Agata jest artystką z ogromną wrażliwością, swoje emocje przelewa na malowane obrazy. Jej relacja z mężczyzną bez twarzy jest inna, intrygująca, nieschematyczna, świeża. Bohaterka otacza się bardzo ciekawymi osobowościami, od niezwykłego przyjaciela Krzysztofa, przez nietuzinkową pod każdym względem Magdę (O rany! Co za kobieta!) aż do męża Tomasza i syna Kuby, którzy idealnie pasują do przypisanych im w książce ról.

Naprawdę pokochałam Agatę! Jest w jej charakterze coś magnetycznego i niesamowitego. Ta nić porozumienia, którą bohaterka nawiązuje z mężczyzną bez twarzy ma zaskakujący wpływ na jej codzienność, postrzeganie świata oraz stosunki z najbliższymi. Znajomość, która rozpoczęła się przez złamanie pewnej ważnej zasady stała się zbyt istotna, zbyt niebezpieczna, zbyt ryzykowna…

„Mężczyzna bez twarzy” to opowieść, która ma niewiele ponad 200 stron, ale historia zapisana na jej stronach przewyższa swym bogactwem emocji i wrażeń wiele obszerniejszych powieści. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz spotkałam się z tak pięknie wyrażoną tęsknotą, z tak wzruszającą opowieścią o stracie i smutku, kiedy wylało się ze mnie tyle współczucia, kiedy pojawiały się tak szczere łzy wzruszenia. Oczywiście dla równowagi nie zabraknie też poczucia humoru i wydarzeń, które wywołają uśmiech na twarzy, ale jednak te smutniejsze uczucia zapisały się w mojej pamięci.

Recenzja w całości: https://mamao.pl/mezczyzna-bez-twarzy-anna-wysocka-kalkowska/

Agata jest artystką z ogromną wrażliwością, swoje emocje przelewa na malowane obrazy. Jej relacja z mężczyzną bez twarzy jest inna, intrygująca, nieschematyczna, świeża. Bohaterka otacza się bardzo ciekawymi osobowościami, od niezwykłego przyjaciela Krzysztofa, przez nietuzinkową pod każdym względem Magdę (O rany! Co za kobieta!) aż do męża Tomasza i syna Kuby, którzy...