Przeczytałam "Piątkę z Zakątka" już jako dorosła osoba i też z tej perspektywy oceniam ją jako przyjemną lekturę, choć nie jest ona pozbawiona wad.

Książka opowiadana jest z perspektywy rezolutnego, wygadanego dziewięciolatka, ucznia klasy III. W krótkich rozdziałach i w dość zabawny sposób przedstawia on siebie i swoich dziecięcych przyjaciół, a także przygody, jakie ich spotykają. Spotkałam się z porównaniem tej książki do przygód Mikołajka i faktycznie widać podobieństwa, ale codzienność, w jakiej żyją nasi bohaterowie, jest na wskroś polska z lat 90. XX wieku. Z tej perspektywy jej wady, czyli np. to, że spośród sławnych polskich kobiet uczniowie są w stanie wymienić tylko Marię Curie-Skłodowską albo stereotypowe postrzeganie koleżanek, są bardziej zrozumiałe.

Na plus jednak oceniam przykłady dziecięcej spostrzegawczości, która odsłania hipokryzję dorosłych, a także naukę właściwego podejścia do zwierząt. Nie bez znaczenia jest humor, z jakim wszystkie wydarzenia są opowiedziane - sprawia on, że także dorosły czytelnik nieraz parsknie śmiechem przy lekturze.

Przeczytałam "Piątkę z Zakątka" już jako dorosła osoba i też z tej perspektywy oceniam ją jako przyjemną lekturę, choć nie jest ona pozbawiona wad.

Książka opowiadana jest z perspektywy rezolutnego, wygadanego dziewięciolatka, ucznia klasy III. W krótkich rozdziałach i w dość zabawny sposób przedstawia on siebie i swoich dziecięcych przyjaciół, a także przygody, jakie ich...