Nie jest to z pewnością biografia Iosifa Wissarionowicza Dżugaszwiliego. Pojawia się on trochę deus ex machina po śmierci Lenina już jako wszechwładny pan życia i śmierci swoich poddanych. Niewiele jest też o jego życiu prywatnym w okresie zasiadania na Kremlu. Autor skupia się na terrorze rozpętanym przez Bolszewików i stara się wytłumaczyć mechanizm zbrodniczej władzy absolutnej.

Kilkaset stron zapełnionych jest przerażającymi opisami zbrodni, doszukiwaniem się przyczyn kolejnych krwawych igrzysk fundowanych przez Sowietów. I właśnie to, oprócz skupienia się na wyrzynaniu partyjnych towarzyszy, co zawsze pozostawia mylne wrażenie, że komunizm był najbardziej niebezpieczny dla komunistów, jest najsłabszą stroną książki. Baberowski stara się tłumaczyć orgię przemocy generalissimusa jego konstrukcją psychiczną, nieufnością i przemocą zawsze towarzyszącą rewolucjonistom. Mam jednak przekonanie, że najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem bierności części ofiar, był zbudowany przez komunistów kult jednostki. Baberowski traktuje ten wątek po macoszemu, bezrefleksyjnie „łykając” tłumaczenia komunistycznych aparatczyków, spisywane długo po śmierci. A jak pokazują historię naśladowców Stalina właśnie zbudowanie kultu jest najlepszym sposobem dyktatora na śmierć ze starości.

Przeczytać jednak warto, bo „wnuczków Stalina” zostało niestety na świecie dużo. I nie mam na myśli tylko putinowskiej Rosji, ale m.in. lewicowych polityków przypinających komu popadnie łatki faszystów. A to wszak „Słońce komunizmu” napisał: „Obiektywnie socjaldemokracja jest umiarkowanym skrzydłem faszyzmu.”. Może więc już gdzieś czai się pryszczaty, zakompleksiony i bezwzględny "zbawca ludzkości", który naszym dobrem będzie tłumaczył każdą swoją największą niegodziwość.

Nie jest to z pewnością biografia Iosifa Wissarionowicza Dżugaszwiliego. Pojawia się on trochę deus ex machina po śmierci Lenina już jako wszechwładny pan życia i śmierci swoich poddanych. Niewiele jest też o jego życiu prywatnym w okresie zasiadania na Kremlu. Autor skupia się na terrorze rozpętanym przez Bolszewików i stara się wytłumaczyć mechanizm zbrodniczej władzy...

To nie jest biografia. Zbyt chaotyczna w narracji, ale świetnie opisuje mechanizm terroru. Bardzo szczegółowa.Tylko dla zainteresowanych. Dobra, ale naprawdę męczyłam się czytając.

To nie jest biografia. Zbyt chaotyczna w narracji, ale świetnie opisuje mechanizm terroru. Bardzo szczegółowa.Tylko dla zainteresowanych. Dobra, ale naprawdę męczyłam się czytając.

Jedna z lepszych książek o stalinizmie, ZSRR i terrorze tamtych czasów. Polecam

Jedna z lepszych książek o stalinizmie, ZSRR i terrorze tamtych czasów. Polecam

Przede wszystkim to nie jest książka o Stalinie, tylko o stalinizmie. Wątków biograficznych w zasadzie brak, raczej jest to kompendium zbrodni systemu, który Stalin stworzył. Wygląda na to, że wydawnictwo bardzo chciało wpasować tę książkę w cykl o zbrodniarzach, ale nie do końca trafnie im to wyszło.
Czyta się też średnio, ogrom szczegółów, nazwisk i interakcji między osobami dramatu trochę przytłacza i nudzi, miejscami trzeba kartkować, bo ileż można czytać o tym samym?

Przede wszystkim to nie jest książka o Stalinie, tylko o stalinizmie. Wątków biograficznych w zasadzie brak, raczej jest to kompendium zbrodni systemu, który Stalin stworzył. Wygląda na to, że wydawnictwo bardzo chciało wpasować tę książkę w cykl o zbrodniarzach, ale nie do końca trafnie im to wyszło.
Czyta się też średnio, ogrom szczegółów, nazwisk i interakcji między...

„Stalin. Terror absolutny” to jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam na temat stalinizmu. Napisana w oparciu o dokumenty, jednak sposób bardzo ciekawy, przystępny dla każdego, kto zainteresuje się tematem. Autor podaje cały ogrom faktów, wiele z nich jest dla mnie nowością, chociaż na temat czasów komunizmu w ZSRR przeczyłam niemało, jednak ta konkretna pozycja jeszcze uzupełniła moje wiadomości. Książka napisana z wielkim rozmachem w miarę wyczerpująco przedstawia sytuację w kraju w czasach panowania Stalina, napisana ciekawie, pomimo 600 stron nie nudziłam się ani przez chwilę.

Jedyną niewielką skazą jest niezgodność tytułu z treścią- teraz akurat mam fazę Stalina- tymczasem o tej postaci jest tu niewiele faktów. Jörg Baberowski bardziej skupia się na ocenie postaci niż na wydarzeniach z życia dyktatora. Dostosowałabym więc tytuł i wtedy nie miałabym już żadnych zastrzeżeń.

„Stalin. Terror absolutny” to jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam na temat stalinizmu. Napisana w oparciu o dokumenty, jednak sposób bardzo ciekawy, przystępny dla każdego, kto zainteresuje się tematem. Autor podaje cały ogrom faktów, wiele z nich jest dla mnie nowością, chociaż na temat czasów komunizmu w ZSRR przeczyłam niemało, jednak ta konkretna pozycja...

Analiza ideologii komunizmu i powstałego na jego bazie piekła zwanego stalinizmem par excellence. Jeśli ktoś szuka pozycji nt. rewolucji kulturalnej, kolektywizacji, Wielkiego Terroru oraz wojny domowej, to książka Baberowskiego jest strzałem w dziesiątkę. Autor nie stroni od analitycznego podejścia do jednej z najbardziej zbrodniczych ideologii, mamy tu nie tylko wymiar polityczny, ale również społeczny, socjologiczny, a nawet namiastki analizy psychologicznej.

Analiza ideologii komunizmu i powstałego na jego bazie piekła zwanego stalinizmem par excellence. Jeśli ktoś szuka pozycji nt. rewolucji kulturalnej, kolektywizacji, Wielkiego Terroru oraz wojny domowej, to książka Baberowskiego jest strzałem w dziesiątkę. Autor nie stroni od analitycznego podejścia do jednej z najbardziej zbrodniczych ideologii, mamy tu nie tylko wymiar...

Czytana krótko po poprzedniej książce autora “Czerwony terror” i w gruncie rzeczy będąca rozwinięciem tej książki, nowa wersja jest zdecydowanie większa objętościowa, uwzględniająca najnowsze źródła, są też zdjęcia, ale chaotyczna narracja bardzo utrudnia lekturę.

Czytana krótko po poprzedniej książce autora “Czerwony terror” i w gruncie rzeczy będąca rozwinięciem tej książki, nowa wersja jest zdecydowanie większa objętościowa, uwzględniająca najnowsze źródła, są też zdjęcia, ale chaotyczna narracja bardzo utrudnia lekturę.

Jak dla mnie to dość słaba książka, wielokrotne powtórzenia i mieszanie wątków zniechęca do czytania a niekiedy może zakłócić obraz danego zdarzenia.

Jak dla mnie to dość słaba książka, wielokrotne powtórzenia i mieszanie wątków zniechęca do czytania a niekiedy może zakłócić obraz danego zdarzenia.

Ciężko się czytało. Autor skupił się na ludobójstwie, zrzucając całą winę za zbrodnie na Stalina. To z pewnością prawda, ale tak jak za zbrodnie hitlerowskie nie odpowiada sam Hitler, tak za zbrodnie stalinowskie nie odpowiada sam Stalin. Ponadto czasy stalinizmu to nie tylko ludobójstwo. Autor nie dotknął, a ledwo musnął kwestię socrealizmu w sztuce, pomijając naukę, architekturze czy w każdej innej dziedzinie życia. Pomimo tego uważam, że warto przeczytać i przemyśleć, nawet w kontekście dzisiejszych czasów...Historia magistra vitae est.

Ciężko się czytało. Autor skupił się na ludobójstwie, zrzucając całą winę za zbrodnie na Stalina. To z pewnością prawda, ale tak jak za zbrodnie hitlerowskie nie odpowiada sam Hitler, tak za zbrodnie stalinowskie nie odpowiada sam Stalin. Ponadto czasy stalinizmu to nie tylko ludobójstwo. Autor nie dotknął, a ledwo musnął kwestię socrealizmu w sztuce, pomijając naukę,...

Liczba przeczytanych pozycji o Stalinie +/- 15. Większość to opasłe kobyły historyczne z bardzo szerokim i szczegółowym tłem oraz lepiej lub gorzej oddanymi (udokumentowanymi) realiami historycznymi.
W tej pozycji niezwykła jest chęć pochwycenia postaci z dość nietypowej perspektywy. Oczywiście powszechnie znane smaczki z życia Stalina są, ale podano je w na tyle atrakcyjny sposób, że nie mogę narzekać. Trochę tylko przeszkadzał mi fakt, że autor uważa jakoby psychopata tego pokroju mógł funkcjonować jedynie przy wyjątkowo sprzyjających warunkach społecznych. Historia Rusi dowodzi, że te "wyjątkowe" warunki trwają już bardzo, bardzo długo.
Muszę... "Dwór czerwonego cara" czytało się z większą ciekawością, ale może to kwestia kolejności...

Liczba przeczytanych pozycji o Stalinie +/- 15. Większość to opasłe kobyły historyczne z bardzo szerokim i szczegółowym tłem oraz lepiej lub gorzej oddanymi (udokumentowanymi) realiami historycznymi.
W tej pozycji niezwykła jest chęć pochwycenia postaci z dość nietypowej perspektywy. Oczywiście powszechnie znane smaczki z życia Stalina są, ale podano je w na tyle...