Pieśń królowej

Bardzo dobra książka historyczna. Czytało się ją z dużym zainteresowaniem i przyjemnością. Przy okazji można było pogłębić swoją wiedzę historyczną, przenieść się do XII wiecznej Francji.
Tytułowa królowa to Eleonora Akwitańska, królowa Francji i Anglii. Jak na owe czasy kobieta wyjątkowa – wykształcona, pewna siebie i ambitna. Była zarówno królową Anglii i Francji. To matka dobrze chyba wszystkim znanego króla Anglii – Ryszarda Lwie Serce.
Książkę polecam. Nie tylko jako źródło wiedzy historycznej, ale także jako wspaniałą podróż w przeszłość. To również możliwość poznania bardzo ważnej historycznej postaci kobiecej – nietuzinkowej, wyróżniającej się na tle czasów jej współczesnych.

Bardzo dobra książka historyczna. Czytało się ją z dużym zainteresowaniem i przyjemnością. Przy okazji można było pogłębić swoją wiedzę historyczną, przenieść się do XII wiecznej Francji.
Tytułowa królowa to Eleonora Akwitańska, królowa Francji i Anglii. Jak na owe czasy kobieta wyjątkowa – wykształcona, pewna siebie i ambitna. Była zarówno królową Anglii i Francji. To...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety z książką bardzo się męczyłam. Są duże przeskoki w czasie autorka raz popada w szpony miłości innym razem neguje swoje zachowanie. Nie podobały mi się sceny intymne za to uwielbiam przedstawienie dojrzewania bohaterki. Smutna i nostalgiczna.

Niestety z książką bardzo się męczyłam. Są duże przeskoki w czasie autorka raz popada w szpony miłości innym razem neguje swoje zachowanie. Nie podobały mi się sceny intymne za to uwielbiam przedstawienie dojrzewania bohaterki. Smutna i nostalgiczna.

Pokaż mimo to

boska książka wciąga od początku ...

boska książka wciąga od początku ...

Pokaż mimo to

Wstyd się przyznać, ale zanim sięgnęłam po książkę Elizabeth Chadwick, postać Eleonory Akwitańskiej była mi kompletnie obca. Cieszę się zatem, że poprzez „Pieśń królowej” mogłam poznać jej niezwykłe dzieje. Jej życie nie było usłane różami, jednak w tych trudnych czasach, w których przyszło jej żyć, z uporem walczyła o swoje prawa w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Wykazała się niezwykłą odwagą, siłą charakteru oraz sprytem. W powieści poznajemy ją jako trzynastoletnią dziewczynkę, która z powodu przedwczesnej śmierci ojca musi wyjść za niewiele starszego od siebie następce francuskiego tronu. Ludwik, jako młodszy syn, przeznaczony miał być do stanu duchownego, jednak w wyniku śmierci brata, to on stał się dziedzicem królestwa. Początkowo małżeństwo było w miarę zgodne, jednak z czasem król coraz bardziej popadał w fanatyzm religijny, a źródła wszystkich problemów doszukiwał się w postaci małżonki. Alienor (tak autorka nazywa Eleonorę), starała się jednak walczyć o zachowanie swoich wpływów i udział w sprawowaniu rządów.
„Pieśń królowej” to świetna powieść historyczna, która pomimo tego, że oparta jest na faktach, potrafi porwać czytelnika. Losy królowej oraz dworu przedstawione są w barwny sposób. Książka doskonale oddaje klimat średniowiecznej Europy i panujących obyczajów. Pomimo sporej objętości, powieść nie jest przegadana, czyta się ją w ekspresowym tempie. Przy lekturze spędzamy zatem bardzo miłe chwile, a dodatkowo poznajemy dzieje jednej z ważniejszych w dziejach Europy królowych.

Wstyd się przyznać, ale zanim sięgnęłam po książkę Elizabeth Chadwick, postać Eleonory Akwitańskiej była mi kompletnie obca. Cieszę się zatem, że poprzez „Pieśń królowej” mogłam poznać jej niezwykłe dzieje. Jej życie nie było usłane różami, jednak w tych trudnych czasach, w których przyszło jej żyć, z uporem walczyła o swoje prawa w świecie zdominowanym przez mężczyzn....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po co sięgać po fantasy. Aby oderwać się od rzeczywistości i zagłębić w odległym świecie wystarczy doskonała powieść historyczna. Postać Eleonory Akwitańskiej, królowej Francji i Anglii, od zawsze fascynowała pisarzy. Silna, ambitna i niezależna, w czasach zdominowanych przez mężczyzn , władców państw i dostojników kościelnych, stała się symbolem. Spod pióra Elizabeth Chadwick wychodzi postać jak żywa. Pełna uczuć, wrażliwa, czasem niepewna, ale zdeterminowana by osiągać swoje cele i walczyć o swoje miejsce. A to wszystko w trudnych, mrocznych czasach średniowiecza. Czytało mi się wspaniale.

Po co sięgać po fantasy. Aby oderwać się od rzeczywistości i zagłębić w odległym świecie wystarczy doskonała powieść historyczna. Postać Eleonory Akwitańskiej, królowej Francji i Anglii, od zawsze fascynowała pisarzy. Silna, ambitna i niezależna, w czasach zdominowanych przez mężczyzn , władców państw i dostojników kościelnych, stała się symbolem. Spod pióra Elizabeth...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lubię czytać powieści historyczne.
Bohaterką tej powieści historycznej jest Eleonora Akwitańska, jedna z najsłynniejszych królowych w historii. "Osiemset lat po śmierci wciąż budzi fascynację" - nie tylko zdaniem autorki.
Duża zasługa pisarzy takich jak Elizabeth Chadwick, że abstrahując od jakości i wykonania tego rodzaju literatury, przybliżają nam - czytelnikom - wiele postaci historycznych i pozwalają wczuć się w klimat minionych epok.
Ale oprócz niewątpliwej wartości dodanej jaką jest możliwość poznania postaci historycznej, podczas lektury "Pieśń królowej" denerwowały mnie niektóre dialogi, uwspółcześnione bardzo, i przez to nie mogłam wczuć się w klimat tamtych minionych czasów i za mało poparte jakimiś wcześniejszymi zachowaniami czy opisem charakteru postaci takie a nie inne zachowania bohaterów powieści. Za mało moim zdaniem autorka poświęciła miejsca na tzw tło historyczne i stworzenie takich pełnokrwistych postaci, a za dużo jest tutaj niepotrzebnych dialogów, scen jak z taniego romansu.
I teraz niewiem czy ta autorka słabiej wypadła tym razem i miała tą książkę słabszą, czy taki jest zawsze jej styl ....Niewiem czy sięgnę po kolejne części - nie wszystko mi tutaj porostu zagrało. To nie to co np. Druon....No szkoda.

Bardzo lubię czytać powieści historyczne.
Bohaterką tej powieści historycznej jest Eleonora Akwitańska, jedna z najsłynniejszych królowych w historii. "Osiemset lat po śmierci wciąż budzi fascynację" - nie tylko zdaniem autorki.
Duża zasługa pisarzy takich jak Elizabeth Chadwick, że abstrahując od jakości i wykonania tego rodzaju literatury, przybliżają nam - czytelnikom...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Polecam, wszystkim lubiącym powiesci historyczne i czasy średniowiecza. Po ukonczeniu pierwszego tomu poczulam taki żal że zaczelam ksiazke czytac od poczatku rozkoszujac sie szczegółami, jako że drugi tom dopiero szedł pocztą. Nie chciałam wychodzić z tego świata jaki stworzyła autorka. Mocna strona ksiazki jest jej autentyzm, mozna uwierzyc ze tak wlasnie wygladala opisywana historia w rzeczywistosci. Wciaga i wciaz chce sue wiecej. Coś wspaniałego.

Polecam, wszystkim lubiącym powiesci historyczne i czasy średniowiecza. Po ukonczeniu pierwszego tomu poczulam taki żal że zaczelam ksiazke czytac od poczatku rozkoszujac sie szczegółami, jako że drugi tom dopiero szedł pocztą. Nie chciałam wychodzić z tego świata jaki stworzyła autorka. Mocna strona ksiazki jest jej autentyzm, mozna uwierzyc ze tak wlasnie wygladala...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ze wstydem przyznaję, że postać żyjącej w XII wieku królowej Eleonory Akwitańskiej była mi wcześniej praktycznie nieznana, ukryta w cieniu znanych imion Henryka II czy Ryszarda Lwie Serce. Tymczasem królowa była kobietą wyjątkową jak na czasy, w których przyszło jej żyć, o wielkiej sile charakteru ukształtowanej wieloma doświadczeniami z jakimi zmuszona była się zmierzyć.

Powieść przedstawia losy Eleonory (Autorka, zgodnie z zapisami zawartymi w kronikach, nazywa ją Alienor), księżniczki akwitańskiej, która w wieku 13 lat poślubia przyszłego króla Francji, stając się jedną z najbardziej znaczących kobiet średniowiecznej Europy. Los przyszłej królowej nie szczędzi jej rozczarowań i trudnych wyborów. Autorka tworzy postać z krwi i kości, pokazując przemianę młodej dziewczyny w dojrzałą kobietę, żonę i matkę, kobietę zdolną do wielkiej miłości i wielkich poświęceń, a także kobietę dążącą do władzy. Całość dopełnia tło historyczno-społeczne, ukazując walki o wpływy, ówczesną moralność, politykę, krucjaty, pozycję przedstawicieli Kościoła i ich wpływ na przebieg wydarzeń.

Osobiście w odbiorze powieści przeszkadzał mi zbyt współczesny język - w moim odczuciu odbierał wiarygodność wypowiedziom postaci żyjących w czasach średniowiecza i momentami nadawał powieści nieco infantylnego charakteru. Z drugiej strony zdaję sobie sprawę, że forma w jakiej powstali "Krzyżacy" Sienkiewicza nie byłaby "zjadliwa" dla dużej rzeszy czytelników, ale pomarzyć zawsze można :)

Ze wstydem przyznaję, że postać żyjącej w XII wieku królowej Eleonory Akwitańskiej była mi wcześniej praktycznie nieznana, ukryta w cieniu znanych imion Henryka II czy Ryszarda Lwie Serce. Tymczasem królowa była kobietą wyjątkową jak na czasy, w których przyszło jej żyć, o wielkiej sile charakteru ukształtowanej wieloma doświadczeniami z jakimi zmuszona była się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wszyscy znamy postać króla Anglii Ryszarda Lwie Serce, jednego z najsłynniejszych władców Anglii. Warto jednak pamiętać, że miał on równie intrygującą i słynną matkę, Eleonorę Akwitańską, nazywaną królową tysiąclecia, jedyną kobietą, która była zarówno królową Anglii, jak i Francji. O tej kobiecie opowiada powieść Elizabeth Chadwick.

Eleonorę(Alienor) poznajemy jako trzynastolatkę, gdy jej śmiertelnie chory ojciec wyrusza na ostatnią pielgrzymkę. Nie wraca z niej, ale przed śmiercią zdołał zabezpieczyć przyszłość córek – Alienor zostaje wydana za następcą tronu Francji, Ludwika, i wkrótce zostaje królową. Jednak jej nadzieje na udane małżeństwo szybko okazują się płonne. Fanatycznie pobożny Ludwik zaczyna widzieć w młodej żonie źródło wszelkiego grzechu, a fakt, że nie Alienor nie udaje się urodzić syna, utwierdza go tylko w tym mniemaniu. Mimo to, młoda królowa nie poddaje się i stara się zdobyć wpływy na losy królestwa i udowodnić, że jest dobrą partnerką polityczną.

,,Pieśń Królowej” zawiera wszystko, co kocham w powieściach historycznych – tło historyczne jest ciekawe i dokładnie opisane, większość wydarzeń jest zgodna z historią, dostajemy tu galerię fascynujących charakterów na czele z główną bohaterką. Eleonora Akwitańska została opisana jako kobieta bardzo dumna, uparta i pewna swego. Nie jest to bohaterka łamiąca konwenanse i chcąca zmieniać swoją epokę, a kobieta swojej epoki, szukająca swojego miejsca w świecie, który istnieje. Chadwick wykreowała tą postać bardzo realistycznie, tak że łatwo można uwierzyć, że Eleonora była taka w rzeczywistości. Na uwagę zasługuje też postać jej pierwszego męża Ludwika, który był przeznaczony do stanu duchownego, ale ze względu na śmierć starszego brata, musiał objąć tron Francji. Zdecydowanie nie budzi on sympatii ze swoim szukaniem grzechu i winy wszędzie, tylko nie w sobie, niemniej jest to jedna z najwnikliwiej zarysowanych postaci. Losy małżeństwa Ludwika i Alienor zostały opisane bardzo dokładnie i dzięki temu możemy poznać zwyczaje ślubne w ówczesnej Francji, sprawy związane z ciążą i porodem(oczywiście, to Alienor jest obwiniana za niepowodzenia w staraniu się o potomka), a także unieważnieniami małżeństwa, ponieważ matka Ryszarda Lwie Serca była kobietą, która potrafiła wziąć los w swoje ręce i w pewnym momencie postanowiła uwolnić się od męża, który jej nie szanował. Warto też dodać, że Ludwik i Eleonora nie przebywali tylko we Francji, ale zwiedzili też sporą część wschodniego świata, więc Chadwick zabierze nas do cesarstwa bizantyjskiego czy Jerozolimy. Ponieważ jestem wielbicielką ,,Filarów ziemi” Folleta dużą przyjemność sprawiło mi też czytanie o postaciach historycznych powiązanych z tym okresem – szczególnie uwagę zwraca cesarzowa Matylda, która przez wiele lat zabiegała o koronę Anglii. Urzekło mnie również pokazanie kobiecej solidarności, która nie zawsze była oczywista – tutaj natomiast bardzo widać przywiązanie między Alienor a jej siostrą Petronelą. Mimo, że siostry bardzo się różniły i często dochodziło między nimi do konfliktów, kochały się i były dla siebie bardzo ważne.

Jeśli miałabym wskazać minusy tej powieści, to niestety zaliczam do nich wątki miłosne. Relacja Alienor i Ludwika była dziwna i niespójna, romans Pentroneli irytował, a uczucie między Alienor a Gotfrydem wydawało mi się mało realne i chwilami zahaczało o pedofilię albo jakiś kompleks ojca. Najbardziej interesująco prezentuje się relacja między Eleonorą a jej drugim mężem, Henrykiem, i jestem bardzo ciekawa jak autorka przedstawi ich dzieje w kolejnym tomie.

,,Pieśń Królowej” może nie jest doskonałością, ale w gatunku powieści historycznej to naprawdę dobra, interesująca pozycja. Na pewno przeczytam kolejne tomy, zwłaszcza, że historia Eleonory Akwitańskiej sama w sobie jest niezwykle ciekawa.

,, Bóg pomaga tym, którzy pomagają sobie.”

Wszyscy znamy postać króla Anglii Ryszarda Lwie Serce, jednego z najsłynniejszych władców Anglii. Warto jednak pamiętać, że miał on równie intrygującą i słynną matkę, Eleonorę Akwitańską, nazywaną królową tysiąclecia, jedyną kobietą, która była zarówno królową Anglii, jak i Francji. O tej kobiecie opowiada powieść Elizabeth Chadwick.

Eleonorę(Alienor) poznajemy jako...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiecie nie należę do grona osób czytających powieści historyczne. Ale jestem typem ciekawskiej osoby i nie ograniczam się tylko do swoich ulubionych gatunków. "Pieśń królowej" jest tak świetnie napisana, że nie odczuwa się tak bardzo całego przekazu historycznego. Mimo, iż zawarte jest dużo informacji, autorka ubrała je w piękne słowa i przyswaja się je z przyjemnością. Wielką przyjemnością. Alienor to odważna, twarda i niesamowicie inteligentna młoda kobieta, która musi poradzić sobie w tak bezwzględnym świcie mężczyzn. Tylko dzięki swojemu intelektowi i sprytowi może cokolwiek osiągać. Baaaardzo polubiłam jej postać i jestem ogromnie ciekawa dalszych części cyklu. Jak dla mnie godna uwagi i poświęconego czasu. Polecam. :)

Wiecie nie należę do grona osób czytających powieści historyczne. Ale jestem typem ciekawskiej osoby i nie ograniczam się tylko do swoich ulubionych gatunków. "Pieśń królowej" jest tak świetnie napisana, że nie odczuwa się tak bardzo całego przekazu historycznego. Mimo, iż zawarte jest dużo informacji, autorka ubrała je w piękne słowa i przyswaja się je z przyjemnością....

więcej

mniej

Pokaż mimo to