Debiut Toma Rachmana, mimo że nie tak dobry jak jego następna książka „Włoski nauczyciel, jest jednak kawałkiem świetnej prozy, której zasadniczą zaletą są nie tylko ciekawie zarysowane portrety pracowników pewnej międzynarodowej gazety, ale przede wszystkim logiczna i w pełni przemyślana konstrukcja.
Całość składa się z dwóch rodzajów tekstów- to opowieści o ludziach związanych z dziennikiem wydawanym we Włoszech, które są przeplatane historią założycieli tej gazety. Ta druga opowieść wydrukowana jest kursywą, co powoduje, że mamy tu coś w rodzaju powieści w powieści. O ile historie tytułowych niedoskonałych osadzone są w czasach nam współczesnych, w których papierowa prasa odchodzi już w niebyt, a informacją rządzi Internet, o tyle ta druga opowieść toczy się od 1960 roku i zmierza do roku 2007. Książka zbudowana jest z krótkich opowiadań o ludziach i ciągłej opowieści o założycielu gazety i jego potomkach. Wszystko jest zgrabnie połączone i stanowi wnikliwe studium ludzkich biografii, na które składają się dramaty rodzinne, złamane serca, samotności, dziwactwa i inne przypadłości i przypadki. Każda z tych historii jest inna, ale składają się one na obraz grupy ludzi połączonych nie tylko wspólną pracą, ale przede wszystkim samotnością.
Podobały mi się stworzone przez Rachmana portrety bohaterów. Pokazuje on, że na to, jak funkcjonujemy w miejscu pracy mają wpływ nasze przeżycia prywatne i że nie da się tych dwóch sfer rozdzielić. Przekonał się o tym na przykład twórca nekrologów Arthur, znudzony i schematycznie podchodzący do swoich zadań, któremu przydarza się osobista tragedia, co sprawia, że zaczyna inaczej postrzegać kwestię śmierci. Albo redaktor naczelna Kathleen, która musi zmierzyć się ze zdradą najbliższego jej człowieka; czy dyrektor finansowa Abbey ponosząca konsekwencje swojej decyzji personalnej.
Najciekawszą postacią była, według mnie, wierna czytelniczka gazety Ornella. Jej dziwactwo związane z codzienną lekturą tego tytułu prasowego i nagła zmiana życiowa z tym związana były bardzo spektakularne.
Książka Toma Rachmana to okazja do zastanowienia się nad sobą i swoim stosunkiem do ludzi. Każdy z bohaterów uświadamia nam, jakie są konsekwencje naszej niefrasobliwości, zaniedbywania relacji z ludźmi, okrucieństwa czy po prostu niezwracania uwagi na potrzeby innych.

Debiut Toma Rachmana, mimo że nie tak dobry jak jego następna książka „Włoski nauczyciel, jest jednak kawałkiem świetnej prozy, której zasadniczą zaletą są nie tylko ciekawie zarysowane portrety pracowników pewnej międzynarodowej gazety, ale przede wszystkim logiczna i w pełni przemyślana konstrukcja.
Całość składa się z dwóch rodzajów tekstów- to opowieści o ludziach...