Przerywałam czytanie tej książki i mam wrażenie, że przez to jestem na nią bardziej cięta, ale przejdźmy do rzeczy.

Opowieść o realiach wsi, według których tak naprawdę funkcjonuje społeczność. O tym, że kwestię ponownego małżeństwa rozpatruje się jedynie pod względem ekonomicznym. Tym sposobem główny bohater, wdowiec Marcin, jest niesamowicie egoistyczny i na kobiety patrzy jak na towar w sklepie: ta ma za mało posagu, tamta nie bardzo robotna, a trzecia zupełnie brzydka.
Jest niby przedsiębiorczy i zaradny, bo nie chce zostawić gospodarki byle komu, ale z drugiej strony - na swoje dzieci patrzy surowo i przez pryzmat pociech sąsiadów, które przywiozły pozyskane za granicą dobra - nawet, jeśli nie pozyskały ich w sposób legalny. Myśli, co one mogłyby zrobić dla poprawy ich statusu, a sam robi niewiele poza myśleniem, z którą przyszłą żoną ustawiłby się lepiej.
W pewnym momencie na dodatek pali za sobą wszystkie mosty - jest wdowcem, a więc pierwsza żona zmarła; dzieci wypędza z domu pod wpływem impulsu; z kandydatką na przyszłą żonę kłóci się bez przerwy; z kolegami leje po pysku.

Czyta się z emocjami - nie powiem, że nie. Ale w pewnym momencie fabuła może zirytować.

Przerywałam czytanie tej książki i mam wrażenie, że przez to jestem na nią bardziej cięta, ale przejdźmy do rzeczy.

Opowieść o realiach wsi, według których tak naprawdę funkcjonuje społeczność. O tym, że kwestię ponownego małżeństwa rozpatruje się jedynie pod względem ekonomicznym. Tym sposobem główny bohater, wdowiec Marcin, jest niesamowicie egoistyczny i na kobiety...