Nie oceniamy książki po okładce, czyż nie? Sam tytuł już od początku napawał mnie obawą czy dobrze robię zabierając tę książkę ze sobą do domu.

Początek nie był taki zły. Prym wiodły postacie kobiece. Ich dialogi jakieś takie niemrawe mi się wydawały. Przemogłam się i czytałam dalej.
Porównanie (w ogólnym, szeroko pojętym znaczeniu) randkowania człowieka do zalotów zwierząt, nie jest już z pewnością takie oryginalne, ale nadal ciekawe. To sprawiło, że książka dostała ode mnie drugą gwiazdkę, poza pierwszą wyjściową.

Apogeum nastąpiło około 120-tej strony, gdy nie mogłam przemóc się po raz kolejny żeby czytać.
Przyczyna: męskie postacie. Były tak niewyobrażalnie nieprawdziwe, nierealne, jakieś takie bez charakteru, z powietrza, jakby duchy.
Przedstawienie facetów (opis jakiejś ich ulubionej rzeczy, czy fragment dialogu z ukochaną) było niesamowicie sztuczne, a co gorsza płytkie, jakby autorka nigdy w życiu nie miała do czynienia z przedstawicielem płci męskiej, ba! nie wspominając o rozmowie, a przecież książka nosi tytuł "Obóz dla prawdziwych mężczyzn".

Ja osobiście lubuję się w zawile i dobrze przedstawionych postaciach, więc ta książka jest dla mnie ogromnym zażenowaniem. Nie polecam.

Nie oceniamy książki po okładce, czyż nie? Sam tytuł już od początku napawał mnie obawą czy dobrze robię zabierając tę książkę ze sobą do domu.

Początek nie był taki zły. Prym wiodły postacie kobiece. Ich dialogi jakieś takie niemrawe mi się wydawały. Przemogłam się i czytałam dalej.
Porównanie (w ogólnym, szeroko pojętym znaczeniu) randkowania człowieka do zalotów...