Sięgając po Matkę sułtanów spodziewałam się ciekawej, barwnej historii o życiu Kösem. Przyznaję, początkowo właśnie to dostałam. Dowiedziałam się, w jakim środowisku dorastała, jak uciekła z małej greckiej wyspy i trafiła do pałacu sułtana. Niestety tuż po śmierci jej męża więcej miejsca w książce poświęcono jej synom niż samej Kösem. Raz na jakiś czas pojawiała się krótka scena z jej udziałem, a przecież to ona miała być główną bohaterką - co sugeruje zarówno tytuł, jak i opis. Poza tym jak dla mnie od tego momentu non stop dzieje się to samo – zmiana prawa, zabijanie poddanych, bunty, czasem jakiś spisek. Do tego często wprowadzane są krótkie, nic nieznaczące wątki o kolejnych postaciach. Może nie byłoby to złe, gdyby autor opisywał losy sułtanów w sposób ciekawszy i starał się stworzyć odpowiednią atmosferę, jednak zamiast tego dostajemy kolejne fakty historyczne obdarte z większych emocji. A ja tego nie kupuję. Wolę, gdy następują jakieś zwroty akcji, gdy bohaterowie coś czują, gdy wiem, co nimi kieruje… gdy nie są zwykłymi, płaskimi postaciami, ale osobami z krwi i kości. Takimi, z którymi mogę dzielić historię. Tutaj niestety tego nie otrzymałam.
Wiem, że niektórym (zwłaszcza fanom powieści historycznych) książka może przypaść do gustu. Mnie ona niestety mocno rozczarowała.

Sięgając po Matkę sułtanów spodziewałam się ciekawej, barwnej historii o życiu Kösem. Przyznaję, początkowo właśnie to dostałam. Dowiedziałam się, w jakim środowisku dorastała, jak uciekła z małej greckiej wyspy i trafiła do pałacu sułtana. Niestety tuż po śmierci jej męża więcej miejsca w książce poświęcono jej synom niż samej Kösem. Raz na jakiś czas pojawiała się krótka...