Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na obecnym etapie zupełnie mi wystarczy, że mężczyzna dosięga do najwyższej półki bez pomocy mojej chochli.

Jednakże ja najbardziej boje się czasu. To prawdziwy diabeł: ponagla nas batem, kiedy byśmy chętnie zwolnili, tak że teraźniejszość przemyka i nie daje się pochwycić,i rychło już jest przeszłością, która w dodatku ciągle się zmienia, przybiera formę trącących fałszem opowieści.

Człowiek podleje na starość.

Tymczasem podpieramy się iluzją ciągłości i nazywamy ją pamięcią. Co wyjaśnia, być może, czemu największą obawą napawa nas nie brak życia, tylko brak wspomnień.

Nic w historii ludzkości nie dało tylu owoców co niedorzeczna ambicja.

Gazeta - codziennie donosząca o kretynizmie i błyskotliwości gatunku ludzkiego - ani razu nie zawiodła. A teraz jej nie było.

- Menzies to Menzies. Ale przyjemniej jest bystry.
- Inteligencja nie rozgrzeje mnie w nocy.

Nie można być z kimś tylko z obawy przed samotnością.

W tym pomieszczeniu niegdyś mieścił się cały świat. Dziś były tam tylko śmieci.

Słyszał pan takie niemądre powiedzenie: "Przychodzimy na świat sami i odchodzimy sami"? Co za bzdura. Jest tłoczno przy naszych narodzinach i przy naszej śmierci. Samotni jesteśmy pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami.