"Nigdy, nigdy mnie nie złapiecie" to powieść, która mimo niewielkiej objętości poruszyła mnie swoją głęboką treścią oraz zmusiła mnie do refleksji nad wieloma rzeczami.

Książka Williama Whartona porusza temat relacji między wnukiem, a jego babcią. Po śmierci swojego dziadka znajduje w niej swoje oparcie, a przede wszystkim przyjaciółkę, której może zwierzyć się ze swoich najskrytszych sekretów i podzielić się z nią zarówno swoimi radościami, ale smutkami. Kiedy chłopak zostaje wysłany do wojska utrzymuje z seniorką kontakt listowy. Liczy na to, że gdy wojna się skończy na nowo spotka się z nią i znowu będzie cieszyć się jej obecnością.

Dla głównego bohatera wojna okazuje się czymś zupełnie odległym od tego, co przedstawiano mu w książkach oraz przekazywanych mu opowieściach. Dostrzega, że w obozie oraz na froncie nie ma miejsca na niewinność, empatię oraz wzajemne wsparcie. Liczy się za to przelana krew i dążenie do zaszczytów. Wojna staje się dla niego przyśpieszoną lekcją dojrzałości oraz zmusza go do walki o siebie. Przeżywa on rozłąkę ze swoją rodziną, a w szczególności ze swoją babcią, której zawdzięcza wiele.

"Nigdy, nigdy mnie nie złapiecie" to pełna refleksji i emocji powieść o tęsknocie za najbliższymi osobami, zderzeniu się z młodzieńczymi ideałami oraz przewartościowaniu dotychczasowego życia. Książka ta jest mocno życiowa. Porusza każdym słowem oraz zdaniem. Nie jest zbyt może łatwa w odbiorze, lecz ze względu na treść i przesłanie jest warta uwagi.

"Nigdy, nigdy mnie nie złapiecie" to powieść, która mimo niewielkiej objętości poruszyła mnie swoją głęboką treścią oraz zmusiła mnie do refleksji nad wieloma rzeczami.

Książka Williama Whartona porusza temat relacji między wnukiem, a jego babcią. Po śmierci swojego dziadka znajduje w niej swoje oparcie, a przede wszystkim przyjaciółkę, której może zwierzyć się ze swoich...