Nie jestem czytelniczką, któraczęsto sięga po literaturę obyczajową. Raczej staram się jej unikać. Nie czuję się w niej komfortowo i jeszcze nie trafiłam na taką, która kompletnie by mnie zauroczyła. Ale staram się szukać. Przeglądać nowości, zaglądać w przeróżne polecajki czy to na księgarniach, blogach i social mediach. Bo choć nie powiedziałabym, że lubię tego typu rodzaj literatury, to też nie przepadam za siedzeniem w swojej małej strefie komfortu.

Rzadko się zdarza, żeby pierwsza miłość przetrwała próbę czasu i dojrzałości. Gdy później wracamy do niej myślami, jest zazwyczaj jak wiosenne słońce, ciepła, dosyć niewinna i choć mogła zakończyć się boleśnie, to wciąż była to ta pierwsza. Co, jednak jeśli ta róża, która wyrosła w sercu nie usycha wraz z upływem czasu? Tylko kwitnie dalej, wypychając nieświadomie nowe sadzonki i uniemożliwiając niejako ruszenie dalej? Czy to wciąż niewinna pierwsza miłość, czy już nowotwór, który opanował ciało i duszę?

Elle ma swoje ukochane miejsce na ziemi. Papierowy Pałac zawsze był miejscem, gdzie szukała ukojenia nawet w najciemniejszych momentach swojego życia. Jednak gdy razem z mężem i trójką dzieci przyjeżdża tam ponownie, nie spodziewa się, jak mocno powrócą wszystkie wspomnienia, które ukryła pod grubą skórą. Wspomnienia i uczucia, które już dawno powinny zwiędnąć. Gdy w nocy po zakrapianej imprezie wymyka się, by uprawiać seks ze swoim przyjacielem z dzieciństwa, który zawsze był w niej zakochany, ruchomi efekt domina. Czy jej na pierwszy rzut ułożone i perfekcyjne życie, warto zamienić na marzenia, na którym już zawsze będzie wisiał cień przeszłości?

Miranda Cowley Heller w swojej książce porusza całe spektrum trudnych tematów, o których na głos się nie mówi. Od skomplikowanych relacji z matką i siostrą, przez przemoc seksualną aż po utratę dziecka. To nie jest lekka i przyjemna powieść, przy której można się zrelaksować. To historia, która wbija się w serce jak drzazga. Boli, przy każdym nieostrożnym ruchu, uwiera i przyprawia o dyskomfort. I podobnie jak drzazga, zostawi ślad.

Jeśli podobało Wam się „Ostatnie stadium” Niny Lykke, to zdecydowanie powinniście sięgnąć po „Papierowy Pałac”. Jeśli tęsknicie za dusznym klimatem, który w swoim powieściach umieszcza Therese Bohman, to w powieści Cowley Heller poczujecie się jak w środku najupalniejszego lata. Skomplikowane relacje jak w „Dorosłych” i klimat niczym w „Gdzie śpiewają raki”. „Papierowy Pałac” to historia przesiąknięta kobiecością, ociekająca niepewnością, która wciągnie Was bez reszty.

Kinga Kolenda