torach w głąb interioru. Intelektualistów, ludzi wykształconych i z miast wysłano do pracy na pola ryżowe. Mimo to cierpieli głód. Pomagali sobie zbieractwem ale i tego zakazano bo figa która spadła z drzewa należy do państwa. W tej utopii należało się pozbyć wszystkiego co materialne czy duchowe by zbudować lepszy i piękniejszy świat.
Tak postanowił intelektualista po zachodnich akademiach. Wstrząsająca książka. Opis zbrodni dla której trudno znaleźć uzasadnienie. Po lekturze obejrzałem na YouTube krótki filmik z jego ostatnich dni. Odchodził jako starszy już mężczyzna otoczony szacunkiem wielu. Niepojęte.

Przeszłość została odrzucona i nigdy nie miała powrócić. Niszczono dobra materialne jak samochody przetapiając metal na lemiesze dla pługów, koła przyczepiając do wozów ciągnionych przez woły. Gdy zabrakło paliwa ludzie pchali wagony po torach w głąb interioru. Intelektualistów, ludzi wykształconych i z miast wysłano do pracy na pola ryżowe. Mimo to cierpieli głód. Pomagali...

Dwie różne opinie o tej samej postaci – której z nich można wierzyć? Jeżeli w ogóle można którejś wierzyć, ponieważ obydwie relacje zostały napisane przez bliskich współpracowników Pol Pota, dla których prawda była nie sprawą moralności, ale wyłącznie praktyki. Autor książki, brytyjski pisarz oraz dziennikarz Philip Short poświęcił wiele lat, aby z niezwykłej gmatwaniny prawd, półprawd czy zwyczajnego łgarstwa opisać nie tylko postać „Brata numer Jeden” jak nazywano Pol Pota, ale również zrozumieć czynniki, które uwarunkowały powstanie oraz funkcjonowanie reżimu Czerwonych Khmerów.

Już przy pierwszym kontakcie z książka olbrzymie wrażenie robi mnogość przypisów oraz bibliografia. Dzieło Shorta jest doskonale udokumentowane. Autor oparł swoją pracę na dziesiątkach rozmów przeprowadzonych z byłymi członkami ruchu Czerwonych Khmerów jak i solidnej kwerendzie w wietnamskich, khmerskich, francuskich, chińskich i rosyjskich archiwach. Czytelnik dostaję do ręki pracę, która pozwala zrozumieć fenomen Pol Pota i jego ruchu na wielu płaszczyznach – społecznej, politycznej, kulturowej i – to słowo wydaje się pasować najlepiej – nacjonalistycznej. Short nie koncentruje się wyłącznie na postaci swojego bohatera i na czerwonym reżimie. Dla lepszego zrozumienia życia Pola Pota autor, dokładnie opisał mentalność oraz zwyczaje panujące w Kambodży. Tym samym czytelnik nieobeznany z azjatyckimi realiami szybko zdaje sobie sprawę czym wyróżnia się „kambodżańska dusza”.

Można pójść na skróty i napisać, że główną przyczyną tragedii tego narodu była wyłącznie ideologia komunistyczna. Philip Short udowadnia, że nie jest to prawda. Powstanie reżimu Pol Pota było procesem złożonym, który kiełkował przez dziesiątki lat, aby w odpowiednim momencie uderzyć. Uderzyć i przeprowadzić rewolucję, która kosztowała życie od 10 do 40 procent mieszkańców Kambodży. Do powstania dyktatury przyczyniło się francuskie panowanie, antywietnamski rasizm, dwulicowa polityka Chin, USA i ZSRR oraz khmerska mentalność i tradycje historyczne. Wszystkie to spowodowało ostatecznie powstanie obozów pracy, bestialskie mordy, likwidację instytucji państwowych, a nawet usunięcie pieniędzy jako środka płatniczego.

„Pol Pot. Pola śmierci” jest wymagającą lekturą. I bynajmniej nie powoduje tego specyficzne z europejskiego punktu widzenia nazewnictwo i terminologia, ale sposób prowadzenia narracji, który jest niezwykle drobiazgowa, różnorodna w treści i … niebywale wciągająca. Praca Shorta należy do książek, które warto przeczytać przynajmniej dwukrotnie, skupiając się za każdym razem na innym wątku. Jeżeli miałbym porównać recenzowaną pozycję do poprzednich, które ukazały się w serii jest ona bardzo podobna do „Stalina. Terroru absolutnego”. Podobnie jak dzieło Jörga Baberowskiego doskonale przedstawia mechanizm władzy Czerwonych Khmerów oczami jego twórcy jak i najbliższych współpracowników.

Polskiemu wydaniu od strony edytorskiej nie sposób nic zarzucić – książkę urozmaicają także liczne czarno-białe fotografie wraz z mapką Kambodży. „Pol Pot. Pola śmierci” to wartościowa praca, która poza ukazaniem postaci bohatera oraz działalności reżimu, pokazuje, że zło nie jest „odrębnym uwarunkowaniem, które można wyizolować i odseparować. Jest częścią ciągłej skali wartości, negatywnym odpowiednikiem dobra, z ogromną szarą strefą między nimi”.

Czytaj więcej: https://histmag.org/philip-short-pol-pot-pola-smierci-recenzja-13006

Dwie różne opinie o tej samej postaci – której z nich można wierzyć? Jeżeli w ogóle można którejś wierzyć, ponieważ obydwie relacje zostały napisane przez bliskich współpracowników Pol Pota, dla których prawda była nie sprawą moralności, ale wyłącznie praktyki. Autor książki, brytyjski pisarz oraz dziennikarz Philip Short poświęcił wiele lat, aby z niezwykłej gmatwaniny...

Książka która jednak mnie rozczarowała, z uwagi na to że z mało Pol Pota w książce o Pol Pocie.

Tego typu książka jest zawsze trudna, wchodzisz w zupełnie nowy temat, każde nazwisko jest zupełnie nowe i nieznane, a do tego dochodzi jeszcze zupełnie obce ci wymowa. Będzie problem.

Jednocześnie wypada COŚ wiedzieć o jednym z większych zbrodni przeciw ludzkości, uważanej przez niektórych za jedno z czterech największych ludobójstw XX w. Choć Autor pokazuje czemu jest to raczej właśnie zbrodnia przeciw ludzkości, może to spór bardziej prawny i definicyjny (ofiarom ostatecznie wszystko jedno z jakiego powodu zginęły),niemniej są to także ważne rozważania, pokazujące także rolę propagandy Wietnamu w dzisiejszym odbiorze reżimu Czerwonych Khmerów.

Zatem książka bardzo nierówna, bo niezłym początku, zrozumiałym opisie początków kariery młodego „Pol Pota” i jego intelektualnych korzeni (ponownie są na wskroś europejskie, co jest dramatycznym przyczynkiem do dyskusji o dominującą rolę naszej europejskiej kultury w samej idei współczesnych „Ostatecznych rozwiązań”). Później jest jednak coraz słabiej i mam wrażenie, że wraz z przechodzeniem Pol Pota do działań konspiracyjnych, ginie on nam z samej książki. Coraz więcej miejsca zajmuje objaśnianie polityki i sytuacji w samej Kambodży. Sam w sobie fakt, że te opisy się tam znajdują, dla mnie jako dla Czytelnika zupełnie niezorientowanego w syt. Kambodży tamtego czasu, jest niezwykle pomocne. W Biografii Pol Pota chciałbym jednak znaleźć znacznie więcej informacji o samej głównej postaci, im dalej w las tym mniej o nim wiem. Znam zatem jego początki, brakuje mi jednak jego dalszej drogi. Widzę zbrodnicze efekty rządów Czerwonych Khmerów, wiem mniej więcej jak oni do tego doszli, nie wiem jak doszedł do tego Pol Pot.

Książka niemniej nie jest zła ani słaba. Widać, że dotarcie do źródeł w wypadku tego typu reżimu i organizacji, jest szalenie trudne. Autor stara się wyciągać wszelkie wypowiedzi Pol Pota i osadzać je w odpowiednim kontekście. Ciekawie wygląda to w kontekście późnych wypowiedzi Pol Pota – już po upadku reżimu Khmerów. Autor ma też sporą umiejętność syntezy różnych informacji, mimo wszystko mniej epatuje faktami, a bardziej stara się pokazywać procesy. To ułatwia zrozumienie tego tak dla mnie egzotycznego kraju.

Mimo tych minusów, polecam bo to chyba i tak jedna z obszerniejszych książek wydanych o Kambodży w Polsce i napisana nie jako reportaż, a jednak praca popularno-naukowa. Reportaży akurat w Polsce kilka jest, zatem sam przebieg zbrodni w Kambodży jakoś tam jest znany, ale podejście bardziej historyczne – jest jednak rzadsze. Stąd polecam.

Książka która jednak mnie rozczarowała, z uwagi na to że z mało Pol Pota w książce o Pol Pocie.

Tego typu książka jest zawsze trudna, wchodzisz w zupełnie nowy temat, każde nazwisko jest zupełnie nowe i nieznane, a do tego dochodzi jeszcze zupełnie obce ci wymowa. Będzie problem.

Jednocześnie wypada COŚ wiedzieć o jednym z większych zbrodni przeciw ludzkości, uważanej...